ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ

Στὴ μεταμοντέρνα ἔκδοσή του, ὁ λύκος τοῦ παραμυθιοῦ

θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι …γαλοπούλα!

Μὲ πολλὴ ἀπογοήτευση καὶ θλίψη γιὰ τὴν κατάντια τῆς κοινωνίας μας καὶ μὲ γνώμονα τὸ εὐαγγελικὸ μήνυμα «καὶ οἱ λίθοι κεκράξονται», θὰ καταθέσω κι ἐ­γὼ ἕνα λιθαράκι σὲ ἕναν διάλογο ποὺ πο­τέ δὲν ἐξαγγέλθηκε καὶ ποτέ δὲ θὰ γίνει!

Ἄς βάλουμε κι ἕνα τίτλο γιὰ νὰ ξέρουμε γιὰ τί πρᾶγμα μιλᾶμε. ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!

Νὰ τὰ πάρουμε ἀπ᾽ τὴν ἀρχὴ μὲ κάποιες βασικὲς ἀλήθειες.

1) Ὁ Θεός μας «κατασκεύασε» 2 πλάσματα. Ἄντρα καὶ Γυναῖκα, «Ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς»! Ἄρα ἀπὸ τὰ 2 φῦλα ἐξ ἀρχῆς ἤλθαμε ἐμεῖς στὴ ζωή.

2) Τὰ κοινῶς ἐννοούμενα, φυσικὰ καὶ συνταγματικῶς κατοχυρωμένα 2 φῦλα ὀ­νομάζονται Ἄντρας καὶ Γυναῖκα!

3) Τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα ὅταν μιλάει γιὰ τὴν προστασία τῆς οἰκογένειας, ἐννοεῖ καὶ κατονομάζει Ἄντρα, Γυναῖκα καὶ παιδιά, ἐφόσον ὑπάρχουν.

4) Εἶναι ἀπολύτως φυσικὸ κάποιες οἰκογένειες νὰ διαλύονται διὰ τοῦ διαζυγίου ἢ τοῦ θανάτου ἑνὸς ἐκ τῶν δύο, τοῦ ἀνδρὸς ἢ τῆς γυναικός, ἀλλὰ δὲν εἶμαι σίγουρος γιὰ τὸ κατὰ πόσο ἠθικὸ καὶ κοινωνικὰ ἀποδεκτὸ θὰ ἦταν ἕνας ἄντρας ἢ μιὰ γυναῖκα, χωρὶς γάμο, χωρὶς σύσταση συνταγματικὰ κατοχυρωμένης οἰκογένειας, νὰ καταφεύγει σὲ ἀμφιλεγόμενες μεθόδους (υἱοθεσία, υἱοθεσία διὰ ἀναδοχῆς, παρένθετη μητέρα, ἑτερόλογη ἀναπαραγωγή, κλπ.) γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἐγωϊστικὴ καὶ ἀνεξήγητη, πέραν τῆς φύσεώς του/τῆς «ἀνάγκης» νὰ βιώσει τὴν πατρότητα ἢ τὴν μητρότητα. Γιατί; Μά, ἀφοῦ δὲ νιώθει τὴν ἀνάγκη τῆς μόνιμης συμβίωσης μὲ τὸ ἕτερο φῦλο διὰ τοῦ γάμου, ἀ­φοῦ δὲν ἔχει ἀνάγκη συντροφιᾶς στὴ ζωή, ἀρνεῖται ἑπομένως τὶς ἀγαθὲς συνέπειες τῆς συμβίωσης αὐτῆς ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ τεκνοποιΐα· πῶς ἔρχεται μετὰ καὶ ἐπιθυμεῖ μονομερῶς καὶ ἀδεσμεύτως τὴν μητρότητα ἢ τὴν πατρότητα;

5) Ἡ ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο δὲν ἀποδεικνύεται ἐπιστημονικὰ ὅτι ὀφείλεται σὲ γονίδια, καὶ μάλιστα τὸν τελευταῖο καιρό, σοβαρὲς καὶ δημοσιευμένες σὲ ἔγκριτα ἐ­πιστημονικὰ περιοδικὰ μελέτες, ἀποδεικνύουν τὸ ἀντίθετο. Ὅτι δηλαδὴ πρόκειται πιὸ πολὺ γιὰ ἐλεύθερη ἐπιλογὴ σὲ συν­δυασμὸ μὲ κληρονομικούς, περιβαλλοντικοὺς παράγοντες καὶ τρόπο ἀνατροφῆς. Συνεπῶς, μὴ φορτώνουμε στὸ Θεὸ καὶ αὐτή μας τὴν ἁμαρτία.

6) Εἶναι κοινῶς ἀποδεκτὸ ἀπὸ ὅσους πιστεύουν καὶ ἔχουν πνευματικὴ ζωὴ ὅτι ἡ ἕλξη αὐτὴ πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὸ φυσικό. Συνιστᾶ παράβαση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ προλάβω τὴν ἔνσταση ὅσων ἰσχυρίζονται, πὼς ὁ Κύριος δὲν καταδίκασε ποτὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ γι αὐτὸ κανένα σχετικὸ χωρίο δὲν βρίσκουμε στὰ Εὐαγγέλια.

Νὰ ρωτήσω:

– Καταδίκασε ὁ Κύριος τὶς αἱρέσεις;

– Καταδίκασε τὴν Θ. Μετάληψη δίχως μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση;

– Μᾶς εἶπε πουθενὰ ὅτι πρέπει νὰ σταυ­ρωνόμαστε; Κι ὅμως σταυρώνεστε.

– Μᾶς εἶπε ὅσοι θέλουμε καὶ μποροῦμε, νὰ γινόμαστε μοναχοί;

– Μᾶς εἶπε κάτι γιὰ τὸν Ἁγιασμό, τὸ Εὐ­χέλαιο, τὸ πῶς θὰ ζυμώνουμε τὸ πρόσ­φορο, μᾶς ἄφησε τὴν ἀκολουθία τοῦ γάμου, μᾶς ὑπέδειξε τὰ ἄμφια τῶν κληρικῶν, μᾶς εἶπε πουθενὰ νὰ μὴ μπαίνουν οἱ γυναῖκες στὸ Ἱερὸ Βῆμα;

– Μᾶς εἶπε νὰ σεβόμαστε καὶ νὰ προσ­κυνοῦμε ἅγια λείψανα, νὰ κάνουμε τάματα σὲ ἁγίους;

Ὄχι βέβαια. Μὰ τότε γιατί ἐμεῖς τὰ κάνουμε;

Τὰ κάνουμε, ἀδελφοί, γιατὶ μᾶς τὸ δίδαξε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς δὲ μᾶς ἐγκαταλείπει ἀλλὰ συνεχίζει νὰ μᾶς διδάσκει, μᾶς ἐνισχύει, μᾶς καθοδηγεῖ, βαπτίζει, φωτίζει. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐστάλη σ᾽ ἐμᾶς ἀπὸ τὸν Πατέρα, διὰ τοῦ Υἱοῦ, ὅπως εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Κύριος στοὺς μαθητές Του γιὰ νὰ τοὺς καθοδηγήσει «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν»!

Ἔτσι, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα φώτισε καὶ καθοδήγησε τοὺς Ἀποστόλους, τοὺς Εὐαγγελιστὲς καὶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ πίστεψαν στὸν Θεὸ διὰ μέσου αὐτῶν, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ Διδάσκαλοι τῆς Οἰκουμένης ἀλλὰ καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ποὺ βαπτισθήκαμε καὶ λάβαμε τὸ Χρῖσμα, δηλαδὴ τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος. Ἔτσι, συγκροτήθηκαν οἱ Οἰ­κουμενικὲς καὶ τοπικὲς Σύνοδοι, οἱ Πατέρες συνέγραψαν πλῆθος πνευματοφώτιστων συγγραμάτων καὶ μᾶς πληροφόρησαν ὅ,τι τοὺς ἐνέπνευσε καὶ δίδαξε τὸ Ἅ­γιο Πνεῦμα γιὰ ὅ,τι ἀπασχολοῦσε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες τοὺς πιστοὺς χριστιανούς.

Ἔτσι, μίλησαν καὶ γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία ἅγιοι Πατέρες ὅπως ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ ὁ Μ. Βασίλειος ἀλλὰ καὶ πολὺ νεώτεροί τους ὅπως ὁ ἅγιος Παΐσιος, κ.ἄ.

Συνεπῶς, ἐπειδὴ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ ἔχουμε καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοσή μας ποὺ εἶναι ὅλα τὰ παραπάνω, γι αὐτὸ καὶ σεβόμαστε καὶ ἀποδεχόμαστε τὸν αἰώνιο λόγο καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅπως αὐτὸ εἰπώθηκε ἄμεσα ἀ­πὸ τὰ ἀψευδῆ χείλη Του ἢ ὅπως μᾶς παραδόθηκε (ἐξ οὗ καὶ «Παράδοση») ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἄν ἐπιλέξετε νὰ μὴν δεχθεῖτε αὐτὴν τὴν Διδασκαλία καὶ Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας, κινδυνεύετε νὰ θέσετε τὸν ἑαυτό σας ἐκτὸς Αὐτῆς καὶ νὰ διολισθήσετε πρὸς τὶς προτεσταντικὲς ὁμολογίες ποὺ δὲν ἀσπάζονται τὴν Ἱερὰ Παράδοσή μας.

Ὁπότε, ναί, ἡ ὁμοφυλοφιλία καταδικάζεται ὡς μεγάλη σαρκικὴ ἁμαρτία ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν κακὴ διαχείριση τῆς ἐλευθερίας ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Θεὸς ὡς λογικὰ πλάσματά Του.

7) Παραμένει ἀναπάντητο τὸ γεγονὸς τῆς διαστροφῆς τῆς ἀλήθειας καὶ κακοποίησης τῶν πιὸ ἱερῶν ἰδιοτήτων στὴ ζωή μας, δηλαδὴ τῆς πατρότητας καὶ μητρότητας.

Ἔφτασαν νομικοὶ κύκλοι στὴν Εὐρώπη νὰ χαρακτηρίσουν τὴν πιὸ ἱερὴ λέξη τοῦ κόσμου ὅλου, τὴ λέξη ΜΗΤΕΡΑ, ὡς ἔχουσα σεξιστικὸ περιεχόμενο ποὺ δημιουργεῖ ὁμοφοβικὲς τάσεις στοὺς ἀνθρώπους καὶ συνιστᾶ διάκριση εἰς βάρος τῶν ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν, ὁπότε πέρασε ἀντ᾽ αὐτῆς, ἡ ἀόριστη λέξη «Γονέας»!

Καὶ περιμένετε νὰ ἀποκαλεῖ τὸ παιδὶ «Μητέρα» τὸν ἀποτυχημένο κατὰ τὰ φαινόμενα πατέρα;

Ἡ ὑστερία, μάλιστα, αὐτὴ μήπως καὶ ἄθελά μας γίνουμε ρατσιστὲς ὁμοφοβικοί, ἔφτασε στὶς ἐσχατιές της στὶς ΗΠΑ ὅπου δημοσιογράφος ἀπολύθηκε ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα USA TODAY ἐπειδὴ ἔγραψε ἄρ­θρο στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων περιέγραφε τὸ αὐτονόητο, τοῖς πᾶσι λογικό, ὅτι οἱ ἄντρες δὲν μποροῦν νὰ γεννήσουν παιδιά!!!

Ἔλεος!

8) Πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ἄρχισε σὲ παγκόσμια σχεδὸν κλίμακα καὶ στὴν πατρίδα μας ἡ ἐπάρατη «υἱοθεσία» παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια. Μὴν ἐπικαλεῖσθε, λοιπόν, ἔρευνες καὶ μελέτες ποὺ ἀποδεικνύ­ουν ὅτι τὰ παιδιὰ ποὺ ζοῦν μὲ 2 μπαμπᾶδες, 2 μαμάδες ἢ 2 ἢ 1 ἀπροσδιορίστου φύλου ἢ διεμφυλικὰ ἄτομα μεγαλώνουν φυσιολογικά, χωρὶς ψυχικὰ τραύματα καὶ ἄλλου εἴδους προβλήματα ἔνταξης καὶ ἀποδοχῆς. Ἀκόμα δὲν ξέρουμε πόσα θὰ ὑπομείνουν καὶ τί θὰ παρουσιάσουν ὡς τὴν ἐνηλικίωσή τους αὐτὰ τὰ παιδιά! Ἄλλωστε, τὸ σκεπτικὸ ἐδῶ εἶναι ἄκρως ἐγω­ϊστικὸ καὶ καμμία σχέση δὲν ἔχει μὲ τὸ καλὸ τῶν παιδιῶν.

Τὸ ἐπιχείρημα, ὅτι βγάζουν ἕνα παιδάκι ἀπὸ τὰ ἱδρύματα, δὲν ἰσχύει, ἀφοῦ τὰ παιδιὰ πρὸς υἱοθεσία εἶναι δυσανάλογα πρὸς τὰ χιλιάδες ἄτεκνα κλασσικὰ ζευγάρια (ἄντρας-γυναῖκα). Ὁπότε, ἀφῆστε τὰ παιδιὰ νὰ πᾶνε σὲ οἰκογένειες μὲ μαμὰ καὶ μπαμπά!!!

Ἀφορμὴ γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω στάθηκαν δημοσιεύματα περὶ τῆς βάπτισης τῶν 2 παιδιῶν (τοὐλάχιστον τὸ 1 μὲ παρένθετη μητέρα) δύο Ἑλλήνων σχεδιαστῶν μόδας στὰ Νότια Προάστια, ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρο.

Τὸ ὅτι ἕνας Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης ἔρ­χεται στὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ τελέσει τέτοια βάπτιση δὲν τὸ σχολιάζω. Ἄλλωστε ἔχουμε δική μας περίπτωση στὴν Ἑλλάδα νὰ προβληματιστοῦμε, μὴν κάνουμε καὶ «ἀλλοδαποὺς» προβληματισμούς!

Ὅμως, διερωτῶμαι, γιατί δὲν ἐπιλέγεται ἡ πολιτικὴ «βάπτιση»;

Γιατί δὲν δηλώνουν ἁπλὰ τὰ ὀνόματα τῶν παιδιῶν καὶ νὰ τελειώσει ἐκεῖ ὅλο αὐτό; Γιατί πρέπει σώνει καὶ καλὰ νὰ τελεσθεῖ κορυφαῖο πνευματικὸ μυστήριο τὸ ὁποῖο στὸ τέλος διακωμωδεῖται;

Θέλουν καὶ τὴ σφραγίδα τῆς Ἐκκλησί­ας; Μά, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Θεὸ τὰ ἀπέκλεισαν ἀπὸ τὴ ζωή τους ἀφοῦ ἐπέλεξαν νὰ ζοῦν μέσα στὴν παρὰ φύσιν ἁμαρτία. Ἀφοῦ θὰ διδάξουν στὰ παιδιὰ ποὺ ἀπερίσκεπτα στεροῦν ἀπὸ τὶς φυσιολογικὲς οἰ­κογένειες ὅτι ἡ ὁμοφυλία εἶναι δοσμένη ἀπὸ τὸν «Θεὸ» καὶ φυσιολογικὴ καὶ μὲ αὐτὰ τὰ πρότυπα θὰ τὰ γαλουχήσουν. Αὐτὰ θὰ τοὺς διδάξουν. Μὲ νονές, μάλιστα, τὴ μία ἄκρως κοσμικὴ καὶ πιθανὸν «ἄοσμη» πνευματικὰ καὶ τὴν ἄλλη παπικὴ ἢ προτεστάντη ὡς Ἰταλίδα «γαλαζοαίματη».

Γιατί σώνει καὶ καλὰ νὰ γίνει ἡ βάπτιση αὐτὴ στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ τελετουργό – «Ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα»; Γιὰ νὰ λάβει κῦρος; Γιὰ νὰ μᾶς ἐντυπωθεῖ διὰ τῆς βίας ἡ «κανονικότητα» τῆς καθ᾽ ἡμᾶς διαστροφῆς τῆς Ἀλήθειας καὶ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ;

Συγχωρέστε με, ἀδερφοί, ἀλλὰ γιὰ μένα ποὺ μεγάλωσα σὲ οἰκογένεια μὲ ἄντρα – μπαμπᾶ καὶ γυναῖκα – μαμά, τὸ θέαμα ὅπως παρουσιάστηκε σὲ εἰκόνες ἀπὸ τὸ μυστήριο εἶναι θλιβερὸ ἂν μὴ καταθλιπτικό.

Τὸ ἴδιο συνέβη πρὶν λίγες ἑβδομάδες μὲ ἕνα ἄλλο δίδυμο ἀντρῶν ποὺ βάπτισαν καὶ αὐτοὶ ἕνα παιδάκι ποὺ ἀρχικὰ φιλοξένησαν σπίτι τους μὲ τὴν μέθοδο τῆς ἀναδοχῆς. Καὶ αὐτὸ ποὺ μὲ ἐνοχλεῖ ἰδιαίτερα εἶναι ὅτι γίνεται φανερὴ προσπάθεια νὰ δοθεῖ ἱερότητα καὶ λογικὴ στὸ γεγονὸς ὅτι ἕνα παιδάκι θὰ φωνάζει «μαμὰ» ἀναζητώντας ἔστω καὶ σὲ μιὰ ξένη γυναῖκα, αὐτὴν ποὺ τὸ κυοφόρησε γιὰ 9 μῆνες μοιράζοντας μαζί του τὰ πάντα καὶ βιώνοντας τὴν ζεστασιὰ καὶ θαλπωρὴ στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του, στὸ πρόσωπο ἑνὸς ἄντρα!!! Καὶ ἐξίσου προβληματικό, ὅτι ἀποδίδεται στανικὰ ἱερότητα μέσῳ τοῦ μυστηρίου μὲ προφανῆ σκοπὸ νὰ δημιουργηθεῖ ἡ ἐσφαλμένη ἐντύπωση στὴν κοινωνία ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, οἱ ὁμοφυλόφιλοι δηλαδή, εἶναι ἄνθρωποι πνευματικοί, μὲ ζωντανὴ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν πνευματικὴ ζωή. Προφανῶς παραπλανητικῶς.

Στὴν περίπτωση τῶν δύο προηγούμενων «μπαμπάδων», μάλιστα, ὁ ἕνας ἐκ τῶν δύο ἰσχυρίστηκε πὼς πηγαίνει συχνὰ στὴν ἐνορία του γιὰ ἐκκλησιασμό, συμμετέχοντας πλήρως στὴν λατρευτικὴ καὶ πνευματικὴ ζωὴ καὶ μάλιστα γενόμενος ἀποδεκτὸς ἀπὸ τὸν ἐφημέριο καὶ τοὺς πιστούς.

Δεχόμαστε, βεβαίως, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας καλεῖ κοντά της ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμα καὶ τοὺς πιὸ ἁμαρτωλούς. Ἀλλὰ ὄχι γιὰ νὰ τοὺς ἀφομοιώσει μὲ ἀν­αλλοίωτα τὰ πάθη τους ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς δώσει τὴν εὐκαιρία τῆς ἀναγνώρισης τῶν ὅποιων λάθος ἐπιλογῶν καὶ τὴν μεταμόρφωση τῶν παθῶν καὶ σύνολης τῆς ζωῆς τους.

Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ κρίσιμο σημεῖο στὴ συνάντηση τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ κοινωνία τῶν μὲν καὶ τῶν δὲ ὀφείλει νὰ ὁδηγήσει στὴ μετάνοια, ἀλλοιῶς ἁπλῶς κοροϊδεύουμε τὸν ἑαυτό μας σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο μετάνοιας.

Καὶ μιὰ τελευταία διευκρίνιση. Ὁ μακαριστὸς σκαπανέας τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ π. Ἀντώνιος Ἀ­λεβιζόπουλος, ἔλεγε πὼς τὴ «Νέα Ἐποχὴ» δὲν θὰ τὴν ἐνδιέφερε νὰ ἀδειάσουν οἱ Ἐκκλησίες, ἀλλὰ νὰ γεμίσουν μὲ πιστοὺς ποὺ θὰ εἶχαν ἀλλοιωμένο ὀρθόδοξο φρόνημα!

Μήπως, λοιπόν, ἡ προσέλευση ὅλων αὐ­τῶν τῶν ἐν δεινοῖς σαρκικοῖς πάθεσιν ἀδελφῶν στὴν Ἐκκλησία μὲ ἀλλοιωμένο φρόνημα ἀποτελεῖ «Δούρειο Ἵππο» διὰ τοῦ ὁποίου μιὰ ἁμαρτωλὴ ἐκκοσμίκευση κινδυνεύει νὰ ἁλώσει τοὺς πιστοὺς καὶ ἀφενὸς νὰ μὴν ὠφελήσει, ἀφετέρου δὲ νὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ;

Μήπως, τελικά, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας πρὸς ὅλους τοὺς πάσχοντες ἀπὸ τὰ πάθη τους καὶ προφανῶς καὶ αὐτοὺς ποὺ ὑποδουλώθηκαν σὲ πάθη τοῦ σώματος ἐκληφθεῖ ὄχι ὡς ὑποχρέωση καὶ ἀποστολή της στὸν κόσμο μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν σωτηρία του, ἀλλὰ ὡς συναίνεση καὶ παθητικὴ ἀποδοχὴ τοῦ μὴ φυσιολογικοῦ κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ δώσει ἔτσι λανθασμένα μηνύματα καὶ στοὺς ὁμόφυλους καὶ στὴν κοινωνία;

Ἐπιπλέον, δὲν εἶναι καιρὸς νὰ προβληματιστοῦμε μὲ τὴν ἔμμεση ἀλλὰ ψυχικὰ ὀδυνηρὴ αὐτὴ κατάσταση τῆς ἀχαλιναγώγητης ἐκκοσμίκευσης τῆς Ἀλήθειας; Γιὰ σκεφτεῖτε. Ἀπ᾽ τὴ μιὰ οἱ νονὲς (μᾶλλον οὐ, οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν!) ἀποτάχθηκαν τὸν Σατανᾶ μαζὶ μὲ τὴ λατρεία, τὴν πομπή, τὰ πονηρὰ πνεύματά του, κι ἀπ᾽ τὴν ἄλλη ἀποδέχτηκαν τὴν μὴ ἀποδεκτὴ ἠθικά -γιὰ τὴν Ἐκκλησία- ἐπιλογὴ ἢ κατάσταση τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῆς κοινωνικὰ καὶ ψυχολογικὰ μὴ ἀποδεκτῆς υἱοθεσίας παιδιῶν!

Καὶ μὴν πεῖ κανεὶς ὅτι αὐτὸ συνιστᾶ ρατσισμὸ (ἔλειωσε πιὰ ἡ γνωστὴ καραμέλλα!) ἀπὸ μέρους τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ τότε εἶναι «ρατσιστὴς» καὶ ὁ ἱδρυτὴς καὶ ἀρχηγός της, δηλαδὴ ὁ Χριστός -ἄπαγε τῆς βλασφημίας!

Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί, μετρᾶ πάνω ἀπὸ 2.000 χρόνια ζωῆς. Αὐτοὶ εἶναι οἱ κανόνες της καὶ αὐτὴ ἡ ἀποστολή της. Ὁ Κύριός μας, δίδαξε πὼς «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθαῖος 16: 24)

Ἀφοῦ, λοιπόν, ψάχνετε γιὰ χωρία ποὺ ὁ Κύριος μνημονεύει τὸ θέλημά Του, ὁρίστε. Ὅποιος θέλει, λέει. Δὲν καλοῦνται μὲ τὸ ζόρι οἱ ἄνθρωποι στὴν πνευματικὴ ζωή. Ὅποιος θέλει νὰ ἀκολουθήσει, ὅμως, θὰ σηκώσει το σταυρὸ τῶν παθῶν του καὶ οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀδερφοί μας μὲ το σταυρὸ τοῦ βδελυκτοῦ, ψυχοφθόρου πάθους τῆς ἀρρενομανίας καὶ τῶν λοιπῶν ἕξεων καὶ ἑλκύσεων τῆς σχετικῆς «κοινότητας» καὶ ἂς ἀκολουθήσει τὸν Χριστό. Ὅποιος τὸ κάνει ὅμως, δὲ θὰ κουβαλήσει μέσα στὴν ἀμόλυντη Ἐκκλησία Του τὰ πάθη του ὡς ἀπαραίτητες «ἀποσκευές» του. Θὰ ἔρθει ὅπως εἶναι, καὶ μὲ τὸ «σκουλαρίκι», ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθη­νῶν κυρὸς Χριστόδουλος, καὶ ἐδῶ μέσα θὰ ἀφεθεῖ στὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ μεταμορφωθεῖ. Θὰ μεταμορφώσει τὰ πάθη του, θὰ θεραπεύσει τς πληγές του καὶ θὰ κερδίσει τὴν αἰωνιότητα. Ἄν ἔρχεται στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ ἐπιβάλλει, ὅμως, τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ ὄζοντα πάθη του καὶ ἀπαιτήσει νὰ ἀποδεχτεῖ ἡ Ἐκ­κλησία τὴ φθορὰ ὡς ὡραιότητα ψυχῆς καὶ προσπαθήσει νὰ κρυφτεῖ ἢ καὶ νὰ πολεμήσει ἀκόμα τὴν Ἐκκλησία πίσω ἀπὸ ψευδο-νόμους καὶ «δικαιώματα» – κομψοτεχνήματα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων-, ἂς μὴν τὸ ἐπιχειρήσει, διότι «σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. 26,14).

Μήπως, τελικά, ὁ λύκος τοῦ «παραμυθιοῦ», δηλαδὴ τὸ πάθος γιὰ τὸ ὁμόφυλον, περάσει στὴν ἤδη εὐρέως ἐκκοσμικευμένη συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ ὄχι ὡς κίνδυνος ἀλλοίωσης τῆς καθόλου πνευματικῆς ζωῆς ἀλλὰ ὡς κάτι φυσιολογικὸ καὶ τελικὰ ψευδῶς ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας; Δηλαδή, μήπως πᾶμε νὰ περάσουμε τὸ λύκο (δηλ. τὸν διάβολο ὡς σαρκικὸ πάθος) γιὰ …ἀκίνδυνη γαλοπούλα;

π. Στέφανος Στεφόπουλος