«Ἀσέβεια περιπίπτει ἀδικίᾳ» (Παρ. 11,5)
Ξεχύθηκε ὁ λαός μας στοὺς δρόμους ζητώντας δικαιοσύνη γιὰ τὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν. Τοῦτο εἶνε καλό, γιατὶ δείχνει ὅτι, ἂν καὶ καθημερινὰ δέχεται τὰ ὑπνωτικὰ χάπια τοῦ ψεύδους ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως – παραλύσεως, δὲν ἔχει χάσει ἀκόμα τὴν ψυχή του.
«Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην», εἶπε ὁ Κύριος (Ματθ. 5,6). Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ὡς πλασμένη «κατ᾽ εἰκόνα» Θεοῦ ἔχει μέσα της τὸν πόθο γιὰ ὅλες τὶς μεγάλες ἀρετὲς ποὺ πηγάζουν ἀπὸ Αὐτόν· ἀλήθεια, ἀγάπη, δικαιοσύνη. «Δίκαιος Κύριος, καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν» (Ψαλμ. 10,7). Καὶ ὁ ἀληθὴς ἄνθρωπος ἀγαπᾷ τὴ δικαιοσύνη. Ὅμως ἡ δικαιοσύνη δὲν εἶνε μία στενὴ ἔννοια.
Ὁ μακαριστὸς Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος σημειώνει· «Ἡ σχέση δικαιοσύνης δὲν εἶναι μεταξὺ τοῦ ἐργοδότου καὶ τοῦ ἐργαζομένου. Ἡ δικαιοσύνη δὲν περιορίζεται στὸ θέμα, παρακαλῶ, στὸ θέμα τοῦ μισθοῦ, στὸ θέμα τῶν χρημάτων. Εἶναι πολὺ περιωρισμένο αὐτό. Εἶναι καὶ αὐτό. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον αὐτὸ ὅμως. Εἶναι κάτι πολὺ πολὺ βαθύτερο, κάτι πολὺ πολὺ πλατύτερο. Τί ἀνήκει στὸν Θεό; Θὰ Τοῦ τὸ ἀποδώσω. Τί ἀνήκει στὸν πλησίον μου; Καὶ ἡ ἡσυχία ἀκόμη, ποὺ πρέπει νὰ κάνω τὸ μεσημέρι, εἶναι θέμα δικαιοσύνης… Εἶναι θέμα δικαιοσύνης, ὅταν ἀντιλαμβάνομαι ὅτι πρέπει νὰ κάνω ἡσυχία, νὰ μὴν ἀνησυχήσω τὸν ἄλλον ἄνθρωπο. Ἀλλὰ καὶ ἀπέναντι στὸν ἑαυτό μου δικαιοσύνη· θὰ τοῦ ἀποδώσω ὅ,τι πρέπει. Ὅταν πολλὲς φορὲς ἀκοῦτε ἀνθρώπους νὰ λένε: “Ἐγὼ κάνω ὅ,τι μ’ ἀρέσει, ἁμαρτάνω κατὰ τὸ δοκοῦν, δὲν ἀδικῶ κανέναν. Ποιόν πειράζω;”. Ναί, δὲν ἀδικεῖς κανέναν, ἔστω, ἂς τὸ πάρουμε κ᾽ ἔτσι, σὲ μία πρώτη φάση. Ἀδικεῖς ὅμως τὸν ἑαυτό σου. Καὶ δὲν πρέπει καὶ ἡ δικαιοσύνη νὰ εἶναι καὶ στὸν ἑαυτό σου; Δὲν λέγει ἡ ἐντολή: “Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν”; Ποιό εἶναι τὸ κριτήριο; Ὁ ἑαυτός σου. Τὸ κριτήριον εἶναι ὁ ἑαυτός σου. Καὶ στὴν ἀγάπη καὶ στὴ δικαιοσύνη. Ἂν δὲν ἔμαθες νὰ ἀποδίδῃς ἀγάπη στὸν ἑαυτό σου, ἀγάπη καὶ δικαιοσύνη στὸν ἑαυτό σου, πῶς θὰ ἀποδώσῃς στὸν ἄλλον; Πῶς θὰ ἀποδώσῃς στὸν Θεό; Ἐὰν ὁ ἑαυτός σου εἶναι ὁ πλησιέστερος πλησίον σου καὶ τὸν ἀγνοῇς καὶ τὸν περιφρονῇς καὶ τὸν ἀδικῇς, πῶς θὰ μπορέσῃς νὰ ἀποδώσῃς στὸν ἄλλον τὴ δικαιοσύνη; Τὸ κριτήριο σοῦ λείπει, τὸ μέτρο σοῦ λείπει. Πῶς θὰ μετρήσῃς λοιπόν, ἀφοῦ ὁ ἑαυτός σου εἶναι στραπατσαρισμένος;
Βλέπετε λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ὅτι εἶναι μεγάλο πρᾶγμα νὰ εἶναι κανεὶς δίκαιος. Εἶναι μία ἀπὸ τὶς τέσσερις μεγάλες ἀρετὲς τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων· ἡ δικαιοσύνη. Καὶ ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες, ἡ δικαιοσύνη σκορπιέται, μοιράζεται, ἀνάμεσα στὶς ἄλλες τρεῖς ἀρετές. Δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ θὰ λέγαμε στὴν πατερικὴ γλῶσσα, εἶναι ἡ διάκρισις, εἶναι ὁ τρόπος ποὺ συνδέεται ἡ μία ἀρετὴ μὲ τὴν ἄλλη. Αὐτὸ εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Εἶναι μεγάλο πρᾶγμα. Εἶναι πλατύ. Εἶναι βαθὺ πρᾶγμα» (Ὁμιλία στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, «Ὑπόδειγμα χριστιανικῆς ζωῆς» [7-4-1985], βλ. www.arnion.gr – Β134 •ἀπομαγνητοφώνηση ὁμιλίας ἀπὸ τὸν κ. Ἀθανάσιο Κ. – ψηφιοποίηση καὶ ἐπιμέλεια τῆς ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας: Ἑλ. Λιναρδάκη, φιλόλογος).
Σ᾽ ἐμᾶς λοιπὸν συνδυάζεται αὐτὸς ὁ πόθος μὲ τὴν εὐσέβεια; Δυστυχῶς βλέπουμε στὴν πατρίδα μας ἄρχοντες καὶ ἀρχομένους νὰ ἀπομακρύνωνται στὴν πλειοψηφία τους ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστι καὶ τὴν εὐσέβεια ποὺ τηροῦσαν στὴ ζωή τους οἱ πρόγονοί μας.
Κορυφαία ἀσέβεια ἡ ψήφισι τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, στὴν ὁποία δυστυχῶς δὲν ὑπῆρξε ἡ δέουσα ἀντίστασι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἡ ἀνατροπὴ τῆς τάξεως τοῦ Θεοῦ ἐπεκτείνεται γοργὰ καὶ συστηματικὰ σὲ ὅλο τὸ λαό μας καὶ ἰδίως στοὺς νέους καὶ στὰ παιδιά.
Ἀκόμη τὴν ἔκθεσι βλασφήμων εἰκόνων καὶ βίντεο στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη, ἀπ᾽ ὅπου περνοῦν χιλιάδες μαθηταί, πολλοί, ἀκόμη καὶ συλλογικὲς ὀντότητες, ὅπως ὁ Σύλλογος Ἑλλήνων Ἀρχαιολόγων, τὴν θεώρησαν ὡς μέρος τῆς ἀδιαπραγμάτευτης καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας. Ἐὰν ἔβριζαν καὶ κορόϊδευαν κάποιον ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους ἢ τοὺς ἀγαπητοὺς οἰκείους τους, πῶς θὰ ἀντιδροῦσαν; Εἶνε αὐτὸ δικαιοσύνη;
Στὸ λαό μας παρὰ τὸ ὅτι αὐξάνει ἡ ἀπογοήτευσι ἀπὸ τοὺς πολιτικούς, ἐξακολουθοῦμε νὰ στηρίζουμε τὶς ἐλπίδες μας σὲ πρόσωπα, ποὺ μπορεῖ στὸ θέμα τῶν Τεμπῶν νὰ κράτησαν ἀγωνιστικὴ στάσι ὡς πρὸς τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ στὸ θέμα τοῦ γενικώτερου ἤθους τους (κάτι ποὺ φάνηκε στὴ στάσι τους ὡς πρὸς τὸ γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων) δὲν στέκονται ἐκεῖ ποὺ πρέπει.
Μποροῦμε νὰ περιμένουμε καλὸ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ; Ἡ ἁγία Γραφὴ μᾶς ἀπαντᾶ σαφῶς· «ἡ ἀσέβεια περιπίπτει καταπίπτει ἀδικίᾳ». Ἡ ἀσέβεια, ἡ καταφρόνησι τοῦ Θεοῦ θὰ πέσῃ καὶ στὴν ἀδικία. Ἂν σήμερα φαίνεται νὰ εἶνε συνήγορος τῆς δικαιοσύνης, αὔριο θὰ ἀποκαλυφθῇ ὑπηρέτης τῆς ἀδικίας, ἀφοῦ ἤδη διαπράττει τὴν μεγάλη ἀδικία εἰς βάρος τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἴδιας τῆς «κατ᾽ εἰκόνα» Θεοῦ πλασμένης ψυχῆς του. Χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται (Ντοστογιέφσκι). Ἄνθρωπος ποὺ ἔχει σβήσει τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ ἀπὸ μέσα του, δὲν ἔχει ἀναστολές.
Χωρὶς τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ ὅλα καταπίπτουν. Ὅσο ὁ λαός μας δὲν τὸ ἀναγνωρίζει αὐτό, ἂς περιμένῃ γεγονότα καὶ δυστυχίες πολλαπλάσιες τοῦ δυστυχήματος τῶν Τεμπῶν. Μόνος δρόμος τῆς εὐτυχίας ἡ ἐπιστροφή μας στὴν πηγὴ τῆς εὐτυχίας, στὸ Θεό.