«Τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ», λέει ὁ ἀπ. Παῦλος (Α´ Κορ. 1,27). Αὐτὸ ἐπαναλαμβάνεται διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Καὶ στὶς μέρες μας, τὰ «μωρὰ τοῦ κόσμου», ἁπλοῦς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ, διάλεξε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν στὴν Καβάλα καὶ τὴ Θάσο γιὰ τὴν περιφρόνησι τῶν ἱ. Κανόνων.
«Ἀνυπόστατοι ἢ καὶ ἁπλῶς ἄκυροι θεωροῦνται καὶ εἶναι αἱ ἱερατικαὶ καὶ κανονικαὶ πράξεις ἐκεῖναι αἵτινες ὀφείλουσι τὴν ὑπόστασιν αὐτῶν εἰς ἐνέργειαν προσώπου τελοῦντος ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς τοιαῦται δὲ βασίμως δύνανται νὰ χαρακτηρισθῶσιν αἱ ὑπὸ τοῦ διατελοῦντος ὑπὸ τὴν ποινὴν καθαιρέσεως καὶ παντελοῦς ἀφορισμοῦ τελεσθεῖσαι, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναμφισβητήτως συμπεριλαμβάνονται καὶ ἐκεῖναι τὰς ὁποίας ἐτέλεσεν ὁ ὑποστὰς καὶ τὴν ποινὴν τοῦ παντελοῦς ἀφορισμοῦ κληρικός, ἀποκοπεὶς τελείως ἐκ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, διότι τυγχάνων καθῃρημένος ἀπετόλμησεν ἐνέργειαν οἱουδήποτε ἱερατικοῦ» (Π. Παναγιωτάκου, Σύστημα τοῦ Ἐκκλ. Δικαίου κατὰ τὴν ἐν Ἑλλάδι ἰσχὺν αὐτοῦ, τόμ. 3, ἐπιμ. ἀνατύπωσης Γ. Πουλῆς, ἐκδ. Πουρνάρας, Ἀθῆναι 1999, σελ. 290). Αὐτὸ ἀποτελεῖ μία κοινῶς παραδεδεγμένη ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ φερόμενος ὡς ἀρχιεπ. Οὐκρανίας Ἐπιφάνιος χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν Φιλάρετο ἐνῷ ὁ τελευταῖος ἦταν ὄχι μόνο καθῃρημένος (καὶ ἡ καθαίρεσί του ἀναγνωρισμένη καὶ ἀπὸ τὸν κ. Βαρθολομαῖο) ἀλλὰ καὶ ἀφωρισμένος.
Πῶς λοιπὸν μποροῦμε νὰ τὸν δεχθοῦμε ὡς κανονικὸ ἀρχιεπίσκοπο; Πρόκειται γιὰ «σαφῆ καὶ εὐθεῖα προσβολὴ πρὸς τὸ δόγμα καὶ τοὺς κανόνες» (ἱστολόγιο «Τὰς θύρας τὰς θύρας», ὅθεν καὶ τὸ ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου).
«Οἱ ἱεροὶ κανόνες ἀποτελοῦν τὰ ἱερὰ δόγματα τῆς πίστεως ἐφαρμοσμένα στὴν πρακτικὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν», γράφει στὴν περίφημη «Δογματική» του (τὴν ὁποία εὐλόγησε ὁ οἰκ. πατριάρχης) ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς (ἔκδ. Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου, Ἅγ. Ὄρος 2019, σελ. 341). Κάθε καταπάτησις τῶν ἱερῶν Κανόνων λοιπὸν ἐπιφέρει ἀναστάτωσι στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, γιατὶ εἶνε ἀθέτησις τοῦ νόμου Του.