τοῦ ἱεροκήρυκος κ. Δημητρίου ῾Ρίζου
Ἡ περίπτωσις τοῦ Σινᾶ, ὅτι δηλαδὴ ἕνα ὀρθόδοξο μοναστικὸ κέντρο ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους μὲ ὑπερδεκαπέντε αἰώνων πνευματικὴ ἀκτινοβολία, μεταλλάσσεται μὲ δικαστικὴ ἀπόφασι σὲ αἰγυπτιακὸ ἀρχαιολογικὸ χῶρο, μὲ πονάει, καὶ θέλω νὰ ἐκφράσω τὸν πόνο μου ὡς Ἕλληνας καὶ ὡς Χριστιανός.
Συνηθίσαμε τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή, ξεχάσαμε τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία, κανείς δὲν μπορεῖ νὰ μιλήση γιὰ Βόρεια Ἤπειρο, γιὰ ἀκέραιη Κύπρο, γιὰ μία Μακεδονία, οὔτε νὰ ἐπισκεφθῆ τὰ Ἴμια. Ὅλες αὐτὲς οἱ πληγές, καὶ μακάρι νὰ σταματήσουμε σὲ αὐτές, δὲν εἶναι μόνον πολιτικὰ λάθη ἢ βούλησις μεγάλων δυνάμεων. Εἶναι καὶ ἀποτέλεσμα τῶν δικῶν μας λαθῶν καὶ κυρίως ἁμαρτιῶν. Ξέρω ὅτι θὰ γελάσετε εἰρωνικά, ἀλλ’ ὅταν μελετάει κανεὶς τὴν ἱστορία τοῦ «Περιούσιου λαοῦ», τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ, θὰ διαπιστώση ὅτι τὴν Ἱστορία τὴν κατευθύνει ὁ Θεός. Οἱ ἐκλεκτοὶ ὅσες φορὲς ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ δέχονταν τὴν μάστιγα τῶν γειτονικῶν λαῶν. Καὶ μόνο ὅταν ἀναγνώριζαν τὴν ἀποστασία τους καὶ μετανοοῦσαν ἀπολάμβαναν τὸ χάδι τοῦ Θεοῦ.
Ἄν θέλουμε νὰ δοῦμε ἄσπρη ἡμέρα, πρέπει νὰ γυρίσουμε ἀπὸ τὴν ἀποστασία μας «ἐν μετανοίᾳ» στὸν ἀληθινὸ Θεό. Βγάλαμε ἀπὸ τὴν ζωή μας, προσωπική, οἰκογενειακή, ἐθνική, τὸν Θεὸ καὶ ξεχάσαμε, ἀπομακρυσμένοι ἀπὸ κοντά του, τὸν νόμο του καὶ τὸν λόγο του. Μὴ ξεχνᾶτε ὅτι «ὅσα προεγράφη εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη».
Καὶ γιὰ τὸ Σινᾶ πληρώνουμε τὶς ἁμαρτίες μας, ὡς Ἔθνος ποὺ λησμόνησε τὸν ἀληθινὸ Θεό. Γίνεται ἐκεῖ ὅ,τι κάναμε στὴν πατρίδα μας. Ἀλήθεια, ἡ Ροτόντα στὴν Θεσσαλονίκη εἶναι ναὸς τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἢ ἀρχαιολογικὸς χῶρος; Ἡ μονὴ Δαφνίου στὴν Ἀθήνα εἶναι μοναστήρι ἢ ἀρχαιολογικὸς χῶρος; Τὸ μοναστήρι τῆς Καισαριανῆς λειτουργεῖ δύο φορὲς τὸν χρόνο, καὶ τὶς ἄλλες μέρες ἀνήκει στὴν ἀρχαιολογία μὲ δύο εὐρὼ εἰσιτήριο. Ἡ μονὴ τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Στειρώτη; Εὐτυχῶς βρέθηκε ἕνα βουλευτὴς καὶ ἔσπασε τὶς κλειδαριὲς καὶ ἔβαλε μέσα τοὺς μοναχούς. Λειτουργεῖ τώρα ὡς ἀνδρῶο μοναστήρι. Ἂν αὐτὰ τὰ κάνουμε ἐμεῖς οἱ «ὀρθόδοξοι» στὴν Ἑλλάδα, γιατί οἱ Ἰσλαμιστὲς τῆς Αἰγύπτου νὰ φερθοῦν διαφορετικὰ σὲ ὀρθόδοξο μοναστήρι;
Ὅταν ὁ Περιούσιος λαὸς μετανοοῦσε καὶ ἐπέστρεφε στὸν ἀληθινὸ Θεό, τότε ξαναζοῦσε τὴν εὐλογία καὶ προστασία του. Αὐτὸ νὰ κάνουμε καὶ ἐμεῖς!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΙΖΟΣ
[περ. «Μεγαλομάρτυρες»
φ. 400/Ἰούλιος 2025, σ. 4]