Ἂς δοξάσουμε τὸ Θεὸ ποὺ καὶ στὶς μέρες μας, μέρες ἀποστασίας καὶ τυραννίας ἀναδεικνύει νεομάρτυρες. Ἔτσι κάπως ξεκινᾷ τὸ «Νέον Μαρτυρολόγιόν» του ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης. Καὶ ἂν αὐτὸ ἴσχυε στὶς μέρες τοῦ ἁγίου, πόσο μᾶλλον σήμερα;
Αὐτοὶ οἱ μάρτυρες μοιάζουν, λέγει ὁ ἅγιος, σὰν νὰ ξεπρόβαλαν μέσα στὸ χειμώνα λουλούδια τῆς ἄνοιξης.
Αὐτοὶ οἱ μάρτυρες ταυτόχρονα μᾶς δείχνουν καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ ὁποῖο δὲν ἐξαπλώνεται μὲ τὴ βία, δὲν ἐξαναγκάζει τὴν ἀνθρώπινη βούλησι, ἀλλὰ μάλιστα δίνει τέτοια σιγουριὰ καὶ τέτοια θέρμη σ᾽ ὅσους τὸ πιστεύουν μὲ ὅλη τους τὴν καρδιά, ὥστε νὰ τολμοῦν νὰ πέφτουν καὶ στὸν μαρτυρικὸ θάνατο.
Ὅπως τὰ τρία παλληκάρια τῆς Δαμασκοῦ στὶς 22 Ἰουνίου, ποὺ ὅταν ὁ βομβιστὴς ἑτοιμάστηκε νὰ ἀνατινάξῃ τὰ θανατηφόρα ὅπλα του, ἀντὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν, πέσανε ἐπάνω του, ὥστε μὲ τὰ σώματά τους νὰ ἀποτελέσουν μία ἀσπίδα γιὰ τοὺς ἀδελφούς τους.
Ποιά ἄλλη θρησκεία ἔχει νὰ μᾶς δείξῃ κάτι τέτοιο; Ἀντίθετα, ἐκεῖ βλέπουμε βία, ὀργανωμένο πειθαναγκασμὸ καὶ ἀπειλὴ γιὰ νὰ μὴ βγοῦν ἀπὸ τὴ μάντρα τοῦ διαβόλου τὰ φοβισμένα πρόβατα. Βλέπουμε χρῆσι τῶν ἐγκοσμίων μέσων γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐγκόσμια κυριαρχία. Πόσο φτωχό…
Τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ ὅμως δὲν εἶνε ἔτσι. Ἔχουν μέσα τους εἰρήνη, ἀγάπη γιὰ τὸν Θεό, ἀγάπη ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς ἐχθρούς τους, κάτι ποὺ ἀκούγεται ἀποτροπιαστικὸ καὶ παράδοξο, γιὰ ὅποιον δὲν πιστεύει στὸ Εὐαγγέλιο. Αὐτὰ τὰ πρόβατα μὲ τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ γίνονται καὶ λιοντάρια, ὅταν τὸ καλέσῃ ὁ καιρός. Λιοντάρια ὄχι γιὰ νὰ χύσουν αἷμα ἀλλότριο, ἀλλὰ γιὰ νὰ μαρτυρήσουν τὴν καλὴ ὁμολογία μπροστὰ καὶ σὲ τυράννους, χύνοντας, ἂν χρειαστῇ, καὶ τὸ δικό τους αἷμα.
Ἀδελφοί μας, ἅγιοι μάρτυρες. Δεχθῆτε τὴ συγγνώμη μας γιατὶ ὅπως εἴμαστε ἀναπαυμένοι στὶς πολυθρόνες μας δὲν δώσαμε καὶ δὲν δίνουμε τὸ χέρι βοηθείας ποὺ πρέπει πρὸς τὸ μαρτυρικὸ γένος σας.
Ἀδελφοί μας ἅγιοι μάρτυρες, πρεσβεύσατε γιὰ μᾶς, ὥστε ἂν τὸ καλέσῃ ὁ καιρός –καὶ φαίνεται πὼς σύντομα θὰ ἔρθῃ– νὰ μᾶς ἐνδυναμώσῃ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ σταθοῦμε ὅπως ἐσεῖς· ὄρθιοι, χωρὶς νὰ χάσουμε τὴν πίστι μας.