Ἡ πτῶσις τῶν ἀρχόντων

Τὸ αἰσθητήριο καὶ τὸ κρι­­τήριο τοῦ λαοῦ, στὴν πλειονότητά του, εἶναι ἀλάνθαστο! Προσέξατέ το, εἶναι ἀλάνθαστο. Ὁ λαὸς διαισθά­νεται ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ποῦ εἶναι τὸ γνήσιο. Τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ εἰς τὶς ἀποφά­σεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συν­όδων, χωρὶς νὰ μακρύνω πε­ρισσότερο τὸν λόγον.

Οἱ ἄρχοντες, πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί, χάλασαν. Ὄχι μόνον τὴν ζωή τους, ποὺ εἶπε ὁ Κύριος (βλ. Ματθ. 23,3), ἀλλὰ χάλασαν καὶ στὰ λόγια τους· λέγουν στραβὰ πράγματα, λέγουν περίεργα πράγματα. Γιατὶ ἔ­χασαν ἀκόμη καὶ τὴν δημοσία ντροπή. Οἱ πολλοί, οἱ πιὸ πολλοί, εἶναι χαλασμένοι καὶ ἀδόκιμοι. Ἔτσι, θὰ σᾶς ἔλεγα κάνοντας μιὰ ἔκ­κληση, προσέχετε ἐμᾶς· κληρικὸς εἶμαι καὶ σᾶς ὁμιλῶ, ποὺ σημαίνει εἶμαι ἄρχοντας ἐκκλησιαστικὸς γιὰ μιὰ στι­γμή· μὲ λύπη μου τὸ λέω, προσέχετε τί σᾶς λέμε. Μὴ σκανδαλίζεσθε. Προχωρᾶτε. Λυπηθῆτε μας, λυπηθῆτε μας θὰ παρακαλέσω πολύ. Καὶ προσεύχεσθε ἀκόμη γιὰ μᾶς. Γιατὶ χαλάσαμε. Καὶ ἡ ὅλη κατάστασις αὐτή, ἐπὶ πλέον, ­­­­­–πρέπει νὰ σᾶς τὸ πῶ, καὶ μὴν πυρώνεστε, ἀ­νάβετε ἀπὸ μέσα σας– εἶναι καὶ σημεῖον τῶν ἐσχάτων. Ναί, σημεῖον τῶν ἐσχάτων. Λέγει τὸ βιβλίον τῆς Ἀποκα­λύψεως, ὅτι ἡ οὐρὰ τοῦ δράκοντος, τοῦ φιδιοῦ, τοῦ θηρίου, «ὁ δράκων» ὁ ἀρ­χαῖος, ὁ μέγας, ὁ διάβολος, σηκώθηκε στὸν οὐρανὸ καὶ ἔσυρε «τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων». Νά· «Καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν» (Ἀπ. 12,4)· στὸ 12ο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως. Πρόκειται γιὰ τὴν πτῶσι τῶν ἀρχόντων. «Ἀ­στέρες» εἶναι οἱ ἄρχοντες. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἂς ἀκολουθῆ τὸν Χριστόν, ἔστω κι ἂν οἱ ἄρχοντές του καὶ δὴ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντές του Τὸν ἔχουν προδώσει. «Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, –λέει ὁ Ἀπόστολος στοὺς Κορινθίους– (τὸ κάλεσμά σας), ἀδελφοί· τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ». Ἐσᾶς, τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους. Εἶπαν ὅτι ὁ Παῦλος μάζεψε τὰ σα­ρίδια, λέει, τῆς Μεσογείου. Πρὸς τιμήν του εἶναι. Ὁ λα­ὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦρθε νὰ καταισχύνη τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς εὐγενεῖς. Τὰ «μωρὰ τοῦ κόσμου» εἶναι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἂς εὐχηθοῦ­με νὰ εἴμεθα πάντοτε ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ ἀκοῦμε τὴν φωνή Του καὶ θὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε.

(†) γέρων Ἀθανάσιος

(Μυτιληναῖος)

[ἀπὸ ὁμιλία του τῆς 26-7-1992]