ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ (Μάϊος – Ιούνιος 2025)

Συγκέντρωσις 1-6-2025 στὰ Προπύλαια γιὰ τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ κλπ.

 Διαλογὴ – στρατολογία. Μὲ ὅλα ὅσα συμβαίνουν στὴν ἐποχή μας, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, πλησίον καὶ μακράν, εὐχάριστα καὶ δυσάρεστα, θὰ εἶνε λάθος ἂν νομίσῃ κανεὶς ὅτι τὰ τοῦ βίου ἐξελίσσονται ἀδέσποτα. «Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου». Ὁ παντεπόπτης Δημιουργὸς Κυβερνήτης καὶ Σωτὴρ τοῦ κόσμου ἴσως τώρα κάνει τελικώτερες διευθετήσεις ἐκκρεμοτήτων, διαλογὲς σίτου καὶ ἦρας, ἀνακατατάξεις ἐσχάτων καὶ πρώτων. Ὅπως εἶ­πε φωτισμένος ἱεράρχης, ἀλλάζει πλήρωμα στὴν νοητὴν Ὀλκάδα του. Μία ἀ­πόρριψις πιστοῦ ἀπὸ μέρους αὐτῶν ποὺ ἰθύνουν τὰ τῆς σήμερον μπορεῖ νὰ σημαίνῃ τὴν καλύτερη πρόσληψι καὶ κατάταξί του στὴν οὐράνια στρατεία. Ὅ­ταν οἱ φαρισαῖοι ἔδιωξαν τὸν θεραπευθέντα τυφλό, τότε τὸν δέχθηκε ὁ Κύριος!

_{Προσωπικὸς ἀριθμὸς}

Οἱ νέες ταυτότητες, ποὺ πολλοὶ θὰ σπεύσουν νὰ πάρουν, φαίνεται νὰ ἐξυπηρετοῦν τὸν πολίτη τῆς χώρας, δεσμεύουν ὅμως πολὺ σοβαρὰ τὸν οὐρανοπολίτη. Ὁ Προσωπικὸς Ἀριθμὸς  (Π.Α.) εἰσάγει σὲ ἕνα κόσμο πρωτάκουστης ἀστυνομεύσεως. Εἶνε τέτοια ἡ δέσμευ­σι, ὥστε ἀξίζει νὰ θυσιάσῃ κανεὶς τὰ πλεονεκτήματα. Ἄνθρωποι μὲ Πνεῦμα Θεοῦ συνιστοῦν νὰ μὴ γελαστοῦμε καὶ σπεύσουμε βλέποντας μόνο τὰ πλεονεκτήματα. Μὲ κριτήρια πνευματικὰ καὶ θεολογικὰ πρόκειται γιὰ ζήτημα ἀδιαπραγμάτευτο. Κάποτε ὅλοι δυσ­φορούσαμε γιὰ τὸ φακέλλωμα, κάποιοι δὲ καὶ ἐπαναστατοῦ­σαν· τώρα οἱ πρῶτοι βλέπουμε κίνδυνο καὶ θεωροῦ­με μεγάλο ῥίσκο τὸ νὰ ξεγελαστοῦμε ἀπὸ τὰ «δῶρα»· οἱ ἄλ­λοι πῶς δὲν ὑ­ποψιάζονται; Εἶνε ἀπορίας ἄξιο.

_{Ἐκπαραθύρωσις ἐπισκόπου}

Ἡ ἀπόφασι τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Κύπρου νὰ ἐκθρονίσῃ τὸν μητροπολίτη Πάφου κ. Τυχικὸ ἀδικεῖ ἕναν ἐπίσκοπο, πλήττει ὅμως καὶ τὸ κῦ­ρος Αὐτῆς τῆς Ἰδίας. Πολλοὶ ἐπισήμαναν τὸ λάθος καὶ ἔδειξαν τὴν ἀν­τικανονικότητα καὶ παρανομία. Ὁ πανιερώτατος κ. Τυχικὸς ἔδειξε ὅ­τι λίγο τὸν ἐνδιαφέρει ἡ ἀπώλεια τοῦ θρόνου. Πειθόμενος ὅμως σὲ εἰσηγήσεις νομικῶν συμβούλων ἔκανε χρῆσι διατάξεως τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Κύπρου καὶ προσέφυγε στὸν οἰκουμ. πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. Τὸ δικαιοῦται βεβαίως, μολονότι μὲ τὸ διάβημα τοῦτο μπορεῖ νὰ ἀνακτή­σῃ μὲν τὸν θρόνο (κάτι πάντως προσωρινό), συντείνει ὅμως στὸ νὰ ἐκ­­λη­φθῇ ὁ οἰκουμ. πατριάρχης ὡς κρι­τὴς τῆς οἰκουμένης (κάτι ποὺ θὰ ἔχῃ διάρκεια μεγαλύτερη καὶ ὀλέθριες συνέπειες στὰ ἐκκλησιαστικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἐξωθήσῃ σὲ λανθασμένη ἐκκλησιολογικῶς πορεία).

_{Δήμευσις τῆς Μονῆς Σινᾶ}

Θλῖψι βεβαίως αἰσθανόμαστε γιὰ τὴν ἀπει­λὴ κατὰ τῆς ἱ. Μονῆς Ἁγ. Αἰκατερίνης καὶ κατηγοροῦμε τοὺς κυ­βερνῆτες μας ὅταν διαβάζουμε στὴν ἐφημερίδα π.χ. «Πώλησις τῆς Ἱ. Μ. Ἁγίας Αἰκατερίνης Σινᾶ ἔναντι φθηνοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος;» («Ο.Τ.» φ. 6-6-2025 σ. 8). Ὀρθότερη ὡστόσο εἶνε ἡ θεώρησις τοῦ ἱστολογίου «Τὰς Θύρας». «Τὸ ζήτημα», γράφει, «εἶ­ναι βαθύτατα πνευματικό. Ἔχει τὶς ρίζες του στὴν γενικὴ ἀπαξίωσι τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων τοῦ γένους μας. Τὴν ἀπώλεια τῆς σύνδεσης τοῦ νεο-Ἕλληνα μὲ τὸ παρελθόν του… Τὴν Ἱερὰ Παράδοση, τὰ καθήκοντά του ἔ­ναντι τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν προγόνων του… Τὸ εὔ­κολο εἶναι νὰ μοιράζουμε κατηγορίες ἔναντι τῶν πολιτι­κῶν ἡ­γεσιῶν… Ἀλ­λὰ ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ξεχνᾶμε τὸ Νόμο ὁ ὁποῖος λέει ὅτι “θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντες σύμφωνα μὲ τὶς καρδιές σας”. Ἑπομένως ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος δὲν εἶναι οἱ ἡγεσίες. Ἡ ῥίζα ἔγκειται στὸ γεγο­νὸς ὅτι σύμπασα ἡ στρατευομένη Ἐκ­κλησία νοσεῖ… Γιατὶ ἂν χάσουμε τὰ Πανάγια Προσκυνήματα, φέρουμε μερίδιο εὐθύνης ὅλοι μας. Τὸ πόσο ἀναλογεῖ στὸν καθένα μας ὁ Κύριος θὰ τὸ κρίνει. Ἡ θλιβερὴ διαπίστωση εἶναι ὅτι ἡ δική μας ἀναξιότητα, ἀμετανοησία, ἀδιαφορία ἢ ρηχὴ πνευματικότητα ὁδηγεῖ σὲ ὀδυνηρὲς ἀπώλειες…».

_{Διάσπασις ὁμοφρόνων}

Λυπηρὸ φαινόμενο ἡ διάσπασις ἀ­γωνιστῶν ποὺ κατ᾽ οὐσίαν καὶ κατὰ τὸ πλεῖστον μεταξύ τους ἔχουν κοινοὺς στόχους. Ὁ καλὸς μαχητὴς ποὺ ὅλοι χειροκροτοῦμε ἀγωνίζεται, ἀλλὰ ὅταν βρεθῇ ν᾽ ἀγωνίζεται μόνος τότε ἡ ἀπόδοσί του ἐνδέχεται νὰ ἐλαττω­θῇ· καὶ ὑ­πάρχει κίνδυνος ὁ ἀγώνας καὶ ἡ ἀξία του εὐκολώτερα νὰ λαφυραγωγηθοῦν. Ἡ ῥί­ζα, ἀπ᾽ ὅπου κόπηκε, δὲν ἔπαψε νὰ παράγῃ καρπούς. Ὄχι ἴσως τόσους ὅσους θὰ θέλαμε, –μετὰ δὲ τὴν ἀποκοπὴ ἀκόμη λιγώτερους· καὶ αὐτὴ πάντως ἐξακολουθεῖ νὰ παράγῃ, δὲν ἀποξηράνθηκε. Καὶ αὐτὸς ὁ καλὸς ἀγωνιστὴς ἕνας δικός της καρπὸς εἶνε. Ἐμεῖς θὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό, οἱ ἀγωνισταὶ νὰ βάλλουν μαζὶ ἐκ παραλλήλου κατὰ τῶν κοινῶν στόχων καὶ ὄ­χι κατ᾽ ἀλλήλων. Αὐτὸ χαροποιεῖ ἄλλους.

 

_{Καινοτομίες στὴ λατρεία}

Μεταξὺ τῶν καινοτομιῶν ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ εἰσάγωνται στὴν θεία λατρεία εἶνε καὶ ἡ λεγόμενη «βραδινὴ θεία λειτουργία». Δὲν πρόκειται γιὰ τὴ γνωστὴ Προηγιασμένη θεία λειτουρ­­γία ποὺ γίνεται τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή· οὔτε πρόκειται γιὰ τὴν θεία λειτουργία ποὺ γίνεται στὶς ἱερὲς Ἀ­γρυπνίες καὶ ἀνήκει στὴν ἀνατέλλουσα νέα ἡμέρα. Πρόκειται γιὰ τελεία θεία λειτουργία τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τὴν ὁ­ποία κάποιοι θέλουν νὰ χρησιμοποιή­σουν ὡς τρόπο προσελκύσεως τῶν ἐρ­γαζομένων ἐν ὥρᾳ σχόλης, περὶ τὸ δειλινὸ τῆς ληγούσης ἡμέρας. Αὐτὸ ὅ­μως συνεπάγεται «ἐκπτώσεις» ἀπὸ τὴν κανονικὴ λειτουργικὴ πρᾶξι, ποὺ ἀκολουθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Οἱ τελετουργοὶ ἢ θὰ ἐπαναλάβουν τὸν πρωινὸ ὄρθρο ἢ συνηθέστερα τὸν παρατρέχουν ὡς τελεσθέντα τὸ πρωί, ἢ θὰ κάνουν ἕνα σύντομο ἑσπερινό, οἱ δὲ προσερχόμενοι μετέχουν στὴν θεία κοι­νωνία ὄχι νηστικοί. Τολμηρὰ πρά­γμα­τα, ἄγνωστα στὴν καθιερωμένη λειτουρ­γικὴ τάξι τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὅλα αὐ­τὰ κάνουν τὴ λατρεία τῆς Ὀρ­θοδόξου Ἐκ­κλησίας νὰ πλησιάζῃ ἐξω­­τε­ρικὰ πρὸς τὴν παπικὴ τοῦ Βατικανοῦ.

_{Ἑνότης – ὁμόνοια}

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς μᾶς ὑ­πενθύμισε ὅτι ὁ Ὕψιστος, «ὅτε τοῦ πυ­ρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε». Τώρα εἶ­νε καιρὸς ἑνότητος, ἡ ὁποία εὐλογεῖ­ται ἀπὸ τὸν Παράκλητον καὶ χαροποιεῖ τοὺς πιστούς. Ἡ ἑνότης εἶνε ἀ­γαθὸ μέγα, ποὺ ἐξασφαλίζεται μὲ θυσίες καὶ ὑπομονές· διὰ ταπεινώσεων, ἀμοιβαίων συνεξηγήσεων, ἀδελφικῶν ὑ­πο­χωρήσεων, πει­θαρχίας καὶ μὲ τὰ θεόπνευστα ἁ­γιογραφικὰ «ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι» καὶ «τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι».