Ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη πανορθόδοξη ἐπικαιρότητα

Ἡ Ἐκ­κλησία τῆς Ἀλ­βανίας ἐξέλεξε μητροπολῖτες Ἀρ­γυ­ροκάστρου καὶ Κορυ­τσᾶς. – Ἀναμονὴ ἐκ­δικάσεως τῆς ὑποθέσεως τοῦ Κυπρίου τιμίου μη­τροπολίτου Τυχικοῦ στὴν Κων/πολι. – Ἐσωτερικὴ διαταραχὴ στὴν ἱ. Μονὴ Ἁγ. Αἰκατερίνης Ὄρους Σινά, ἡ ὁποία ἀ­πει­λεῖται ἀπὸ τὴν ἀπόφασι Αἰγυπτιακοῦ δικαστηρίου. – Νέες πά­λι κενὲς μητροπόλεις στὴν Ἐκ­κλη­σία τῆς Ἑλλάδος, τὶς ὁ­ποῖ­­ες θὰ πληρώσῃ μὲ τὸν συνηθισμένο τρόπο ὁ μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος Ἀ­θηνῶν καὶ πάσης Ἑλ­λάδος κ. Ἱερώνυμος Β΄. – Συνεχίζονται καὶ δι­αδίδονται στὴν κατὰ Ἑλ­λάδα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ οἱ κα­τὰ τόπους νεω­τε­ρι­σμοί· ἑ­σπερινὲς λειτουργίες μετὰ θείας κοινωνίας, «ἀ­παγγελία» ἱερῶν ἀ­να­γνω­σμάτων ἐν μεταφράσει. – Ἐκδημία ἱ­ε­ραποστόλου – μέλους γνωστῆς ἀδελφότητος (βλ. σ. 5). – Θλιβερὰ ἐπέτειος ποὺ ὠθεῖται στὴν λήθη (βλ. σ. 2). – Πιστὸς νομικὸς μᾶς καλεῖ σὲ δι­αρκῆ πνευματικὴ ἐγρήγορσι (βλ. σ. 8). – Ἐμ­μονὴ γνωστοῦ μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος ἀν­τιτίθεται πεισμόνως σὲ ὀρθὴ συνοδι­κὴ ἀπόφασι ποὺ εἶ­χε ἀ­νακουφίσει τὸ ποίμνιο.

_{Ἀπογοήτευσις}

Οἱ ἀποφάσεις, λοιπόν, τῆς Ἱ. Συνόδου μας (ὅ­­πως καὶ κάθε συνόδου στὴν Ὀρθοδοξία) κρίνονται ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα, κλῆρον καὶ λαόν. Ὡς μία φωνὴ ἐκ τοῦ ἐκ­κλησιαστικοῦ πληρώματος ἂς θεωρηθῇ καὶ τὸ παρὸν σημείωμα. Ἡ συνοδικὴ ἀπόφασι γιὰ τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ (Π.Α.) καὶ τὶς νέες ταυτότητες, ποὺ μᾶς κάνει νὰ γυ­ρίζουμε πί­σω θυμίζοντας ἡμέρες κο­ρωναϊοῦ καὶ ἐμβολίων, ἦταν ἀπογοητευτική. Μνημονεύσαμε ἀνωτέρω ὀρθὴ ἀπόφασι τῆς Ἱ. Συνόδου, τὴν ὁ­ποία ἐν ἐνεργείᾳ μητροπολίτης τολμᾷ νὰ καταπατῇ ἄνευ συνεπειῶν. Ἂς ἐ­πιτραπῇ τώρα καὶ σ᾽ ἐμᾶς ν᾽ ἀμφισβητοῦμε τὴν ὀρθότητα τῆς τελευταίας συ­νοδικῆς ἀποφάσεως. Ἡ ἀπόφασις αὐ­τὴ ἀναιρεῖ ἐπανειλημμένες προγενέστερες ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σχετικὲς μὲ τὸ ζήτημα τῶν ταυτοτήτων, καὶ ἀγνοεῖ τὴν παλλαϊκὴ φωνὴ ποὺ ἀκούστηκε σὲ συλλαλητήρια καὶ σὲ συλλογὴ ἑκατομμυρί­ων ὑπογραφῶν, διαβήματα στὰ ὁποῖα ἡ Ἰδία κάλεσε τότε τὰ τέκνα της. Ἦ­ταν τότε ἡμέρες ὁμοψυχίας ποιμένων καὶ ποιμνίου. Ἀπὸ ἐκεῖνες πέφτουμε τώρα σὲ ἀλλεπάλληλες ἀφορμὲς ψυχρότητος καὶ ἀποστάσεως, ποὺ λυμαί­νονται τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα. Ἔλλειψις ἀντιστάσεως στὰ κελεύσμα­τα τοῦ καίσαρος καὶ ἀπουσία ἐλευ­θέ­ρας ἐκ­φράσεως τῆς Ποιμαινούσης Ἐκ­κλησί­ας, ἡ ὁποία ἀντὶ ν᾽ ἀ­φουγ­κράζε­ται τὶς ἀνησυχίες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πειθαρχεῖ τυφλὰ σὲ ἐντολὲς τῶν ἰσχυ­ρῶν τῆς ἡμέρας. Δὲν εἴμαστε φαίνεται ἄξιοι νὰ ἔχουμε ποιμένες ποὺ νὰ μοιάζουν στοὺς ἁγίους ποὺ καθημερινὰ ἀκοῦμε τὰ συναξάριά τους.

_{Προσωπικὸς ἀριθμὸς καὶ}

_{νέες ταυτότητες}

Μὲ τὴν προθεσμία τῆς 5ης Σεπτεμβρίου ὡρισμένοι ἔσπευσαν νὰ λάβουν προσωπικὸ ἀριθμό. Ἡ κυβέρνησις ὅ­μως παρέτεινε τὴν προθεσμία αὐτὴ μέχρι Νοεμβρίου. Ὅπως φαίνεται, δὲν εἶχε τὰ προσδοκώμενα ἀποτελέσματα καὶ ἀναδιπλώνεται. Μὴ φοβηθοῦμε καὶ μὴ σπεύσουμε. Ὁ λαμβάνων τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ εἰσέρχεται σὲ ῥεῦ­μα ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσῃ δέσμιο στὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου. «Ὧδε ἡ ὑ­πομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων ἐ­στίν» (Ἀπ. 13,10· 14,12).