Ταπεινὸς προσκυνητὴς ἢ ἀλαζονικὸς θριαμβευτής;
Μακάρι ὁ πρωθυπουργὸς κ. Κυριάκος Μητσοτάκης νὰ πήγαινε στὸ Ἅγιο Ὄρος ὡς ταπεινὸς προσκυνητής, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι. Πολλοὶ παρατήρησαν ὅτι ἡ κακὴ κατάστασι τοῦ κόμματός του, μετὰ τὰ ὅσα ἄστοχα καὶ ἀποτρόπαια ἔχει ἐνεργήσει ἡ κυβέρνησί του, καὶ ἡ ἔκδηλη δυσαρέσκεια τοῦ λαοῦ ἐπέβαλλαν νὰ κάνῃ κίνησι «εὐσεβισμοῦ» γιὰ ν᾽ ἀνακτήσῃ μέρος τῆς λαϊκῆς ἀποδοχῆς. Συγχρόνως, μὲ τὸ χρηματικὸ «πακέτο» ποὺ ἐκόμιζε, ἀπέβλεπε νὰ προσεταιρισθῇ τὸ Ἅγιο Ὄρος, ποὺ κατὰ παράδοσι ἀντιδρᾷ στοὺς ἀσεβεῖς νεωτερισμούς, καὶ νὰ φιμώσῃ στόματα τῶν ἀπροσκύνητων ὁσίων, ποὺ προσκυνοῦν μόνο τὸν Κύριο. Φαίνεται ὅτι ἐν μέρει πέτυχε τοὺς στόχους του. Ἀλλ᾽ Ἅγιο Ὄρος δὲν εἶνε μόνο τὰ συγκεκριμένα μοναστήρια ποὺ τὸν δέχτηκαν· εἶνε καὶ τὰ ἄλλα τὰ περισσότερα ποὺ δὲν τὸν δέχτηκαν, εἶνε καὶ οἱ ἀδέσμευτοι καὶ ἐλευθερόστομοι κελλιῶτες.
Ἡ στάσι τῶν πατέρων
Ὁ πολιτικὸς ἐν πάσῃ περιπτώσει ἐνεργεῖ μὲ τὸ δικό του σκεπτικὸ καὶ τὴ δική του σκοπιμότητα. Ὁ ἐκκλησιαστικὸς ὅμως ἄνδρας καὶ ὁ ἀσυμβίβαστος μοναστὴς θὰ ἔπρεπε νὰ σκέπτεται καὶ νὰ στοχεύῃ ὑψηλά. Δεκτὸς ἀσφαλῶς καὶ ὁ πρωθυπουργὸς ὅπως καὶ ὁ κάθε πιστός· καὶ ἂς σταθῇ λόγῳ τοῦ ἀξιώματός του στὶς πρῶτες θέσεις τοῦ ἐκκλησιαζομένου λαοῦ. Τὸ νὰ τὸν ἀνεβάσουν ὅμως στὸ θρόνο μὲ τὸ πουκάμισο, ὅπως περίπου ἐργάζεται στὸ γραφεῖο του, δὲν ἅρμοζε. Τί σχέσι μὲ τὸ θρόνο αὐτὸν ἔχει ἕνας σημερινὸς δυτικοτραφεὶς πολιτικός; Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ὅταν ἐκκλησιαζόταν στὴν Αἴγινα καὶ στὸ Ναύπλιο, ἀνέβαινε σὲ δεσποτικὸ θρόνο, ἢ τοῦ ἀρκοῦσε ἕνα στασίδι; Στὸ θρόνο ἀνέβαιναν οἱ βυζαντινοὶ βασιλεῖς περιβεβλημένοι στέμμα καὶ βαρειὲς στολές. Οἱ σημερινοὶ κυβερνῆτες θέλουν ν᾽ ἀνήκουν στὴ Δύσι, ἀλλὰ τοὺς ἀρέσουν καὶ οἱ ἀνατολίτικοι βυζαντινισμοί. Ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν «ἀνορθογραφία» αὐτὴν ἀνήκει στοὺς φιλοξενοῦντας πατέρες. Ὅταν μάλιστα ἀκούστηκε ὅτι τοὺς φέρνει καὶ «πακέτο» εὐρωπαϊκὸ –καὶ ἡ σκέψι ποῦ πῆγε· νά γιατὶ γίνονται ὅλα αὐτὰ τὰ ἀταίριαστα–, τότε θλῖψι καὶ μελαγχολία, λύπη καὶ θυμὸς γέμισε τὶς ψυχές. Νὰ ἦταν τέλος πάντων ἕνας Καποδίστριας, ἴσως τὸ ἄξιζε· ἀλλὰ σ᾽ αὐτὸν ποὺ ὡδήγησε τὴ χώρα αὐτὴ στὰ πρόθυρα καταρρεύσεως καὶ τὸ χέρι του δὲν ξέρει νὰ κάνῃ οὔτε τὸ σταυρό του σωστά, ὄχι. Πατέρες, ἐδῶ θὰ μείνουν ὅλα τὰ ὑλικά· ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Νὰ τοῦ εἴπατε ἆραγε στὸ αὐτὶ κανέναν ἔλεγχο γιὰ ὅσα βοᾷ ἡ κοινὴ γνώμη, ἢ ἔφυγε θριαμβευτὴς ἀφοῦ, ὅπως ἐγράφη, «Ὑποτάχθηκε καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος;»;
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάστασι
σὲ Συρία καὶ Οὐκρανία
Καὶ ἐνῷ ἐμεῖς ἐδῶ μὲ γιορτὲς καὶ τελετὲς προσπαθοῦμε νὰ δώσουμε νόημα στὴν πεζὴ ζωή μας, ἡ ματωμένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὶς δύο ἀνοιχτὲς ἑστίες πυρός, Συρία καὶ Οὐκρανία, βλέπει τὰ παιδιά της, τοὺς ὀρθοδόξους ἀδελφούς μας, νὰ μαρτυροῦν κυριολεκτικῶς. Διώκονται, ἀδικοῦνται, στεροῦνται, βασανίζονται. Νέο νέφος μαρτύρων ἀναδεικνύεται αὐτὸ τὸν καιρὸ καὶ εἴθε αὐτοὶ νὰ μεσιτεύουν γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν σωτηρία ὅλων μας. Οἱ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ ἡγέτες τῆς «φιλειρηνικῆς» Δύσεως κάνουν τὴ δουλειά τους πυροδοτώντας ὅλο καὶ νέες συγκρούσεις. Εὐθύνη ὅμως δὲν ἔχουν καὶ οἱ κορυφαῖοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες πού, δεμένοι στὸ ἅρμα τῆς δυτικῆς σκοπιμότητος, δὲν κινοῦν οὔτε τὸ μικρό τους δάχτυλο γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν τοὺς ὀρθοδόξους ποὺ σφαγιάζονται. Πότε θὰ διεκδικήσουν τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ χάρι τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς πλάνης;
Νέα εἰσροὴ μεταναστῶν
Ἀπὸ τὸ νότο τώρα, ἀπὸ τὴ Λιβύη, πλήθη νέων μεταναστῶν, νεαρῶν μουσουλμάνων, βγαίνουν στὴν Κρήτη. Οἱ πολιτικοὶ δὲν θεωροῦν χρέος νὰ κινηθοῦν ἐπιστρατεύοντας γνώσεις καὶ ἐπιχειρήματα καὶ προβαίνοντας ἐγκαίρως σὲ διαβήματα. Οἱ Σκοπιανοὶ παραβαίνουν τὴν λεγομένη «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν» καὶ κανείς ἀπὸ τοὺς δικούς μας δὲν θέτει ζήτημα καταργήσεώς της. Κανείς σ᾽ αὐτὸ τὸν τόπο δὲν φροντίζει γιὰ τὰ δίκαιά του; Κανείς σ᾽ αὐτὴ τὴ χώρα δὲν διεκδικεῖ τὴν Α.Ο.Ζ. της, τοὺς θησαυροὺς τοῦ ἐδάφους, τοῦ ὑπεδάφους, τῶν θαλασσῶν, τῶν λιμνῶν, τῶν ποταμῶν της; Κανένας ὑπουργὸς παιδείας δὲν θὰ ἐνδιαφερθῇ γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ τῶν ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων ἀπὸ μαθήματα γιόγκας καὶ ἐμφύλων ταυτοτήτων κ.ἄ.; Μὲ ἀφορμὴ τὶς νέες μεταναστευτικὲς ροές», ὁ ἱστορικὸς κ. Χαράλαμπος Μηνάογλου θέτει τὸ ἐρώτημα· «Γιατί ποτὲ κανένας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔρχονται ἐδῶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ ποὺ εἶναι οἱ περισσότεροι μουσουλμάνοι, δὲν σκέφθηκε νὰ πάει στὸ Ἰσραήλ;». Καὶ ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἐρωτᾷ· «Γιατί όλοι αυτοί οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί επιδιώκουν να ισλαμοποιήσουν με την παρουσία τους την Ευρωπαϊκή χριστιανική Ήπειρο με την επίκληση μιας “καλύτερης ζωής”, και δεν καταφεύγουν στα πάμπλουτα και τρισεκατομμυριούχα κράτη των ομοπίστων τους…;» στὸν Περσικὸ κόλπο.
Ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς (ΠΑ)
Ὁ λεγόμενος ἀρχιερέας τῆς Νέας Ἐποχῆς Κλάους Σβάμπ εἶπε· «Μὲ τὴν 4η βιομηχανικὴ ἐπανάστασι θὰ συγχωνευθεῖ ἡ ψηφιακὴ ταυτότητα μὲ τὴν φυσικὴ καὶ τὴν βιολογική μας», δηλαδὴ ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς τῆς νέας ταυτότητος δὲν θὰ βρίσκεται πλέον ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα μας ἀλλὰ θὰ ἔχει χαραχθῆ μέσα σ᾽ αὐτό. Ἔτσι φαίνεται ὅτι μὲ τὸ χάραγμα αὐτὸ θὰ ἀναγνωρίζεται ὁ κάθε ἄνθρωπος. Ὁ πιστὸς δικηγόρος κ. Δημήτριος Δασκαλάκης ὑπογραμμίζει· «Ὁ Κανονισμὸς eIDAS δὲν συνδέεται μὲ τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ καὶ τὴν ἔκδοσι ψηφιακῶν ταυτοτήτων …Κανονικὰ τὸν πολίτη δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀπασχολεῖ ἡ ἠλεκτρονικὴ ἀποστολὴ ἀρνητικῆς ἀπάντησης στὸ email ποὺ θὰ λάβει ἀπὸ τὴν ΑΑΔΕ. Συστήνω στοὺς πολίτες νὰ ἀγνοήσουν τὸ μήνυμα τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου. Νὰ ἀγνοήσουν ἐπίσης καὶ τὸν φάκελο τοῦ ταχυδρομείου, ἀλλὰ δὲν εἶναι κακὸ νὰ ἀνοιχθεῖ καὶ νὰ διαβαστεῖ τὸ περιεχόμενό του. Ὅταν προτείνω νὰ ἀγνοηθεῖ ἐννοῶ νὰ μὴ ἀπαντηθεῖ, καὶ ὄχι νὰ μὴ ἀναγνωσθεῖ. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ email. Ἡ πνευματικὴ ζημία δὲν προκαλεῖται ἀπὸ τὴν ἐνδεχόμενη γνώση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀξιοποίηση καὶ χρήση του, εἴτε ἄμεση εἴτε ἔμμεση. Τὸ ζητούμενο δὲν εἶναι ἡ ἔκφραση ἠλεκτρονικῆς ἐναντίωσης στὸν τυχὸν ἀποσταλέντα προσωπικὸ ἀριθμό, ἀλλὰ ἡ διακοπὴ κάθε ἠλεκτρονικῆς δικαιοπραξίας-συναλλαγῆς μὲ τὶς ὑπηρεσίες τοῦ ψηφιακοῦ δημοσίου, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλης συναλλαγῆς… Ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε σὲ διαρκῆ πνευματικὴ ἐγρήγορση, πηγαίνοντας βῆμα-βῆμα κάθε φορά, ἐνισχύοντας τὴ Μυστηριακή μας Ζωὴ καὶ τὴν Προσευχή μας… Κάθε ἄνθρωπος θὰ πρέπει νὰ προετοιμαστεῖ (χωρὶς φόβο, ταραχὴ καὶ ἀγωνία) γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς μεγάλης ἀπειλῆς τοῦ ἐπαγγελματικοῦ, οἰκονομικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ» («Ὀρθ. Τύπος». φ. 2550/11-7-2025 , σσ. 1-6).