Πρὸς
Τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην
Κωνσταντινουπόλεως καὶ Νέας Ρώμης
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ (6/6/2025)
Παναγιώτατε, τὴν εὐχή Σας,
Μὲ θλιβερὴ κατάπληξη ἀνέγνωσα τὸ πλῆρες κείμενο τῆς δηλώσεως ποὺ κάνατε στὶς 21 Ἀπριλίου 2025, Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδος, γιὰ τὸ ἄγγελμα τῆς ἐκδημίας τοῦ Πάπα Φραγκίσκου.
Ὁμολογῶ ὅτι δὲν ὁμιλεῖτε ὡς Ὀρθόδοξος κληρικὸς τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Δὲν κάνετε καμμία ἀπολύτως διάκριση μεταξὺ ὀρθῆς πίστεως καὶ κακοδοξίας, οὔτε τονίζετε τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Πάπας Φραγκίσκος καὶ ὅλοι οἱ Πάπες μετὰ τὸ Σχίσμα (1054 μ. Χ. ) εἶναι Αἱρετικοί.
Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, δηλώσατε ὅτι στάθηκε «γνήσιος φίλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Ἀλήθεια, ποιά εἶναι ἡ σχέση ἑνὸς Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου μὲ ἕναν αἱρετικὸ κληρικό; «Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β΄ Κορ. 6, 14). Ὁ κάθε Ὀρθόδοξος κληρικὸς καὶ πολὺ περισσότερο ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης φέρει στοὺς ὤμους του ὅλη τὴν ἱερὰ ἁλυσίδα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ αἱρετικός, ὅμως, Πάπας εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός, ὅπως γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διατήρησε ἀπαραχάρακτη τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων.
Λέτε ὅτι ἦταν «φίλος τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου». Μέχρι καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι «ἔνιψε τὰ πόδια καὶ ἔδειξε γνήσια ταπείνωση καὶ ἀδελφικὴ ἀγάπη». Ἂν εἶναι δυνατόν! Ὅλα γίνονται γιὰ ἐντυπωσιασμό. Ὁ Κωνσταντῖνος Παπαδόπουλος (συγγραφέας καὶ τοπικὸς ἐκδότης), λέει τὰ ἑξῆς: «ὁ Πάπας ἐκμεταλλεύεται τὸ χριστιανικὸ συμβολισμὸ γιὰ νὰ λειτουργήσει σὰν δικαιωματιστὴς ἐξυπηρετώντας τὸ σχεδιασμὸ τῆς ἀνάμειξης ἐθνῶν καὶ θρησκειῶν, προκειμένου νὰ ἀποδεχθοῦν εὐκολότερα οἱ λαοὶ τὴν παγκόσμια κυβέρνηση».
Ἀπορῶ, πῶς κάποιοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ θεολόγοι ὀνομάζουν τὸν Πάπα Φραγκίσκο «Πάπα τῶν φτωχῶν». Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας «Πάπας τῶν φτωχῶν» νὰ κατέχει τὴ βλάσφημη καὶ ἀντικανονικὴ «Τράπεζα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ποὺ εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ πλούσιες τοῦ κόσμου!
Ἐδῶ μᾶς δίδεται μία ἀποκάλυψη. Τὸ 2014 μετὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τὴ συνάντηση καὶ συνομιλία ποὺ εἴχατε ἐνώπιον τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα –ἂν εἶναι δυνατόν!– προτείνατε μὲ τὴ συμπλήρωση 1.700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση τῆς α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου νὰ καθιερωθεῖ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα πορευόμενοι πρὸς τὸ «κοινὸ Ποτήριον». Καί, βέβαια, ὁ Πάπας ἅρπαξε τὴν εὐκαιρία, ὡς δαιμονοκίνητος, νὰ συμφωνήσει μαζί σας. Ξεχάσατε ὅτι ἐκείνη τὴ στιγμὴ βρισκόσασταν μπροστὰ στὸν ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὡς «Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Ἀναστὰς Κύριος, χάρισε ἀποκλειστικὰ στὸν ὀρθόδοξο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων τὸ προνόμιο νὰ παίρνει τὸ Ἅγιο φῶς, πράγμα ποὺ σημαίνει καὶ ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ μόνη αὐθεντικὴ καὶ ἀληθινὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας;
Λησμονεῖτε τὸ γεγονός, ὅτι τὸ 1549 μ. Χ. σύμφωνα μὲ τὶς ἱστορικὲς καταγραφές, οἱ Ἀρμένιοι δωροδόκησαν τὸ σουλτάνο Μουρὰτ γιὰ νὰ τοὺς δώσει τὴν ἄδεια νὰ εἰσέλθουν στὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ βγάλουν αὐτοὶ ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο τὸ Ἅγιο φῶς, καὶ ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ὅταν εἶδε τοὺς Ἀρμενίους νὰ βρίσκονται μέσα στὸν Πανάγιο Τάφο, γονάτισε ἔξω στὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ κοντὰ σὲ μία ἀπὸ τὶς κολῶνες καὶ ξαφνικὰ ἡ λίθινη κολώνα σχίστηκε καὶ βγῆκε ἀπὸ τὴ σχισμὴ τὸ Ἅγιο φῶς ἀνάβοντας τὰ 33 κεριὰ τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριάρχου; Εἶναι ἁπλὸ τὸ γεγονός, ὅτι μόνο ὁ ὀρθόδοξος Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων εἰσέρχεται στὸν Πανάγιο Τάφο κατὰ τὴν τελετὴ ἁφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἐνῷ ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ περιμένουν ἀπ᾽ ἔξω;
Ρωτήσαμε κάποτε τὸν ἀείμνηστο Ἡγούμενο τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τατάρνης, ὁ ὁποῖος ἐρχόταν πολλὲς φορὲς στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ σᾶς ἀγαποῦσε.
Γέροντα, γιατί ὁ Πάπας θέλει νὰ ἔρχεται συνέχεια στὴν Ἑλλάδα καὶ τὶς ὀρθόδοξες χῶρες;
Καὶ εἶπε, ὅτι ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία ἀντλεῖ δύναμη, γιατὶ ἔχει χρεωκοπήσει ὁ Παπισμός.
Ὁ ἀοίδιμος φλογερὸς Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε: «ὁ παπισμὸς ὡς διοίκησις εἶναι καρκίνωμα, ὡς ἰδέα εἶναι ἕνα ψεῦδος, ἕνας μῦθος, ποὺ ἔπλασεν ἡ ἀμάθεια καὶ ἡ ἀρχομανία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων τῆς Ρώμης» (Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου, Καντιώτου, Ἀντιπαπικά, σελ. 30), καὶ ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος Μεταλληνὸς τόνιζε ὅτι «ἡ ἀναγνώριση τοῦ παπισμοῦ συνιστᾶ ἐγκατάλειψη τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας, ἄρνηση τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς καὶ μεταβολὴ τοῦ χριστιανισμοῦ σὲ κοσμικὴ ἰδεολογία».
Ὁ συντοπίτης μας Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς προτρέπει· «τὸν Πάπα νὰ καταρᾶσθε, διότι αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία… Ὁ ἕνας Ἀντίχριστος εἶναι ὁ Πάπας καὶ ὁ ἕτερος εἶναι αὐτὸς ποὺ εἶναι εἰς τὸ κεφάλι μας» (Ἐπισκ. Αὐγουστίνου Καντιώτου, «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός», σελ. 286, 348).
Ὅσον ἀφορᾶ τὸ θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος σημειώνει στὸν Ὅρο αὐτῆς: «Οὐδὲν ἀφαιροῦμεν, οὐδὲν προστίθεμεν, ἀλλὰ πάντα τὰ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀμίαντα διαφυλάττομεν» (mansi 13, 376 S). Ἐπίσης, «ἁπάσας τὰς ἐκκλησιαστικὰς ἐγγράφως, ἡ ἀγράφως τεθεσπισμένας ἡμῖν παραδόσεις ἀκαινοτομήτως φυλάσσομεν» (mansi 13, 377 Β). Ὁ δὲ Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος λέει τὰ ἑξῆς: «τὸ νὰ ποιοῦμε καινοτομίας καὶ μεταρρυθμίσεις εἰς τοὺς ἱεροὺς Κανόνας καὶ Παραδόσεις προκαλεῖ σύγχυσιν, ταραχήν, διαμάχας, φιλονικείας, ἔχθρας, μίση καὶ τὰ λοιπὰ εἴδη τῆς κακίας, δι᾽ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ». «Ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα» λέει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος (Ἰακ 3, 16). Ἑρμηνεία: ὅπου ὑπάρχει ζῆλος φανατικὸς καὶ ἐριστικὴ διάθεση διχασμοῦ, ἐκεῖ ὑπάρχει σύγχυση, ἀναστάτωση, ἀκαταστασία καὶ κάθε λογῆς κακό.
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης διδάσκει: «ἂν εἴμαστε πνευματικὰ ἀδύναμοι καὶ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἄλλου μᾶς ἐπηρεάζει ἀρνητικά, τότε πρέπει νὰ μὴν τὸν κατηγοροῦμε, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποφεύγουμε καὶ νὰ μὴν ἔχουμε μαζί του συναναστροφὲς καὶ συνέπειες. καὶ ἂν εἶναι αἱρετικὸς τότε νὰ τὸν ἀποφεύγουμε τελείως καὶ νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε. Γιατὶ ἡ συντροφιὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἐπικίνδυνη, μπορεῖ νὰ μᾶς δηλητηριάσει καὶ νὰ μᾶς θανατώσει πνευματικά».
Ὁ διακεκριμένος Καθηγητής μου κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ἀναφέρει: «ὁ συνεορτασμὸς στὴν Ἐκκλησία προϋποθέτει τὸ ἴδιο φρόνημα στὴν πίστη καὶ τὴν ζωὴ τῶν πιστῶν. Ἄλλο ὅμως εἶναι τὸ φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας καί -ἐξ ὁρισμοῦ- ἄλλο εἶναι τὸ φρόνημα τῶν ὁποιωνδήποτε ἑτεροδόξων, τοὺς ὁποίους ἀποκλείει ἀπὸ τὸν συνεορτασμὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἀποφάσεως τῆς α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κατὰ συνέπεια, κανεὶς ὡς πρόσωπο, ἀλλὰ καὶ συνοδικῶς καμμία τοπικὴ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ ἀποφασίζει μονομερῶς γιὰ τὴν σύνολη Ἐκκλησία σὲ ὅ,τι τὴν ἀφορᾶ στὴν πίστη καὶ στὴν ζωή της. Καὶ τοῦτο, ἐπειδὴ στὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει Ἀλάθητο πρόσωπο, οὔτε τὸ Πρωτεῖο Ἐξουσίας, ἀλλὰ μόνον Πρεσβεῖα Τιμῆς».
Καὶ συνεχίζει ὁ κ. Καθηγητής: «Μάλιστα, κάποιοι (θεσμικοί, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ πιστοί) ἀξιολογοῦν ὡς θετικὴ τὴν κίνηση καὶ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν νὰ συνεορτάζουν τὸ Πάσχα τους μὲ βάση τὸ Πασχάλιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Καὶ αὐτὸ τὸ θεωροῦν, -ἴσως- ὡς γενναία ὑποχώρηση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.
Ὅμως, ἡ ἀξιολόγησή τους αὐτὴ εἶναι αὐθαίρετη καὶ ἐσφαλμένη ἐκκλησιαστικῶς καὶ θεολογικῶς. Καὶ τοῦτο, ἐπειδὴ ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφαση ὁρίζει νὰ μὴ συνεορτάζουμε τὸ Πάσχα μὲ ἑτεροδόξους. Καὶ ἂν συμβαίνει νὰ συμπίπτει αὐτὴ ἡ ἡμερομηνία, νὰ μετατίθεται τὸ Πάσχα, γιὰ νὰ μᾶς διασφαλίζει ἀπὸ τὸν κίνδυνο τοῦ Συγκρητισμοῦ».
Δηλώσατε ἀπερίφραστα τὴν πρόθεσή σας νὰ φθάσετε καὶ στὸ «κοινὸ Ποτήριον». Πῶς θὰ φθάσουμε στὸ «κοινὸ Ποτήριον»; Τελείωσαν οἱ διάλογοι; Ὑποχώρησε ὁ Πάπας στὸ μεγαλύτερο καὶ σοβαρότερο δογματικὸ ζήτημα, τὸ filioque; Ἔκανε ὑποχώρηση στὸ ἀλάθητο, τὸ πρωτεῖο, στὶς αἱρετικὲς δοξασίες γιὰ τὴν ἄκτιστη χάρη καὶ τόσα ἄλλα; Ζήτησαν συγγνώμην οἱ Προτεστάντες, οἱ Κόπτες, οἱ Ἰακωβίτες οἱ Ἀρμένιοι καὶ ὅλη ἡ πανσπερμία τῶν παλαιῶν καὶ τῶν νέων αἱρέσεων;
Στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία βρεθήκατε καὶ ἐσεῖς καὶ μάλιστα σὲ περίοπτη θέση. Ἡ παρουσία σας στὴν κηδεία τοῦ αἰρεσιάρχου Πάπα Φραγκίσκου ἦταν ἀντικανονική. Διαβάστε, παρακαλῶ, τί διακελεύουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες: «Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς κληρικὸς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω» (με΄ Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, πρβλ. Ἀποστ. ι΄, μς΄, ξδ΄, Γ΄, β΄, δ΄, Λαοδ. ε΄, θ΄, λβ΄, λγ΄, λδ΄, λζ΄, Τιμοθ. θ΄). Ἑρμηνεία: Ἐπίσκοπος, Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος ποὺ προσεύχεται ἔστω μαζὶ μὲ αἱρετικοὺς νὰ ἀφορίζεται· ἐὰν δὲ ὡς κληρικὸς ἐπέτρεψε σὲ αὐτοὺς νὰ πράξουν κάτι, νὰ καθαιρεῖται.
Καὶ ὁ Θ΄ Κανόνας τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου ἀναφέρει: «Περὶ τοῦ μὴ συγχωρεῖν εἰς τὰ κοιμητήρια, ἢ εἰς τὰ λεγόμενα μαρτύρια πάντων τῶν αἱρετικῶν ἀπιέναι τοὺς τῆς ἐκκλησίας, εὐχῆς ἢ θεραπείας ἕνεκα· ἀλλὰ τοὺς τοιούτους, ἐὰν ὦσι πιστοί, ἀκοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός. Μετανοοῦντας δέ, καὶ ἐξομολογουμένους, ἐσφάλθαι, παραδέχεσθαι». Ἑρμηνεία: νὰ μὴν εἰσέρχονται οἱ πιστοὶ στὰ κοιμητήρια ἢ μαρτύρια τῶν αἱρετικῶν εἴτε γιὰ προσευχὴ εἴτε γιὰ ἀνάγκη· ἀλλὰ οἱ τέτοιου εἴδους ἄνθρωποι, ἐὰν εἶναι πιστοί, νὰ μένουν χωρὶς Θεία Κοινωνία μέχρι κάποιο χρόνο. Ὅταν, ὅμως, μετανοήσουν καὶ ἐξομολογηθοῦν ὅτι ἔσφαλαν, νὰ γίνονται ἀποδεκτοί.
Παρέστη ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, στὴν κηδεία τοῦ αἱρετικοῦ Κήρινθου; ἢ ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας μὲ τὸν διάκονό του Μέγα Ἀθανάσιο στὴν κηδεία τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρείου;
Καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὶς συμπροσευχές σας, κανονίζει ἡ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος (ΣΤ΄ Κανόνας): «Περὶ τοῦ μὴ συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει». Ἑρμηνεία: νὰ μὴν εἰσέρχονται στὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ οἱ αἱρετικοί, ὅταν ἐπιμένουν στὴν αἵρεσή τους (Ἀποστ. ι΄, με΄, ξδ΄, Λαοδ. θ΄, λβ΄, λγ΄, Τιμοθ. θ΄).
Ἁγιοκατατάξατε μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὸν Γέροντα Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη. Κάποτε τὸν ἐπισκέφθηκαν δύο παπικοί, ὁ ἕνας δημοσιογράφος καὶ ὁ ἄλλος γραμματέας στὸ Βατικανό, καὶ μετὰ τὴ συζήτηση τοῦ ζήτησαν νὰ ποῦν μαζὶ τὸ «Πάτερ ἡμῶν».
– Γιὰ νὰ ποῦμε μαζὶ τὸ «Πάτερ ἡμῶν», τοὺς ἀπάντησε ὁ ἅγιος Παΐσιος, πρέπει νὰ συμφωνοῦμε καὶ στὸ δόγμα, ἀλλὰ «μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί».
– Νὰ δείξουμε ἀγάπη, τοῦ εἶπαν.
– Σήμερα ὅλοι μιλᾶνε γιὰ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ὁμόνοια, τοὺς εἶπε στὸ τέλος, ἀλλὰ ὅλοι αὐτοὶ εἶναι διχασμένοι καὶ μὲ τὸν ἑαυτό τους καὶ μὲ τοὺς ἄλλους, γι᾽ αὐτὸ ἑτοιμάζουν ὅλο καὶ μεγαλύτερες βόμβες.
Στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ Πάπα Φραγκίσκου βρέθηκαν καὶ Οὐνῖτες, οἱ ὁποῖοι φέροντες τὴν ὀρθόδοξη ἀμφίεση καὶ ψάλλοντας στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα δήλωσαν τὴν παρουσία τους καὶ ταυτόχρονα τὴν ἑνότητά τους μὲ τὸν παπισμό. Παλαιότερα, μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ τὴν «ἕνωση» ἦταν καὶ ἡ Οὐνία. Τί ἔχει ἀλλάξει τώρα; Γιατί λησμονεῖτε ὅτι ἡ Οὐνία ἀποτελεῖ θεσμὸ τοῦ παπισμοῦ ποὺ ἀποβλέπει στὴν «ἕνωση» τῶν ὀρθοδόξων κοινοτήτων τῆς Ἀνατολῆς μὲ τὴ Ρώμη; Ὅσοι προσχωροῦν στὸ θεσμὸ αὐτὸ λέγονται Οὐνῖτες καὶ Ἀνατολικοὶ ἢ Ἑλληνόρρυθμοι. Διατηροῦν τὸ δικαίωμα νὰ τηροῦν τὸ τυπικὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὑπάγονται, ὅμως, στὴ δικαιοδοσία τοῦ Πάπα καὶ τὸν ὁποῖον μνημονεύουν ὡς ἀρχιεπίσκοπό τους. Ξεχνᾶτε ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι ὁ «Δούρειος ἵππος» τοῦ παπισμοῦ;
Ἀναγνωρίσατε ὡς ἅγιο τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη, ὁ ὁποῖος εἶχε πεῖ: «Κατόπιν πολλῆς προσευχῆς ὁ Θεὸς μοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει πνεῦμα πονηρίας καὶ κυριαρχεῖται ἀπὸ ἀκάθαρτα πνεύματα» (Μαρτυρία κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγ. Ἀ. Π. Θ. ).
Στὸ τέλος προσεύχεσθε «νὰ τὸν ἀνταμείψει ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου γιὰ τοὺς πολλοὺς κόπους του γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ ἀναδείξει ἐπὶ τοῦ Θρόνου τοῦ Ἁγίου Πέτρου ἕναν ἄξιο διάδοχό του». Λησμονεῖτε ὅτι τὸ Θρόνο τοῦ ἁγίου Πέτρου τὸν κατέχουν ἀπὸ τὸ Σχίσμα καὶ μέχρι τώρα αἱρετικοὶ Πᾶπες; Ἄρα, γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὁ Θρόνος τοῦ Ἁγίου Πέτρου εἶναι κενὸς ἐπειδὴ οἱ παπικοί, ὡς αἱρετικοὶ ποὺ εἶναι, στεροῦνται ἀποστολικῆς διαδοχῆς καὶ ἱερωσύνης. Ποιοί εἶναι οἱ κόποι τοῦ Πάπα Φραγκίσκου γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Παρέμεινε ἀμετανόητος αἱρετικός, ἀβάπτιστος, ἐκτὸς Ἐκκλησίας, τῆς Κιβωτοῦ τῆς Σωτηρίας. Καταδίκασε μὲ τὴν ἐμμονή του στὴν πλάνη καὶ ἑκατομμύρια Ρωμαιοκαθολικῶν πιστῶν. Καὶ ἀξίζει γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀνταμοιβὴ ἀπὸ τὸν Κύριο; Εὔχεσθε καὶ ἐπιθυμεῖτε νὰ ἀναδείξει ὁ Κύριος ἕναν ἄξιο διάδοχο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, δηλαδὴ ἕναν ἀκόμη αἱρετικὸ καταληψία τοῦ θρόνου τῆς Παλαιᾶς Ρώμης! Ἐμεῖς εὐχόμαστε καὶ ἐπιθυμοῦμε ὁ Κύριος νὰ παρακινήσει σὲ μετάνοια τὸν Πάπα, τὸ Κονκλάβιο καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν παπικῶν ὥστε νὰ βαπτιστοῦν ὀρθόδοξοι, νὰ ἀναδείξει ἕναν Ὀρθόδοξο Πάπα Ρώμης ὁμόδοξο καὶ ὁμότροπο τοῦ Κλήμεντος, Ἱππολύτου καὶ Σιλβέστρου.
Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς δὲν ἐπέτρεψε νὰ γίνει ἡ συνάντηση στὴν Νίκαια μὲ τὸν Πάπα τῆς Ρώμης, γιατὶ ἦρθε ὁ θάνατός του. Αὐτὸ μήπως θὰ πρέπει νὰ σᾶς προβληματίσει; Δηλαδή, τὸ ὅτι ἔφυγε παραμονὲς τῆς συναντήσεώς σας ἀπὸ τὴν πρόσκαιρη καὶ μάταιη ζωή; Μήπως θὰ πρέπει νὰ ἀσκήσετε τὴν αὐτοκριτική σας γιὰ τὸ πόσο φρικτὸ ἁμάρτημα θὰ διαπράττατε σκανδαλίζοντας χιλιάδες Χριστιανοὺς καὶ ἀκυρώνοντας ἐν τοῖς πράγμασι τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση καθὼς καὶ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ μαρτύρια τῶν Ἁγίων ποὺ ἐξορίστηκαν, βασανίστηκαν καὶ μαρτύρησαν γιὰ νὰ διαφυλάξουν ἀνόθευτη τὴν Ἱερὰ Παρακαταθήκη τῆς πίστεώς μας ἀπὸ τὶς παπικὲς κακοδοξίες καὶ πλάνες; Μπορεῖτε νὰ σκεφθεῖτε, τί φρικτὸ λόγο θὰ δώσετε στὸ Θεό; Γιατὶ τὸ θέατρο τῆς ζωῆς αὐτῆς θὰ τελειώσει. Ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει: «Τοῦτο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ἤδει ὁ οἰκοδεσπότης ποία ὥρα ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν ἀφῆκε διορυγῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ὑμεῖς οὖν γίνεσθε ἕτοιμοι· ὅτι ᾗ ὥρα οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Λουκ. 12, 39-40).
Ἐνθυμοῦμαι σὲ μιὰ ἱερατικὴ σύναξη, ἐπὶ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κυροῦ Κοσμᾶ, ἐκλήθη νὰ ὁμιλήσει ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Κονίτσης κυρὸς Ἀνδρέας. Στὸ τέλος τῆς ὁμιλίας του εἶπε τὸ ἑξῆς: «Πατέρες μου ἕνα πρᾶγμα μὲ συνέχει καὶ φοβοῦμαι γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Ὅταν μὲ καλέσει ὁ Κύριος καὶ μοῦ πεῖ: Ἀνδρέα, βγάλε τὰ μπιχλιμπίδια (ἐγκόλπιο καὶ σταυρὸς) ποὺ φορᾶς καὶ ἔλα τώρα νὰ λογαριαστοῦμε».
Ὁ ἀείμνηστος ἱερομόναχος Κοσμᾶς Γρηγοριάτης, ὁ ἱεραπόστολος καὶ φωτιστὴς τῶν Ἀφρικανῶν στὸ βιβλίο του «Τὸ ἱεραποστολικό μου ἡμερολόγιο» γράφει: «Τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τελέσαμε συλλείτουργο μὲ τὸν π. Πέτρο. Στὸ τέλος κάναμε καὶ ἁγιασμό, γιατὶ τὴν πρώτη κάθε μήνα γίνεται ἁγιασμὸς στὶς ἐνορίες. Ἔγινε καὶ ὁμιλία. Μίλησα γιὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο. Μίλησα πρῶτα γιὰ τὸν ἁγιασμὸ καὶ εἶπα ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε πίστη καὶ λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὁ ἁγιασμὸς στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ διατηρηθεῖ 100 καὶ πλέον χρόνια καὶ νὰ μὴν χαλάσει. Προχθές, εἶχε περάσει ἀπὸ ἐδῶ ἕνας ρωμαιοκαθολικὸς παπᾶς, καθηγητὴς ἀπὸ τὴ Ρώμη. Ἦρθε νὰ κάνει σεμινάριο καὶ τὸν ρώτησα γιὰ τὸν ἁγιασμό.
-Ναί, μοῦ λέει· ἐμεῖς, μοῦ εἶπε, βάζουμε ἁλάτι γιὰ νὰ μὴ χαλάει.
-Μά, τοῦ λέω, εἶναι δυνατὸν νὰ χαλάει; Καὶ ἐξήγησα ὅτι, ἴσως, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι κάνανε τὸν ἁγιασμὸ στὴν ἀρχὴ σὰν ἐμᾶς, ἀλλὰ μετὰ δὲν εἶχαν πίστη οἱ χριστιανοὶ καὶ οἱ παπᾶδες καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἐγκατέλειψε καὶ ἄρχισε νὰ χαλάει ὁ ἁγιασμός. Ἔτσι ἀναγκάστηκαν νὰ βάζουν ἁλάτι μέσα στὸν ἁγιασμό τους.
Νὰ μὴν πάθουμε καὶ ἐμεῖς τὰ ἴδια.
Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς στηρίζονται στὸ γεγονός, ὅτι ἔχουμε μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες ὡς κοινὰ στοιχεῖα τὸ Βάπτισμα καὶ τὴ Θ. Εὐχαριστία. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε στὸν ἀείμνηστο π. Κοσμᾶ Ἀσλανίδη ὅτι «τὸ Βάπτισμα ποὺ κάνουν οἱ αἱρετικοί, τὶς περισσότερες φορὲς περνᾶ μόνο ἀπὸ τὴν ἐπιδερμίδα τους».
Στὸ Ἀνάτυπο: «Ἡ Νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ ἐπίκαιρα ὁμολογιακὰ κείμενα», Ἔκδοση: Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν, Ἰανουάριος 2015, ὁ εὐλαβὴς καὶ ἐνάρετος Ἁγιορείτης Μοναχὸς Γέρων Γαβριὴλ λέει: «ὁ Πάπας εἶναι ἀρχιαιρεσιάρχης. Εἶναι Ἀντίχριστος. Πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὄργανο τοῦ σατανᾶ».
Ἀναφέρει καὶ τὸ ἑξῆς ὅραμα: «Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔκανε τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων. Καὶ κοιμήθηκε. Ὁ πατὴρ Θεόκλητος Διονυσιάτης ζοῦσε, καὶ ἐμφανίσθηκε ἕνα βράδυ στὸν ὕπνο του σὰν ἀρκούδα ὁ Ἀθηναγόρας καὶ λέει στὸν Θεόκλητο:
-Θεόκλητε, τί ἔκανα, τί ἔκανα…
Παναγιώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα,
ὡς πνευματικό σας τέκνο μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸ σεπτὸ πρόσωπό σας θεωρεῖστε τὰ ὅσα ἔγραψα ὡς κραυγὴ ἀγωνίας καὶ πόνο ψυχῆς γιατὶ τρέμω γιὰ μιὰ τοιαύτη πορεία τῆς γλυκυτάτης μας Ὀρθοδοξίας. Ὡστόσο, ἂν σᾶς στενοχώρησα, υἱικῶς σᾶς ζητῶ συγγνώμη.
Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ
ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν Σας
Ἀρχιμανδρίτης
Παῦλος Ντανᾶς
Ἱεροκῆρυξ Ἱ. Μητροπόλεως
Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας