Ὁ ἀδελφὸς Θρασύβουλος, Λέσβιος τὴν καταγωγὴν καὶ ἀνατραφεὶς εἰς Χρυσομαλλοῦσαν Μυτιλήνης, μετὰ ἀπὸ τὴν ἀπόλυσί του ἀπὸ τὰς τάξεις τοῦ στρατοῦ συγκατεριθμήθη μεταξὺ τῶν μελῶν ἀγωνιστικῆς ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος.
Γόνος πολυτέκνου οἰκογενείας (τέσσερα ἀγόρια καὶ μία κόρη), παιδιὰ τοῦ Δημητρίου καὶ τῆς ἀγαθῆς Εἰρήνης, μετὰ τὸ Δημοτικὸ σχολεῖο θέλησε νὰ μιμηθῆ εἰς τὸ ἐπάγγελμα τὸν Ἀρχηγὸν τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦν Χριστόν. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἔμαθε τὴν τέχνην τοῦ μαραγκοῦ – ἐπιπλοποιοῦ. Ὅταν ἔγινε 21 ἐτῶν κατετάγη εἰς τὰς τάξεις τοῦ στρατοῦ. Ὡς στρατιώτης εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀκούση ἀγωνιστικὰ ἐκκλησιαστικὰ κηρύγματα ἀπὸ τὸν βασιλέα τῶν συγχρόνων ἱεροκηρύκων, τὸν ἀπεσταλμένον προφήτην, τὸν ἄξιον μιμητὴν τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, τὸν ἀσκητὴν καὶ θεοφόρον, τὸν διαπρύσιον κήρυκα τοῦ θείου λόγου, τὸν ἱεροκήρυκα τῆς ἱ. ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμανδρίτην Αὐγουστῖνον Καντιώτην. Τόσον πολὺ μαγνητίσθηκε ἀπὸ τὰ ριζοσπαστικὰ κηρύγματα τοῦ θεοφόρου πατρός, ὥστε πῆρε τὴν ἁγία ἀπόφασι· Μόλις ἀπολυθῆ ἀπὸ τὸ στρατὸ νὰ μὴ ἐπιστρέψη στὴν πατρώα γῆ καὶ στοὺς οἰκείους, ἀλλὰ νὰ ἐνταχθῆ σὲ μιὰ ἄλλη οἰκογένεια, πνευματική, τῶν ἀφιερωμένων τέκνων τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου. Ὑπῆρξε μάλιστα ἕνα ἀπὸ τὰ εἴκοσι πέντε (25) ἱδρυτικὰ μέλη τῆς Ἀδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ».
Στὴν Ἀδελφότητα ἐκτὸς τῶν ἄλλων διακονιῶν ἀσχολήθηκε ἀρχικῶς μὲ τὶς ξυλουργικὲς ἐργασίες, οἱ ὁποῖες τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν πολὺ ἀναγκαῖες, διότι ἡ Ἀδελφότης εἶχε ἐγκατασταθῆ στὸ νέο κτήριο ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ζωοδόχου Πηγῆς στὴν Ἀθήνα, στὸ ὁποῖο ὁ ἀδελφὸς ἔπρεπε νὰ ἑτοιμάση σὲ κάθε κελλὶ ἀπὸ μία μικρὴ βιβλιοθήκη καὶ ἕνα τραπέζι. Παράλληλα ἐνεγράφη στὸ νυκτερινὸ γυμνάσιο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο κατώρθωσε νὰ ἀποφοιτήση. Ὅταν τελείωσαν οἱ ξυλουργικὲς ἐργασίες ἐργάσθηκε ἀόκνως στὸ τυπογραφεῖο τῆς Ἀδελφότητος καὶ ἰδιαιτέρως στὸν τομέα τῆς βιβλιοδεσίας.
Οἱ δραστηριότητες τοῦ Θρασυβούλου ἦταν πάρα πολλές. Ἐπέτυχε ὡς κατηχητὴς σὲ πολλοὺς ναοὺς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, διέπρεψε δὲ ἰδιαιτέρως εἰς Ἅγιον Βασίλειον δήμου Ἁγ. Δημητρίου (Μπραχαμίου), ὅπου ἐδίδαξε ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν κατηχήσας ἑκατοντάδες παιδιῶν. Ἀκόμη στὸ ἵδρυμα ἀποκαταστάσεως ἀναπήρων Ψυχικοῦ (ΚΑΠΑΨ). Ἐπίσης στὸ ΠΙΚΠΑ Βούλας μὲ μία φορητὴ κινηματογραφικὴ μηχανὴ προέβαλλε κάποιες ταινίες μικροῦ μήκους μὲ ψυχαγωγικὰ καὶ ἐποικοδομητικὰ ἐργάκια διασκεδάζοντας μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὰ ὀρφανὰ παιδιά.
Ὑπῆρξε ἀκάματος ἐργάτης τῶν ἱεραποστολικῶν ἔργων τῆς μικρᾶς μας Ἀδελφότητος, ἀφανὴς μὲν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἐμφανὴς ὅμως ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἀναφέρομε ἐνδεικτικῶς τὴν συμμετοχή του κατὰ τοὺς θερινοὺς μῆνας τῶν ἐτῶν 1966-1968 σὲ οἰκοδομικὸ συνεργεῖο ἀποτελούμενον ἀπὸ ἐργαζόμενα πνευματικὰ τέκνα τοῦ π. Αὐγουστίνου πρὸς ἀνέγερσιν τοῦ ἱ. ναοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ Γρεβενῶν, καθὼς καὶ τὴν ἐπίβλεψι ἀνεγέρσεως γηροκομείου εἰς Θρακομακεδόνας Ἀττικῆς.
Μὲ τὴν τελευταία παρατεταμένη ἀσθένεια καὶ νοσηλεία του, τόσον εἰς τὸ νοσοκομεῖον ΚΑΤ. Ἀμαρουσίου ὅσον καὶ εἰς τὸ οἴκημα τῆς Ἀδελφότητος εἰς Κάντζαν Ἀττικῆς, πιστεύομεν ὅτι ὁ Κύριος τῆς χαρᾶς ἀλλὰ καὶ τῶν θλίψεων θὰ τὸν ἐκαθάρισε καὶ ἐλαμπικάρησε ἀπὸ τυχὸν σκουριὲς ποὺ ὡς ἄνθρωπος γήινος εἶχε, καὶ ἔτσι καθαρμένον καὶ λαμπικαρισμένον θὰ τὸν κατατάξη, ἐλπίζομεν, μεταξὺ τῶν μετόχων τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Του. Συγχρόνως δεόμεθα, ὁ Κύριος τοῦ Ἀμπελῶνος ν᾽ ἀποστείλη ἐργάτας, μιμητὰς τοῦ μακαριστοῦ ἀδελφοῦ εἰς τὴν ὑλιστικὴν ἐποχὴν ποὺ ζοῦμε.
Εἴη αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη καὶ ἐν ἀπολαύσει τῶν ἐπουρανίων ἀγαθῶν. Ἀμήν.
Α. Σ. Ν.