ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜOY

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜOY

Ξεκινῶντας τὴν ἀφήγηση τοῦ θαύματος τῆς ζωῆς μου θὰ ἤθελα νὰ ἀναφέρω ὅτι τὸ πρῶτο ἐκεῖνο κείμενο τὸ ὁποῖο εἶχα κοινοποιήσει στοὺς ἀγαπητοὺς συναδέλφους μου καὶ συναγωνιστὲς ἦταν ἕνα κείμενο καρδιᾶς καὶ προσωπικῶν ἐμπειριῶν τὸ ὁποῖο εἶχα γράψει χωρὶς νὰ προσδιοριστοῦν οἱ λεπτομέρειες καὶ ἡ σειρὰ τῶν γεγονότων, μιᾶς καὶ ἤμουν σὲ φάση ἀνάρρωσης. Ἡ κατάστασή μου δὲν ἐπέτρεπε νὰ προσδιορίσω μὲ ἀκρίβεια τὴ σειρὰ τῶν γεγονότων ἀλλὰ οὔτε καὶ τὶς λεπτομέρειές τους. Σήμερα λοιπὸν ἡ ἴδια ἀνάγκη μὲ σπρώχνει, μαζὶ μὲ τὴν εὐχαριστία μου στὸ Θεὸ γιὰ τὸ δῶρο ποὺ μοῦ χάρισε, νὰ γράψω μὲ λεπτομέρειες καὶ μὲ τὴ χρονικὴ σειρά, ἡ ὁποία ἀποσαφηνίστηκε μέσα μου, μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου καὶ τὴν βοήθεια τῆς συζύγου μου, τὰ γεγονότα. Ἀφενὸς μὲν γιὰ νὰ κοινοποιηθοῦν θαύματα γιὰ ὅποιον ἐνδιαφέρεται νὰ μοιραστεῖ μαζί μου τὴν ἐμπειρία χάριτος, ἀφετέρου γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν παρερμηνεῖες.

Ἡ ἔναρξη τῶν συμπτωμάτων τοποθετεῖται τὸ Σάββατο 23 Ὀκτωβρίου 2021. Ἡ πρώτη συμπτωματολογία ἦταν ἡ ἀδυναμία, ἡ καταβολὴ καὶ διαρροϊκές κενώσεις. Τὴν ἑπόμενη μέρα συνέχισε ἡ ἀδυναμία καὶ ἡ καταβολή, σταμάτησαν οἱ διαρροϊκὲς κενώσεις καὶ παρουσίασα δεκατικὴ πυρετικὴ κίνηση. Μὲ τὰ ἴδια συμπτώματα πέρασε καὶ ἡ Δευτέρα ἕως τὸ βράδυ ὅταν καὶ παρουσίασα ὑψηλὸ πυρετὸ 40 βαθμοὺς C. Τὸ πρωὶ τῆς Τρίτης 26 Ὀκτωβρίου πραγματοποιήθηκε test rapid καὶ PCR γιὰ covid-19, τὰ ὁποῖα ἦταν καὶ τὰ δύο θετικά. Ἡ ἔναρξη τῆς θεραπείας ἦταν ἄμεση μὲ ἀντιπηκτικὴ ἀγωγή, ἰβερμεκτίνη, ἀντιβίωση καὶ θωράκιση τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ μὲ βιταμίνες καὶ ἰχνοστοιχεῖα. Τὴν Τετάρτη ὁ πυρετὸς παρέμεινε ὑψηλός, ἐνῶ ὁ κορεσμὸς ὀξυγόνου ἦταν σταθερὰ στὸ 98%. Τὴν Παρασκευὴ ὑφέθηκε ὁ πυρετὸς μὲ σταθερὴ καὶ καλὴ τὴν κατάστασή μου. Τὸ Σάββατο παρουσίασα πτώση τοῦ κορεσμοῦ ποὺ κινήθηκε ἕως τὸ 95%. Ἔγινε ἔναρξη δεξαμεθαζόνης, ἀπύρετος σὲ καλὴ γενικὴ κατάσταση. Ἐδῶ πρέπει νὰ ἀναφέρω ὅτι νόσησαν ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογένειάς μου, ἐκτὸς ἀπὸ μία κόρη μου ἡ ὁποία ἀπομονώθηκε, δηλαδὴ πέντε ἀκόμα ἄτομα, μὲ θετικὰ test τὴν 29η Ὀκτωβρίου ἀλλὰ μὲ ἔναρξη συμπτωμάτων πρὸ μιᾶς ἡμέρας. Τὴν Κυριακὴ ἤμουν σὲ καλὴ κατάσταση ἀπύρετος, μὲ βήχα παραγωγικὸ καὶ κορεσμὸ ὄχι μικρότερο ἀπὸ 96%. Τὴν Δευτέρα 1 Νοεμβρίου ἦταν ἡ ἴδια κατάσταση μὲ τὸν κορεσμὸ νὰ ἐπανέρχεται στὸ 98%. Τὴν Τρίτη 2 Νοεμβρίου τὸ πρωὶ ἐμφάνισε ἀπροσδόκητα πτώση κορεσμοῦ στὸ 86% ἡ μεγάλη κόρη μου μὲ ἀκροαστικὰ εὑρήματα στὴν μεσότητα καὶ τὶς βάσεις τῶν πνευμόνων ἄμφω σύμφωνα καὶ μὲ τὴν Ἰατρὸ ἡ ὁποία μᾶς παρακολουθοῦσε ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα. Ἐλήφθη ἡ ἀπόφαση νὰ μεταφερθεῖ στὸ 401 ΓΣΝΑ νοσοκομεῖο γιὰ περαιτέρω ἔλεγχο. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς μας στὸ νοσοκομεῖο πραγματοποιήθηκαν ἐξετάσεις αἵματος καθὼς καὶ ἀκτινολογικὸς ἔλεγχος μὲ CT θώρακος γιὰ τὴν κόρη μου καὶ Ro θώρακος γιὰ ἐμένα, καθὼς ἐπίσης ἐλήφθησαν ἀέρια αἵματος καὶ ἔγινε κλινικὴ ἐξέταση. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ ἐλέγχου ἐνημερωθήκαμε ἀπὸ τοὺς θεράποντες ἰατροὺς ὅτι ἡ κόρη μου ἔπρεπε νὰ κάνει εἰσαγωγὴ ἄμεσα, ἐνῶ ἐγὼ παρόλο ποὺ εἶχα κάποια εὑρήματα θὰ μποροῦσα νὰ παραμείνω στὸ σπίτι, ἀλλὰ θὰ ἦταν καλὸ νὰ βρίσκομαι μὲ τὴν κόρη μου διότι θὰ μᾶς ἔκαναν εἰσαγωγὴ στὸν ἴδιο θάλαμο. Ἀσφαλῶς καὶ δέχτηκα, γιατὶ μοῦ δινόταν ἡ εὐκαιρία νὰ βρίσκομαι κοντὰ στὸ παιδί μου. Ἡ Τρίτη πέρασε ἥσυχα. Λαμβάναμε καὶ ἐγὼ καὶ ἡ κόρη μου τὴν ἀγωγή μας χωρὶς ἰδιαίτερο πρόβλημα. Ἐγὼ μὲ κορεσμὸ σταθερὰ στὸ 98% ἀπύρετος, ἐνῶ τὸ παιδί μου μὲ μάσκα ὀξυγόνου κρατοῦσε ἐπίσης κορεσμὸ στὸ 98%, ἀπύρετοι καὶ οἱ δύο. Τὴν Τετάρτη ἀκριβῶς ἡ ἴδια κατάσταση μὲ τὴν κόρη μου νὰ βελτιώνεται. Ξημέρωμα Πέμπτης αἰσθάνομαι δύσπνοια τρομερή, ἡ ὁποία μὲ ξύπνησε. Ἂν καὶ τὰ βράδια χρησιμοποιοῦσα ὀξυγόνο στὰ 3 lt μὲ ρινικὴ κάνουλα, ὅπως μοῦ εἶχαν συστήσει οἱ θεράποντες ἰατροί, εἶχα τὴν αἴσθηση ὅτι δὲν μοῦ ἔφτανε. Ὁ κορεσμὸς ὀξυγόνου εἶχε μειωθεῖ κάτω ἀπὸ τὸ 90%, ἐνῶ σὲ κάποια φάση μέτρησα καὶ 76%. Ἔκανα προσπάθεια νὰ πάρω βαθιὰ εἰσπνοὴ καὶ αἰσθανόμουν ὅτι ἦταν πολὺ ρηχὴ ἡ ἀναπνοή μου. Παρόλα αὐτὰ ἀνέβηκε ὁ κορεσμὸς στὸ 86%. Ὅταν μὲ ἐπισκέφθηκε ὁ ἰατρὸς τοποθετήθηκε μάσκα ἐπανεισπνοῆς, ἐλήφθησαν ἀέρια αἵματος, μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι θὰ πραγματοποιηθεῖ CT θώρακος, καὶ ἐπίσης ἔγινε αἱμοληψία. Μετὰ τὴν CT μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι τὰ ἀποτελέσματα δὲν ἦταν καλά. Ὑπῆρχαν διηθήματα ἄμφω δίκην θαμβῆς ὑάλου καὶ στὰ δύο πνευμονικὰ πεδία. Ἡ τελευταία ἐπιλογὴ πρὶν τὴν διασωλήνωση ἦταν ἡ τοποθέτηση ρινικῆς συσκευῆς μὲ ροὴ ὀξυγόνου 60 lt τὸ λεπτὸ (high flow). Τοποθετήθηκε ἡ συσκευὴ καὶ πραγματικὰ ἦταν ὀδυνηρὴ ἐμπειρία, διότι δὲν ὑπῆρχε δυνατότητα πρακτικὰ εἰσπνοῆς ἀλλὰ μόνο ἐκπνοῆς. Τὸ ὀξυγόνο θερμαινόταν μέσῳ ὀροῦ στοὺς 37°c. Εἶχα καταλάβει ὅτι τὰ πράγματα ἦταν δύσκολα καὶ ὅτι κινδύνευε ἄμεσα ἡ ζωή μου. Εἶχε τεθεῖ συνεχὴς μέτρηση κορεσμοῦ καὶ σφίξεων (Monitoring). Οἱ πρῶτες ὧρες ἦταν πραγματικὰ δύσκολες, ἀλλὰ μοῦ ἔδινε θάρρος τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ κόρη μου βελτιωνόταν συνεχῶς καὶ ὅτι μὲ ὑπομονὴ ἄρχισα νὰ ἐξοικειώνομαι μὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση. Τὴν Παρασκευὴ ἡ κόπωση ἦταν μεγάλη, διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὴ διαχείριση τῆς ἀναπνοῆς ἔπρεπε ἡ θέση μου νὰ εἶναι ἢ στὰ πλάγια ἢ μπρούμυτα. Ἐννοεῖται ὅτι δὲν εἶχα δυνατότητα οὔτε νὰ φάω οὔτε καὶ νὰ πιῶ, παρὰ τὶς παραινέσεις τῆς κόρης μου, οὔτε βέβαια νὰ κοιμηθῶ. Εἶχα κατανοήσει ὅτι τὰ πράγματα γινόταν ὅλο καὶ πιὸ δύσκολα. Ἄρχισα νὰ αἰσθάνομαι ὅτι ἔπρεπε μὲ κάποιον τρόπο νὰ ἑτοιμαστῶ ἀκόμα καὶ γιὰ τὸν θάνατο. Τὸ αἰσιόδοξο ἦταν ὅτι ἡ κόρη μου πήγαινε ἀπὸ τὸ καλὸ στὸ καλύτερο. Ἄρχισα νὰ ἀναζητῶ μὲ κάθε τρόπο νὰ λάβω τὴν Θεία Κοινωνία. Ἄρχισα προσευχὴ θερμὴ χωρὶς νὰ σκέπτομαι τίποτε ἄλλο. Ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα ὁ στρατιωτικὸς Ἱερεὺς πατὴρ Εὐάγγελος Λιάπης εἰσῆλθε στὸν θάλαμο. Τὰ συναισθήματα ἦταν ἀπερίγραπτα· ἡ χαρά, ἡ προσμονή, ἡ εὐχαριστήρια προσευχή, ἡ πραγματικὴ εὐτυχία πλημμύρισαν τὴν καρδιά μου. Εἶχε φέρει λείψανα ἀπὸ τὸν ἅγιο Παντελεήμονα καὶ μοῦ εἶπε ἐπὶ λέξει: «Ὁ ἅγιος Παντελεήμων πραγματικὰ σὲ ἀγαπάει». Αὐτὸ ποὺ εἶχε πεῖ, τὸ κατάλαβα ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅταν ἔμαθα ὅτι εἶχε ἔλθει ἡ μητέρα μου, ἔξω ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο, γνωρίζοντας ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ μὲ δεῖ, ὁρμώμενη ἀπὸ ἐσωτερικὴ διάθεση νὰ βρεθεῖ ὅσο τὸ δυνατὸν κοντά μου. Πηγαίνοντας στὴν ἐκκλησία νὰ προσευχηθεῖ, συνάντησε τὸν Ἱερέα, στὸν ὁποῖο μίλησε γιὰ ἐμένα. Τὸν παρακάλεσε ἂν ἦταν δυνατὸν νὰ μὲ κοινωνήσει τὴν ἐπαύριο. Ὁ Ἱερέας ἀπάντησε ὅτι θὰ ἔφευγε ἀμέσως, ἔτσι ὥστε νὰ συντελεσθεῖ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. «Θὰ κοινωνήσω καὶ ἐσένα καὶ τὸ παιδί σου», εἶπε ὁ Ἱερέας. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας κοινωνίας, θὰ πρέπει νὰ πῶ, εἶχα πλήρη ἀγευσία καὶ ἀνοσμία. Ὅταν ἔλαβα τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας γεύτηκα ὅ,τι πιὸ γλυκὸ καὶ ἀνείπωτα ὡραῖο ἔχω γευτεῖ μέχρι σήμερα. Ἡ εὐωδία ποὺ ἀναδυόταν ἦταν ἀπερίγραπτη, ἐνῶ αἰσθάνθηκα νὰ πλημμυρίζει ὅλο μου τὸ σῶμα μέχρι τὸ τελευταῖο μου κύτταρο ἡ χάρις. Δάκρυα χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης ἔτρεχαν. Ὁ Ἱερέας φεύγοντας μὲ μεγάλη πίστη καὶ ἀγάπη εἶπε· «Θὰ γίνεις καλά, γιατὶ σὲ χρειάζονται πάρα πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ κυρίως οἱ ἀσθενεῖς σου». Κάποιες φορὲς καὶ αὐτὴ ἡ πλουσιότερη γλῶσσα στὸν κόσμο, ἡ Ἑλληνική, ἀδυνατεῖ νὰ ἐκφράσει τέτοια βιώματα. Ρώτησα τὴν κόρη μου ἂν αἰσθάνθηκε αὐτὴ τὴν ἄρρητη γλυκύτητα. Μοῦ ἀπάντησε ὅτι «Αὐτὸ θὰ σὲ ρωτοῦσα καὶ ἐγώ». Μετὰ ἀπὸ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα εἶχα συνειδητοποιήσει ὅτι πιὰ ἤμουν ἕτοιμος γιὰ ὅλα. Ὁ θάνατος θὰ ἦταν μιὰ ἔναρξη γιὰ μία αἰωνιότητα δίπλα στοὺς ἀειμνήστους πατέρες, διδασκάλους καὶ συγγενεῖς, ἀλλὰ κυρίως δίπλα στοὺς Ἁγίους, τὴν Παναγία Μητέρα μας καὶ τὸν Κύριό μας. Ἡ βεβαιότητα τῆς σωτηρίας, συγχωρῆστε με γι᾽ αὐτό, ὀφειλόταν στὸ συνταρακτικὸ βίωμα. Τότε ἦρθαν καὶ μᾶς ἐνημέρωσαν, ὅτι τὸ παιδί μου, μὲ τὴν βελτίωση ποὺ παρουσίασε, πιθανὸν νὰ ἔπαιρνε ἐξιτήριο τὴν αὐριανὴ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Ξημέρωσα ἄϋπνος, προσευχόμενος ὄχι γιὰ ἐμένα πιά, ἀλλὰ γιὰ τοὺς συμπάσχοντες στοὺς διπλανοὺς θαλάμους, στὰ ἄλλα νοσοκομεῖα, στὴν Ἑλλάδα, στὸν κόσμο ὅλο. Δάκρυα χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης μὲ πλημμύριζαν. Τὸ Σάββατο τὸ πρωί, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νοσηλείας, μᾶς εἶπαν ὅτι ἡ κόρη μου θὰ ἔπαιρνε ἐξιτήριο τὸ ἀπόγευμα. Ἡ χαρά μου ἦταν πολὺ μεγάλη. Ἔβλεπα τὸ παιδί μου νὰ ἑτοιμάζεται νὰ φύγει σὲ τόσο σύντομο χρονικὸ διάστημα καὶ εὐχαριστοῦσα τὸν Θεό. Τὸ ἀπόγευμα ἔγινε τὸ ἀπίστευτο. Ἡ σύζυγός μου, παρόλο ποὺ νοσοῦσε, ἀπὸ τίς ἐξετάσεις ποὺ ἔκανε τὴν Παρασκευὴ φάνηκε ὅτι εἶχε συμπτώματα πιὸ ἐλαφριᾶς νόσησης καὶ τῆς ἐπέτρεψαν τὴν εἴσοδο στὸν θάλαμο μὲ τὴν κατάλληλη βεβαίως προφυλακτικὴ ἔνδυση. Ἡ κόρη μου πρότεινε νὰ μείνει, γιὰ νὰ βρίσκεται κοντά μου νὰ μὲ βοηθᾶ. Τὸ ἀρνήθηκα, γιατὶ ἤθελα νὰ βρεθεῖ στὴν σπιτικὴ θαλπωρὴ ἡ ὁποία θὰ ἐπίσπευδε τὴν ἀνάρρωσή της. Ἡ σύζυγός μου μοῦ ἔδωσε μεγάλη δύναμη μὲ τὴν γενναιότητα τὴν ὁποία ἐπέδειξε. Ἔβαλε τὸν ἑαυτό της κάτω ἀπὸ ὅλους μας καὶ μᾶς ἐξυπηρετοῦσε ὅλους σὰν πραγματικὸς φύλακας ἄγγελος. Μοῦ ἀνακοίνωσε λοιπὸν ὅτι τῆς ἐπέτρεπαν κάθε ἡμέρα νὰ μὲ ἐπισκέπτεται τὶς ἀπογευματινὲς ὧρες. Ὁ Θεὸς μὲ εἶχε ἐπισκιάσει. Ζοῦσα τὸν παράδεισό μου. Τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου αἰσθάνομαι ξαφνικὰ τὸ ὀξυγόνο νὰ εἰσέρχεται παγωμένο καὶ ἡ δυσφορία ἦταν μεγάλη. Ἀναγκάστηκα νὰ τὸ ἀφαιρέσω καὶ χτύπησα τὸ κουδούνι γιὰ βοήθεια. Ἄρχισε παροξυσμικὸς βήχας καὶ ὁ κορεσμὸς ἄρχισε νὰ πέφτει ἐπικίνδυνα. Αἰσθάνθηκα ὅτι εἶχα λίγο χρόνο ἀκόμη καὶ μὲ ὅση φωνὴ εἶχε μείνει προσπάθησα νὰ φωνάξω. Ἦταν ἡ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ ποὺ χτύπησα τὸ κουδούνι χωρὶς ἀνταπόκριση. Δὲν πανικοβλήθηκα, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ χρησιμοποιοῦσα τὸ ὀξυγόνο γιὰ μικρὰ χρονικὰ διαστήματα. Μετὰ ἀπὸ δέκα λεπτὰ ἦρθε ὁ νοσηλευτής, ὁ ὁποῖος ἄλλαξε τὸν ὀρὸ ποὺ θέρμαινε τὸ ὀξυγόνο. Ἡ κατάστασή μου ἦταν ὁριακή. Ὅπως μοῦ εἶπε, ἦταν ἡ ὥρα τῆς ἀλλαγῆς τῆς βάρδιας. Εἶχα ἀρχίσει νὰ κατανοῶ, ὅτι ἡ κατάσταση ἦταν κρίσιμη, διότι ὁ κορεσμὸς ἦταν ὁριακὸς κάτω ἀπὸ 90% καὶ εἶχα συνεχόμενο βήχα παροξυσμικό. Σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση γύρισα τὸ βλέμμα ψηλά. Τότε ἀναγνώρισα τὴν αὐστηρὴ ἀλλὰ οἰκεία, γαλήνια καὶ ἀγαπημένη μορφὴ τοῦ ἀείμνηστου πατρὸς Αὐγουστίνου Καντιώτη. Μοῦ εἶπε ἐπὶ λέξει: «Ὄχι ἀκόμα», καὶ ἡ μορφή του χάθηκε ἔτσι ὅπως εἶχε ἐμφανιστεῖ. Μιὰ ἀνείπωτη χαρὰ καὶ ζεστασιὰ φώλιασε στὴν ψυχή μου. Μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς βάρδιας ἦρθε ὁ νοσηλευτής, ὁ ὁποῖος προσπάθησε νὰ δημιουργήσει καλύτερες συνθῆκες σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν θέση τὴν δική μου, τὴν ρύθμιση τῆς κλίνης, ἐνῶ πρόσθεσε ἐπὶ πλέον μάσκα ἐπανεισπνοῆς. Ἄρχισα σιγὰ – σιγὰ νὰ ἐπανέρχομαι, ἐνῶ ἡ προσευχὴ ἦταν ἀσταμάτητη. Τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς μὲ τὸ ἄκουσμα τῆς πρώτης καμπάνας σκίρτησε ἡ ψυχή μου. Ἦλθε ὁ νοσηλευτὴς καὶ μοῦ εἶπε: Κύριε Μπαϊραμίδη, θὰ εἶμαι ἀπογευματινὸς σήμερα· ὅ,τι χρειαστεῖτε θὰ εἶμαι ἐδῶ. Τὸν εὐχαρίστησα μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου. Ἡ συμβολή του ἦταν καθοριστική, ὅπως καὶ ὅλου τοῦ ὑγειονομικοῦ προσωπικοῦ. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νοσηλείας ἕνας Ἰατρὸς ἀπὸ τὴν Φλώρινα μοῦ εἶπε ὅτι ἐρχόταν ἐκ μέρους τοῦ πατρὸς Λαυρεντίου καὶ μαζὶ μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ πνευματικοῦ μου πατρὸς ἀνέφερε χαρακτηριστικά, ὅτι «Αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς σώσει, κύριε Μπαϊραμίδη, εἶναι ἡ πίστη σας». Καθὼς εἶχα γυρίσει στὸ ἀριστερὸ πλάϊ, ἕνα φυλακτὸ ποὺ εἶχα στὸν λαιμὸ μὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου φάνηκε. Ἄρχισα νὰ κάνω προσευχὴ σὲ αὐτὸν τὸν μεγάλο Ἅγιο. Μὲ τὸ πέρασμα τῆς ὥρας ἄρχισα νὰ αἰσθάνομαι πολὺ καλύτερα. Τὸ ἀπόγευμα ἡ σύζυγός μου μὲ τὴν παρουσία της καὶ τὴν ζεστασιὰ τῆς φωνῆς της μὲ ἔκανε νὰ νιώσω καλύτερα. Μιλήσαμε γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνέβησαν στὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας καὶ ζήτησα γιὰ πρώτη φορὰ νὰ πιῶ νερὸ καὶ νὰ φάω κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶχε φέρει. Ἦταν γιὰ μένα βεβαιότητα ὅτι αὐτὸ ποὺ μοῦ εἶχε πεῖ ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐκπληρωνόταν. Τὴν Δευτέρα κύλησε ἡ μέρα σὲ πολὺ καλὴ διάθεση. Γιορτὴ τῶν Ἀρχαγγέλων Ταξιαρχῶν. Μὲ γέμιζε μὲ εὐτυχία καὶ χαρὰ τὸ ἄκουσμα τῆς καμπάνας. Ἔκανα προσευχὴ ἀπὸ καρδιᾶς. Εἶχα πιὰ ὄρεξη καὶ σιγὰ – σιγὰ ξεκίνησα νὰ τρώω καὶ νὰ πίνω νερό. Εἶχε ξεκινήσει ἡ σταδιακὴ μείωση τοῦ ὀξυγόνου. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ μεσημεριοῦ ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ κοιμήθηκα. Ἦταν τόσο βαθὺς ὕπνος, ποὺ ἔχασα τὸν χρόνο. Εἶδα τότε σὲ ὄνειρο ὅτι βρίσκομαι σὲ ἕνα πολὺ μεγάλο σὲ εὖρος πηγάδι καὶ ἄμμος σὲ χρῶμα πρὸς τὸ ἀχνὸ πορτοκαλὶ ἄρχισε νὰ πέφτει ἀπὸ ψηλά· ξαφνικὰ σχηματίζονται τρεῖς Ἄγγελοι, ὅπως ἀκριβῶς στὴν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ. Ἄρχισαν νὰ ἀκτινοβολοῦν μὲ τόσο ὑπέρλαμπρο φῶς, ὥστε θαμπώθηκα, ὅμως ἡ ζεστασιὰ καὶ ἡ χαρὰ ποὺ προκαλοῦσε τὸ ὄνειρο ἦταν ἀνείπωτη. Ξύπνησα ἐκστασιασμένος. Μόλις εἶχε ἔλθει ἡ σύζυγός μου. Παρατήρησε τὸ πρόσωπό μου καὶ μὲ ρώτησε τί ἔχω. Τῆς ἐξιστόρησα τὸ γεγονός. Συμφωνήσαμε μὲ συγκίνηση καὶ οἱ δύο ὅτι ἄλλο ἕνα θαυμαστὸ γεγονὸς συνέβη. Τὴν ἑπόμενη μέρα Τρίτη 9 Νοεμβρίου, ἡμέρα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ἀφαιρέθηκε ἡ συσκευὴ high flow καὶ ἐτέθη μάσκα, μὲ φίλτρο, στὰ 5lt. Ὁ κορεσμὸς παρέμενε στὸ 98%. Αἰσθανόμουν, ἂν καὶ ἀδύναμος, πολὺ καλύτερα, δόξαζα τὸν Θεὸ καὶ δάκρυα χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης πλημμύριζαν τὸ πρόσωπό μου. Ἐπέτρεψαν στὸ ἀδελφό μου Εὐρυβιάδη, Ἰατρὸ Νευροχειρουργό, νὰ μὲ ἐπισκεφθεῖ. Ἡ χαρά μου ἦταν μεγάλη. Συζητήσαμε γιὰ ὅλα καὶ πραγματικὰ χαρήκαμε μὲ τὴν καρδιά μας. Ἡ πνευματικὴ δωρεὰ ἦταν μεγάλη. Τὴν ἑπόμενη μέρα Τετάρτη τοῦ ἁγίου Ἀρσενίου, μᾶς ἀνακοίνωσε ἡ προϊσταμένη τοῦ τμήματος ὅτι εἶχε ἔλθει ἡ κάρα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Ἤμαστε μαζὶ μὲ τὴν σύζυγο ὅταν ἀνακοινώθηκε. Ὅταν ἦλθε ὁ Ἱερεὺς πατὴρ Εὐάγγελος Λιάπης προσ­κύνησα μὲ ἀγάπη, εὐλάβεια καὶ συγκίνηση. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ σύζυγός μου. Ἐκ τῶν ὑστέρων μάθαμε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τὴν κάρα τοῦ ἁγίου Παντελεήμονα. Εἶχε γίνει λάθος στὴν ἐκφώνηση. Τὴν Πέμπτη ἐτέθη ρινικὸς καθετήρας στὰ 3lt καὶ τὴν Παρασκευὴ 12 Νοεμβρίου 2021 ἔλαβα ἐξιτήριο.

Θέλω νὰ εὐχαριστήσω ἀπὸ καρδιᾶς ὅλους τοὺς θεράποντες Ἰατρούς, τὸ νοσηλευτικὸ προσωπικό, τὸ προσωπικὸ καθαριότητας γιὰ τὴν ὁλοκληρωμένη καὶ ὁλιστικὴ θεραπευτικὴ προσέγγιση καὶ στὰ τρία ἐπίπεδα, σωματικὸ ψυχικὸ καὶ κοινωνικό. Ἡ κλινικὴ covid τοῦ 401ΓΣΝΑ ὄχι μόνο σὲ ἐμένα ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς παρέχει ὁλοκληρωμένο, πρότυπο καὶ ἀποτελεσματικὸ τρόπο θεραπείας. Θὰ συνιστοῦσα σὲ πολλὰ πανεπιστημιακὰ ἀντίστοιχα τμήματα νὰ ἐκπαιδεύσουν τὸ προσωπικό τους σὲ αὐτὸ τὸ τμῆμα γιὰ νὰ αὐξήσουν τὴν ἀποτελεσματικότητά τους. Τὸ συγκεκριμένο τμῆμα χωρὶς διακρίσεις καὶ ἐπιφυλάξεις ἔχει ὡς κέντρο τὸν ἀσθενῆ καὶ καλύπτει ὅλες τὶς ἀνάγκες του σωματικές, ψυχικές, κοινωνικές.

Θέλω ἐπίσης νὰ εὐχαριστήσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ συμπαραστάθηκαν μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴν προσευχή τους τὴν ὁποία ἀντιλαμβανόμουν κάθε στιγμή.

Θέλω νὰ εὐχαριστήσω τὴν οἰκογένειά μου, τὴν σύζυγο καὶ τὰ παιδιά μου, γιὰ ὅλα ὅσα μοῦ προσφέρουν μὲ τὴν στάση ζωῆς τους καὶ τὴν ἀνεκτικότητα ποὺ δείχνουν ἀπέναντί μου.

Ἐπίσης νὰ εὐχαριστήσω τοὺς γονεῖς μου γιὰ τὴν συμπαράσταση καὶ τὶς προσευχές τους, τὰ ἀδέλφια μου καὶ ὅλους τοὺς συγγενεῖς γιὰ τὸ ἔμπρακτο ἐνδιαφέρον, μὲ ἰδιαίτερη μνεία στὸν ἀδελφό μου Εὐρυβιάδη συνάδελφο καὶ συναγωνιστή.

Ἰδιαιτέρως ὅμως θέλω νὰ εὐχαριστήσω μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου τὴν σύζυγο καὶ συνοδοιπόρο στὴ ζωή μου. Τὸν ἐπὶ γῆς ἄγγελό μου, ποὺ πάντα θέτει τὸν ἑαυτό της κάτω ἀπὸ ὅλους μας στὴν οἰκογένεια. Ἄκοπη, μαχητική, ἀθόρυβη, ἀνεκτική, μεγαλόκαρδη, μὲ πνευματικὴ καλλιέργεια, ἀποτελεῖ φάρο γιὰ ὅλη τὴν οἰκογένεια.

Ὅμως αὐτὸ ποὺ μὲ συγκλονίζει εἶναι ἡ τεράστια ἀγάπη τοῦ κόσμου. Ἀνθρώπων ποὺ δὲν γνώριζα καὶ ὅμως προσεύχονταν γιὰ μένα. Ἀδέρφια μου, τὸ ἔνιωσα κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Γολγοθᾶ καὶ τῆς ἀνάστασής μου. Μιᾶς ἀνάστασης ὄχι μόνο σωματικῆς ἀλλὰ κυρίως πνευματικῆς.

Προσκυνῶ τοὺς Πνευματικοὺς Πατέρες μου, τοὺς ἐκ τοῦ σύνεγγυς πατέρα Ἱερόθεο, πατέρα Λαυρέντιο, τὸν ἀείμνηστο Γέροντα Χρυσόστομο, τὸν γέροντα Νικόδημο μετὰ τῆς συνοδείας αὐτοῦ, τὸν κ. Λιάκο τὸν κ. Νούσκαλη, τὸν πατέρα Ἐπιφάνιο, τὸν πατέρα Ἰάκωβο μετὰ τῆς συνοδείας αὐτοῦ, τὴν γερόντισσα Συγκλητικὴ μετὰ τῆς συνοδείας αὐτῆς, τὴν γερόντισσα Θεοπίστη μετὰ τῆς συνοδείας αὐτῆς, τὴν ἀείμνηστη γερόντισσα Μεθοδία, τὴν γερόντισσα Ἱλαρία μετὰ τῆς συνοδείας αὐτῆς. Ὅλους ὅσους ξεχνῶ νὰ μὲ συγχωρήσουν, Ἁγιορεῖτες Γέροντες, μοναχούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα μαζὶ μὲ Ἱερεῖς καὶ λαϊκούς. Οἱ προσευχές μας συναντήθηκαν σὲ μία ἐξαίσια μυσταγωγία θυμίαμα πρὸς τὸν Θεό.

Μὲ συγκίνηση ἐπιτρέψατέ μου νὰ γονατίσω εὐλαβικὰ μπροστὰ σὲ δύο μεγάλους ἁγίους, τὸν ἅγιο Παντελεήμονα, τὸν ἅγιο Νεκτάριο, καὶ ἕναν ἀκόμα μεγάλο ἅγιο, τὸν ἀείμνηστο Γέροντα Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος μοῦ ἔκανε τὴν τιμὴ νὰ τὸν γνωρίσω ἀπὸ μικρὸ παιδὶ σφραγίζοντας γιὰ πάντα τὴν δική μου ζωή, καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο προσμένουμε εὐλαβικὰ ὅλοι τὴν ἁγιοκατάταξή του.

Χριστέ μου, Παναγία, Ἅγιοι Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ δῶστε μου δύναμη, πίστη καὶ θυσιαστικὸ πνεῦμα νὰ ὁμολογήσω, Χριστὸ Ἐσταυρωμένο καὶ Ἀναστημένο.

Ἀδελφοὶ ἀγαπητοί· στὶς μέρες μας, ὁ ἀγώνας ποὺ δίνεται δὲν εἶναι οὔτε πολιτικὸς οὔτε κοινωνικός, εἶναι ἀγώνας γιὰ τὴν ἀνάκτηση τῆς σημαντικότερης δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, τοῦ αὐτεξούσιου. Εἶναι ἀγώνας τοῦ Θεοῦ ἀπέναντι στὸν διάβολο. Ἡ σιωπὴ εἶναι συνενοχή. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ βίωσα, νιώθω ὅτι ἡ ζωὴ χωρὶς Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα εἶναι ἀνούσια καὶ χωρὶς νόημα. Ἀξίζει καὶ εἶναι μεγάλη τιμὴ νὰ θυσιάζεται κανεὶς καὶ νὰ δίνει τὸ αἷμα του γιὰ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα, ὅπως μᾶς προέτρεπε ὁ ἅγιος Γέροντας Αὐγουστῖνος Καντιώτης. Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλλὰς πᾶνε πάντα μαζί. Ἤγγικεν ἡ ὥρα τῶν ἀποδείξεων γιὰ ὅλους μας.

ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ.

Συνταγματάρχης – Γενικὸς Χειρουργὸς

Εὐγένιος Γ. Μπαϊραμίδης

One thought on “ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜOY

  1. Τερψιθέα says:

    Δεν θ πω πολλά.Χωρις θεό ο άνθρωπος είναι μηδενικό.Χωρις θεό δεν υπάρχει οικογένεια δεν γίνεται τίποτα.Η πίστη μας είναι αληθινή…Ηγγηκεν η ώρα…Η πιστη σώζει.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *