Ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία!
Νὰ εἶστε σίγουροι πὼς ὁ Χριστός μας θὰ εἶναι μαζί σας ὅταν συνειδητὰ ὑπερασπισθεῖτε τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ὅσια τῆς Ἐκκλησίας μας!
Κι ἂν ἀλλάξουν ὅλοι, νὰ παραμείνετε στὴν παράδοση!
Τὰ σπίτια σας νὰ γίνουν Ἐκκλησιές!
Ἐὰν διαβάσετε τὴν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ δεῖτε καὶ θὰ γνωρίσετε πὼς σὲ περίοδο ἀνταρσίας καὶ ἀκαταστασίας στὴν Ἐκκλησία ὅτι πολλὰ σπίτια εἶχαν γίνει τόποι κοινῆς προσευχῆς!
Ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία! Εἶναι αἵρεση καὶ νόθος ὀργανισμός!
Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς δημιούργησε Μία Ἐκκλησία· τὴν Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ (τὴν Ὀρθόδοξη δηλαδὴ) Ἐκκλησία Του!
Οἱ πάπες καὶ ἁμαρτάνουν καὶ κολάζονται καὶ θὰ κολάζονται μέχρι τὴν Δευτέρα Παρουσία, ἴσως καὶ αἰωνίως γιὰ τὰ πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία κακὰ καὶ τὶς ψευδενώσεις καὶ τὶς ἀσεβεῖς καὶ ἀντιχριστιανικὲς διατάξεις!
Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ὁ Θαυματουργός
(ἐστάλη ἀπὸ τὸν κ. Ἀλέξ. Φιλίππου Η.Π.Α)
Τὸ κοινὸν Πασχάλιον καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος
Κοινὸ Πάσχα μόνο ἕνα μπορεῖ νὰ εἶναι· τὸ Πάσχα μεταξὺ ὁμοδόξων Χριστιανῶν, δηλαδὴ τῶν Ὀρθοδόξων, ὅπως ὁρίστηκε ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ μὲ τὸν τρόπο προσδιορισμοῦ του. Ὁ ὁρισμὸς αὐτὸς καὶ μάλιστα ὡς Ὅρος Πίστεως, ποὺ ἐπικυρώθηκε διαδοχικὰ καὶ διαχρονικὰ ἀπὸ τὶς μεταγενέστερες Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ποὺ ἑκάστη ἐξ αὐτῶν ἐπικύρωνε τὶς ἀποφάσεις τῶν προγενεστέρων, δὲν ἐπιτρέπει στὴν οὐσία κανένα περιθώριο ὁποιασδήποτε ἄλλης λύσης κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα καὶ μάλιστα γιὰ χάρι συνεορτασμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν ἑτεροδόξων. Τὸ θέμα αὐτό, πὸὺ προβλημάτισε τὴν Ἐκκλησία τοὺς πρώτους Χριστιανικοὺς αἰῶνες καὶ λύθηκε γιὰ πάντα Συνοδικά, δὲν εἶναι ἁπλὰ θέμα κανονικῆς τάξεως, ἀλλὰ Ὅρος Πίστεως.
Διονύσιος Πολυμενόπουλος
Πάτρα
[ἐκ τοῦ «ὈρθοδόξουΤύπου», φ. 6-6-2025, σ. 6]
Ἀκροστιχίδες
Τὸ παρακάτω κείμενό μου ἔχει ὡς ἀκροστοιχίδα ΓΕΡΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ ΠΡΕΣΒΕΥΕ. Αὐτὸ ἀκριβῶς ζητάω καὶ ἀπὸ τὸν Μακαριστὸ πατέρα Αὐγουστῖνο. Νὰ πρεσβεύει γιὰ τὸν πιστὸ λαό, γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ τὸ Ἔθνος μας (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν πανάρχαιων σκλαβωμένων Ἑλληνικῶν Πατρίδων μας, Κύπρου, Βορείου Ἠπείρου, Πόντου, Μικρᾶς Ἀσίας, Κωνσταντινουπόλεως κλπ) τὸ Εὐλογημένο.
Γίνεται Φλώρινα, δίχως τὴν παρουσία του;
Ἐρώτησις, φυσικά, ρητορικῆς φύσεως.
Ροὴ ἀκατάπαυστος κηρυγματικοῦ λόγου.
Ὦτα ἀκουόντων, εὐφραίνονται καὶ ἀγάλλονται.
Ναοὶ Ἱεροὶ πλυμμύριζαν ἀπὸ ἀκροατήριο πιστῶν.
Αὐγουστῖνος, σεπτὸς Ἱεράρχης Φλωρίνης,
Ὑπῆρξε ταπεινὸς καὶ συνάμα μεγαλοπρεπής.
Γέρων σεβάσμιος, ἅγιος ἀληθινός.
Ὀρθοδοξία, χωρὶς Ὀρθοπραξία ἔλεγε,
Ὕπνος εἶναι, τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς.
Σῶμα πολυπληθὲς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν
Τοὺς λόγους καὶ νουθεσίας του, ἐκστασιάζοντο.
Ἱερὸς ἀνὴρ τῆς Ἁγίας Τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,
Νεανίσκων, νεανίδων, μὰ καὶ κάθε ἡλικίας
Εὐεργέτης, καθοδηγητὴς καὶ τῆς Πίστεως καθηγητής.
Πατριώτης Ἕλλην ἀκραιφνὴς καὶ τοῦ λαοῦ ὁ φωτιστής.
Ρέουν ἐκ τοῦ Παραδείσου πλέον, ἡ Χάρις καὶ ἡ Προστασία του.
Ἐθνικὴ ἡ προσφορά του, ἐκτὸς τῆς ποιμαντικῆς.
Σωστὸς πατρο-Κοσμᾶς, Χρυσόστομος, παπαφλέσσας.
Βούλησις δὲ Τοῦ Θεοῦ, τῆς προφητείας δῶρον.
Εὐαγγελίου τήρησις, ἄχρι θανάτου.
Ὑψηλοῦ καθήκοντος ἤσουν «στρατιώτης».
Ἔφυγες καὶ χαρμολύπη ἀγγίζει τὴν καρδιά μας.
Φωτιὰ ὁ θεῖος λόγος του.
Λευίτης καὶ Πνευματικὸς Πατήρ.
Ὦ! Θαυματουργικῶς ἡ εἰς Ἐπίσκοπον ἐκλογή του.
Ρομφαία πύρινος ἡ “σφενδόνη” του.
Ἱεροῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Ἀγῶνος,
Νικητὴς καὶ Σημαιοφόρος,
Ἀπροσκύνητος, Ἀνυποχώρητος, Ἀσυμβίβαστος.
Περίμενε νωρὶς τὸ “ἐξπρὲς” γιὰ τὴν Αἰωνιότητα.
Ὁ Γλυκὺς Θεάνθρωπος Σωτήρ, ὅμως, τοῦ χάρισε ἔτη πολλά.
Ἰατρὸς ψυχῶν καὶ συνειδήσεων,
Μετέφερε ἀγωνίες καὶ προσευχὲς στὸν Οὐράνιο Πατέρα.
Ἀσκητικός, ἀφιλοχρήματος καὶ ὀρθῶς ζηλωτὴς Πίστεως.
Νόμον Θεοῦ παραδειγματικῶς ἐφάρμοζε.
Ἐλευθέραν καὶ Ζῶσαν Ἐκκλησίαν, ὁ ζητῶν ἀόκνως.
Ὁλοκαρδίως ταγμένος στὸ θέλημα Τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
Ρόδον Ἱεραρχίας, τοιοῦτος ἀνεδείχθη.
Θάλασσα σοφίας, λογιότατος συγγραφεύς.
Ὁλομέτωπος ἐπίθεσις εἰς τὰς αἱρέσεις. Ὁμολογία καὶ Ἀντίστασις.
Δένδρον ἀγλαόκαρπον, Ἁγιοσύνης πρότυπον.
Οὐρανοπολίτης ἐκλεκτός, πρεσβευτὴς ἁμαρτωλῶν.
Ξανὰ καὶ ξανὰ φιλοσκοπιανοί, ματαίως ἀπειλοῦσιν.
Ὦ! Τῆς Ἑλληνικότητος Μακεδονίας μαχητά!
Στέφανον Ζωῆς ἔλαβες ἐκ τῆς Τιμίας Χειρός Του.
Τσελεγγίδης Χαράλαμπος, ἀναγνώστης
(παλαιὸς Ἱεροσπουδαστὴς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Φλωρίνης, πολλαπλῶς εὐεργετηθείς).
ΑΝΤΕΞΑΜΕ
Ὄχι 400, ἀλλὰ 500 καὶ πλέον χρόνια.
Χωρὶς βασιλιᾶ.
Χωρὶς ἄρχοντα.
Χωρὶς Βουλή.
Χωρὶς ἐφορίες.
Χωρὶς δημοτολόγια .
Χωρὶς τράπεζες.
Χωρὶς δάνεια.
Μὲ ἕναν παπᾶ!
Μὲ ἕναν Δεσπότη!
Μὲ ἕναν πατριάρχη
Μὲ μιὰ καμπάνα!
Μὲ ἕνα Ὀκταήχι!
Ἀπ᾽ αὐτὸ μᾶς ἔμαθαν γραφὴ κι ἀνάγνωση.
Στὶς ἐκκλησίες κρυφτήκαμε.
Μὲ τὰ κεριὰ διαβάζαμε.
Ὀρθοδοξία βυζάξαμε.
Τὴν ἱστορία μας σώσαμε.
Τοὺς ἀρχαίους ἀντιγράψαμε.
Τίποτε δὲν ἀπωλέσαμε.
Σ᾽ αὐτὰ πατήσαμε.
Ξεσηκωθήκαμε.
Ἀναστηθήκαμε.
Καὶ ὁ ἀναστημένος θάνατο δὲν λογαριάζει.
Τὸν ἔχει πατήσει πρὸ πολλοῦ τὸν θάνατο.
Ἔχει Χριστό!
Θεὸ ἀθάνατο!
Μία ὁ Καποδίστριας…
Μία ὁ Καλλικράτης…
Οἱ κοινότητες ἔκλεισαν…
Τὰ χωριὰ ρημάξανε….
Τὰ σχολεῖα τὰ συγχώνευσαν…
Ἀλλὰ ἕνας παπᾶς ἔμεινε!
Καὶ θὰ μείνει!
Νὰ χτυπᾶ τὴν καμπάνα!
Καὶ στὸ πιὸ μακρινὸ χωριό!
Νὰ λειτουργεῖ τοὺς πεθαμένους!
Μιᾶς καὶ οἱ ζωντανοὶ μαζεύτηκαν στὰ κέντρα..
Καὶ ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ζεῖ!
Ἡ Ἑλλάδα θὰ ζεῖ
Γιατὶ ἔχει Χριστό!
Θεὸ ἀθάνατο!
Δὲν φοβᾶται θάνατο!
(Νεκτάριος ἱερομόναχος)
Ἕνας Λαὸς ποὺ ψέλνει στὶς Ἐκκλησίες του: «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ», δὲν ἔχει νὰ φοβηθεῖ τίποτε.
Μόνο νὰ ἐμπιστευόμαστε τὸν Θεό μας μὲ δυνατὴ Πίστη, Προσευχὴ καὶ Μετάνοια…
Θὰ γίνουνε πολλὰ πράγματα.
Θὰ πέσει δυστυχία μεγάλη καὶ ὁ κόσμος θὰ πεινάσει.
Αὐτοὶ ποὺ τρῶνε ψωμὶ καὶ ἐλιά, μὴν τοὺς φοβᾶσαι, διότι θὰ τοὺς φροντίσει ὁ Θεός.
Οἱ κακομαθήμενοι ὅμως θὰ ὑποφέρουν…
Ὁ ἄρτος ποτὲ δὲν θὰ λείψει ἀπ’ τὴν Ἐκκλησία.
Θὰ περάσετε δύσκολα ἀλλὰ κοντὰ στὴν Ἐκκλησία κανένας δὲ θὰ χαθεῖ.
Μὴ φοβᾶσαι, θὰ ἐπέμβει ὁ Κύριος, διότι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδος μόνο διὰ τοῦ Κυρίου θὰ γίνει.
Ἅγιος Πορφύριος
(ἐστάλη ἀπὸ τὸν κ. Ἀλ. Φιλίππου Η.Π.Α)