Οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι (economic hit men) εἶναι ὑψηλόμισθοι ἐπαγγελματίες ποὺ δουλειά τους εἶναι νὰ ἐξαπατοῦν χῶρες, σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἀποσπώντας τους ποσὰ ποὺ ἀνέρχονται σὲ τρισεκατομμύρια δολάρια. Τὰ κράτη δανείζονται ἀπὸ τὴν Παγκόσμια Τράπεζα τεράστια οἰκονομικὰ ποσά, γιὰ νὰ τὰ παραχωρήσουν στὴ συνέχεια στὶς μεγάλες ἀνώνυμες καὶ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, οἱ ὁποῖες τὰ ἐπενδύουν στὰ κράτη αὐτὰ σὲ μεγάλα ἔργα. Στὴν οὐσία τὰ χρήματα ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἐκταμιεύονται, διοχετεύονται πάλι στὸ ἴδιο μέρος. Τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν χρημάτων δὲν φεύγει ποτὲ ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Ἡ ὑποχρέωση τῆς χώρας νὰ ἐξοφλήσει τὸ δάνειο ποὺ ἔλαβε, μαζὶ μὲ τοὺς τόκους, παραμένει. Τὰ χρήματα αὐτὰ μπαίνουν στὶς τσέπες τῶν λιγοστῶν πλούσιων οἰκογενειῶν ποὺ ἐλέγχουν τὶς φυσικὲς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τοῦ πλανήτη. Τὰ μέσα ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ τους εἶναι οἱ οἰκονομικὲς ἐκθέσεις μὲ πλασματικὰ στοιχεῖα, οἱ νοθευμένες ἐκλογές, ἡ ἐξαγορά, ὁ ἐκβιασμός, τὸ σὲξ καὶ οἱ δολοφονίες. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ γνωστοὺς οἰκονομικοὺς δολοφόνους, ποὺ ἀποφάσισε νὰ ἐξομολογηθεῖ τὴν ἁμαρτία τῆς δουλειᾶς του, γιὰ νὰ ἐξιλεωθεῖ, ἦταν ὁ John Perkins.
Ὁ John Perkins γεννήθηκε τὸ 1945 ἀπὸ γονεῖς ποὺ ἀνῆκαν στὴ μεσαία τάξη. Ἦταν μοναχοπαίδι. Ἀναγκάστηκε νὰ φοιτήσει στὸ Κολλέγιο τῆς Διοίκησης Ἐπιχειρήσεων τοῦ πανεπιστημίου τῆς Βοστώνης, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴ στράτευση γιὰ τὸ Βιετνάμ. Μετὰ τὴν ἀποφοίτησή του ἀποφάσισε νὰ ὑπηρετήσει στὸ Εἰρηνευτικὸ Σῶμα καὶ ζήτησε νὰ σταλεῖ στὸ Ἐκουαδόρ. Στὰ εἴκοσι ἕξι του προσλήφθηκε στὴν Main, μία διεθνῆ ἑταιρεία συμβούλων, ὡς οἰκονομικὸς σύμβουλος. Ἡ εἰδικὴ σύμβουλος, Κλοντὶν Μάρτιν, ὁρίστηκε ἡ ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ἐκπαίδευσή του. Τοῦ ἐξήγησε ὅτι ἡ θέση του στὴν ἑταιρεία ἦταν ἀσυνήθιστη καὶ πὼς ὅλα ὅσα θὰ ἔλεγαν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦνται ἄκρως ἐμπιστευτικά. Ἡ δουλειά της ἦταν νὰ τὸν μετατρέψει σὲ οἰκονομικὸ δολοφόνο. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὁ Perkins ἄκουγε τὸν ὅρο αὐτόν. «Δὲ θὰ μιλήσεις ποτὲ σὲ κανέναν γιὰ τὶς συναντήσεις μας αὐτές. Ἂν τὸ κάνεις, θὰ ἀρνηθῶ πὼς σὲ γνωρίζω καὶ θὰ βάλεις σὲ κίνδυνο τὴ ζωή σου» τοῦ ἔλεγε συνέχεια, ἡ Κλοντίν. Ἡ δουλειά του εἶχε δύο ἀντικειμενικοὺς στόχους· Πρῶτον, ἔπρεπε νὰ δικαιολογεῖ τὰ μεγάλα δάνεια πρὸς χῶρες τοῦ τρίτου κόσμου ποὺ θὰ διοχέτευαν, πάλι, τὰ χρήματα, πίσω σὲ ἀμερικάνικες ἑταιρεῖες, μὲ τὴ μορφὴ τεραστίων τεχνικῶν καὶ κατασκευαστικῶν ἔργων. Δεύτερον, θὰ ἐπεδίωκε νὰ ὁδηγήσει σὲ χρεοκοπία τὶς χῶρες ποὺ θὰ λάμβαναν τὰ δάνεια αὐτά. Τὸ γεγονός, ὅτι τὸ χρέος θὰ εἶχε ὡς συνέπεια νὰ στερηθοῦν τὰ φτωχότερα στρώματα τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας τὴν ἰατρικὴ περίθαλψη, τὴν παιδεία καὶ ἄλλες κοινωνικὲς παροχές, δὲν λαμβανόταν ὑπόψη. Ὁ κρίσιμος παράγοντας σὲ κάθε περίσταση ἦταν τὸ ἀκαθάριστο ἐθνικὸ προϊόν. Τὸ ἔργο ποὺ θὰ ἀπέφερε τὴν ὑψηλότερη ἐτήσια αὔξηση τοῦ ἀκαθάριστου ἐθνικοῦ προϊόντος ἦταν ἐκεῖνο ποὺ θὰ κέρδιζε.
Ὁ John Perkins κάθε φορὰ ποὺ ἔφευγε ἀπὸ τὸ διαμέρισμα τῆς Κλοντὶν ἀναρωτιόταν ἂν αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἦταν τὸ σωστό. Κάπου βαθειὰ στὴ ψυχή του ὑπῆρχε μία ἀμφιβολία. Ἡ ἐκπαιδεύτριά του, σὲ μία στιγμή, τοῦ ἐξομολογήθηκε τὸ ἑξῆς· «Εἴμαστε μία μικρὴ κλειστὴ λέσχη. Πληρωνόμαστε γιὰ νὰ ἐξαπατοῦμε χῶρες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἀποσπώντας τους δισεκατομμύρια δολάρια. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τοὺς ἐκμεταλλευόμαστε ὅποτε καὶ ὅπως τὸ ἐπιθυμοῦμε». Ὅλοι οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι θὰ προσλαμβάνονταν καὶ θὰ μισθοδοτούνταν ἀπὸ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες, ὁπότε, ἂν ποτὲ ξεσκεπαζόταν ἡ ἀληθινὴ βρώμικη φύση τῆς δουλειᾶς τους, ἡ ὑπαιτιότητα δὲν θὰ βάρυνε τὴν κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ τὶς ἄπληστες πολυεθνικές. Ἕνα σύστημα ποὺ εἶχε θεσπισθεῖ μὲ σκοπὸ νὰ διευκολύνει ἐκείνους ποὺ διέθεταν ἰσχὺ ἀλλὰ περιορισμένους φυσικοὺς πόρους, νὰ ἐκμεταλλεύονται ἐκείνους ποὺ εἶχαν στὴν κατοχὴ τοὺς φυσικοὺς πόρους, ἀλλὰ ἦταν ἀδύναμοι. Ἕνα σύστημα ποὺ ταίριαζε στὶς ΗΠΑ.
Μία ἀπὸ τὶς ἀποστολὲς τοῦ John Perkins ἦταν καὶ ἡ Σαουδικὴ Ἀραβία. Ὑπενθύμισε στὴ βασιλικὴ οἰκογένεια ποὺ κυβερνοῦσε τὴ χώρα νὰ ξοδεύει τὰ δισεκατομμύριά τους, ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὰ ἔσοδα τῆς χώρας, ἀπὸ τὸ πετρέλαιο, ὡς ἀμοιβὴ σὲ ἀμερικάνικες ἑταιρεῖες γιὰ νὰ κατασκευάσουν ἔργα ὑποδομῆς σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀραβικὴ χερσόνησο. Τοὺς μετέδωσε τὸ μήνυμα ὅτι δὲν τοὺς ἔμεναν πολλὲς ἐπιλογές. Ἦταν σίγουρος ὅτι τὰ μέλη τοῦ Οἴκου τῶν Σαοὺντ ἀντιλήφθηκαν πὼς ἐπρόκειτο γιὰ τελεσίγραφο: εἴτε θὰ δέχονταν τὴν προσφορά, κερδίζοντας ἔτσι τὴν ὑποστήριξη καὶ τὴν προστασία τῶν ΗΠΑ, εἴτε θὰ ἀρνοῦνταν, ὁπότε θὰ εἶχαν μία ἄσχημη μοῖρα.
Στὸν ἑπόμενο πελάτη του, τὴν Κολομβία, προσπάθησε νὰ ὑποδουλώσει τὴν χώρα αὐτὴ στὴν ἐξουσία τῆς Ἀμερικῆς ἔτσι ὥστε νὰ προωθήσει καὶ ἐκεῖ τὴν παγκόσμια αὐτοκρατορία. Ἡ δική του δουλειά, παρόμοια μὲ ἐκείνη ποὺ εἶχε φέρει σὲ πέρας σὲ τόσα ἄλλα μέρη, ἦταν νὰ ἐκθέσει μὲ πειστικὸ τρόπο τὰ πλεονεκτήματα τοῦ ὑπέρμετρου δανεισμοῦ. Ἡ Κολομβία μὲ τὰ εἰσοδήματα ποὺ θὰ ἔβγαζε ἀπὸ τὴν ἐκμετάλλευση τῶν τεραστίων ἀποθεμάτων πετρελαίου καὶ φυσικοῦ πλούτου ποὺ διέθετε, θὰ ξεπλήρωνε τὰ δάνεια καὶ τοὺς τόκους. Αὐτὲς ἦταν οἱ συνηθισμένες ὑπεραισιόδοξες οἰκονομικὲς προβλέψεις. Στὴν οὐσία, ἡ χώρα θὰ χρεωνόταν μὲ ἕνα δυσβάσακτο χρέος τὸ ὁποῖο δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀποπληρώσει ποτέ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑποδουλωθεῖ στὶς ΗΠΑ.
Τὸ 1978, ὁ Χάϊμε Ρόλντος ἀνέλαβε πρόεδρος τοῦ Ἐκουαδόρ, ὁ ὁποῖος ἀνῆκε στὸ σπάνιο ἐκεῖνο εἶδος τοῦ σύγχρονου πολιτικοῦ ποὺ δὲν φοβᾶται νὰ ἔρθει σὲ σύγκρουση μὲ τὴν καθεστηκυῖα τάξη. Δὲν δίστασε νὰ τὰ βάλει μὲ τὶς πετρελαϊκὲς ἑταιρεῖες καὶ μὲ τὸ σύστημα. Δὲν ἦταν κομμουνιστὴς ἀλλὰ ὑποστήριζε τὸ δικαίωμα τῆς πατρίδας του νὰ πάρει τὴ μοῖρα στὰ χέρια της. Ὁ ἴδιος ὑποστήριζε ὅτι κάθε μελλοντικὴ ἐκμετάλλευση τοῦ πετρελαίου, τοῦ σημαντικότερου φυσικοῦ πόρου τῆς χώρας, θὰ ἔπρεπε νὰ γίνει μὲ τρόπο ποὺ θὰ ἀπέφερε τὰ μεγαλύτερα ὀφέλη, στὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τοῦ πληθυσμοῦ. Πίστευε ἀκράδαντα πὼς ὑποχρέωση τοῦ κράτους εἶναι ἡ στήριξη τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀδυνάτων. Πάνω σὲ αὐτοὺς τοὺς ὅρους ἤθελε νὰ διαπραγματευτεῖ ξανὰ τὸ συμβόλαιο μὲ τὴν πετρελαϊκὴ ἑταιρεία Texaco, ἐφόσον αὐτὴ ἡ ἑταιρεία ἀποτελοῦσε πλέον τὸν σημαντικότερο παίχτη στὸ παιχνίδι τοῦ πετρελαίου στὴ χώρα του. Ὁ πετρελαϊκὸς κολοσσὸς δὲν ἐπιθυμοῦσε νὰ ἀποτελέσει μέρος κάποιας πολιτικῆς ποὺ θὰ δημιουργοῦσε νέα προηγούμενα. Ἡ ἑταιρεία γνώριζε πολὺ καλὰ ὅτι τέτοιου εἴδους πολιτικὲς θὰ μποροῦσαν εὔκολα νὰ γίνουν πρότυπα μίμησης γιὰ ἄλλες χῶρες. Ὁ πρόεδρος τοῦ Ἐκουαδὸρ σκοτώθηκε, στὶς 24 Μαΐου 1981, ὅταν τὸ ἑλικόπτερο στὸ ὁποῖο ἐπέβαινε ἔπιασε φωτιὰ καὶ συνετρίβη. Ὁ Ρόλντος χρησιμοποιοῦσε δύο διαφορετικὰ ἑλικόπτερα γιὰ τὴ μεταφορά του. Τὴν τελευταία στιγμὴ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀξιωματικοὺς ἀσφαλείας του τὸν εἶχε πείσει νὰ μπεῖ στὸ παγιδευμένο μὲ ἐκρηκτικὰ ἑλικόπτερο. Τὴν ἴδια ἰδεολογία μὲ τὸν Ρόλντος, τοῦ Ἐκουαδόρ, εἶχε καὶ ὁ Τορίχος, ὁ πρόεδρος τοῦ Παναμᾶ, ὁ ὁποῖος ἐθνικοποίησε τὴ διώρυγα τῆς χώρας του. Μέχρι τότε ἡ διώρυγα καὶ ἡ περιοχὴ γύρω ἀπὸ τὴ διώρυγα ἦταν ἐθνικὸ ἔδαφος τῶν ΗΠΑ. Δύο μῆνες μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ρόλντος, ὁ Τορίχος σκοτώθηκε σὲ ἀεροπορικὸ δυστύχημα. Ὁ διάδοχος τοῦ Τορίχος, Νοριέγκα, ἤθελε νὰ κατασκευάσει νέα διώρυγα μὲ χρηματοδότηση ἀπὸ τοὺς Ἰάπωνες. Ἐπειδὴ στὴν περίπτωσή του, τόσο οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι ὅσο καὶ τὰ τσακάλια ἀπέτυχαν, οἱ ΗΠΑ ἐπιτέθηκαν μὲ στρατὸ στὸν Παναμᾶ, στὶς 20 Δεκεμβρίου 1989, συνέλαβαν τὸν Νοριέγκα καὶ τὸν φυλάκισαν, στὶς ΗΠΑ, γιὰ σαράντα χρόνια. Τὸν δίκασαν καὶ τὸν φυλάκισαν γιὰ παραβάσεις ἀμερικανικῶν νόμων ποὺ διέπραξε στὴν ἴδια του τὴ χώρα! Ἄκουσον, ἄκουσον!
Ὁ John Perkins ἀναφέρει ὅτι στὸ Ἐκουαδὸρ παρατήρησε τὶς δόλιες πρακτικὲς ποὺ χρησιμοποιοῦσε μία ἱεραποστολικὴ ὁμάδα τῶν Προτεσταντῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, μὲ τὴν ὀνομασία Ἰνστιτοῦτο Γλωσσολογίας Σάμερ (Summer Institute of Linguistics, γνωστὸ μὲ τὰ ἀρχικὰ SIL). Μὲ τὴν πρόφαση τῆς μελέτης καὶ τῆς καταγραφῆς τῶν γλωσσῶν τῶν ἰθαγενῶν πληθυσμῶν ἐργάζονταν ἐντατικὰ μὲ τὴ φυλὴ Χοουαοράνι του Ἀμαζονίου. Κάθε φορὰ ποὺ οἱ σεισμολόγοι τῶν πετρελαϊκῶν ἑταιρειῶν ἐνημέρωναν τὰ ἀρχηγεῖα τους ὅτι μία συγκεκριμένη περιοχὴ παρουσίαζε χαρακτηριστικά, ποὺ μαρτυροῦσαν ὑψηλὲς πιθανότητες γιὰ τὴν ὕπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου, οἱ ἱεραπόστολοι ἐμφανίζονταν στὴν περιοχὴ αὐτὴ καὶ ἐνθάρρυναν τοὺς ντόπιους ἰθαγενεῖς νὰ φύγουν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ νὰ ἐγκατασταθοῦν σὲ καταυλισμούς. Ἐκεῖ θὰ τοὺς προσέφεραν δωρεὰν φαγητό, στέγη, ροῦχα καὶ ἰατρικὴ περίθαλψη. Μοναδικὴ προϋπόθεση ἦταν νὰ ἐκχωρήσουν τὴ γῆ τους στὶς πετρελαϊκὲς ἑταιρεῖες. Χρηματοδότης τοῦ SIL ἦταν τὸ ἵδρυμα Ρόκφελερ.
Τελικὰ δανείσανε δισεκατομμύρια δολάρια στὸ Ἐκουαδὸρ ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ προσλάβει τὶς τεχνικὲς καὶ κατασκευαστικὲς ἑταιρεῖες τῶν ΗΠΑ γιὰ νὰ κατασκευάσουν ἔργα ποὺ θὰ ὠφελοῦσαν τὶς πλούσιες οἰκογένειές της. Ὡς ἀποτέλεσμα, μέσα σὲ διάστημα τριῶν δεκαετιῶν, τὸ ἐπίσημο ἐπίπεδο φτώχειας ἀνέβηκε ἀπὸ τὸ 50% στὸ 70%, ἐνῷ τὸ ποσοστὸ τῆς ὑποαπασχόλησης καὶ ἀνεργίας αὐξήθηκε ἀπὸ τὸ 15% στὸ 70%. Τὸ δημόσιο χρέος αὐξήθηκε ἀπὸ τὰ 240 ἑκατομμύρια στὰ 16 δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα ἡ χώρα αὐτὴ εἶναι ἀναγκασμένη νὰ διαθέτει τὸ 50% περίπου τοῦ κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ στὴν ἐξόφληση τῶν χρεῶν της.
Ὁ John Perkins, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔγινε γονιὸς ἑνὸς μικροῦ κοριτσιοῦ, ἄρχισε νὰ πέφτει σὲ βαθιὰ κατάθλιψη καὶ νὰ καταρρέει ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐνοχῶν γιὰ τὸν ρόλο ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε παίξει στὰ παραπάνω γεγονότα. Ξεκίνησε νὰ γράφει φανερὰ τὰ ἀπομνημονεύματά του καὶ ξαφνικὰ δέχτηκε μία ἐξαιρετικὴ ἐπικερδῆ θέση συμβούλου στὴ τεχνικὴ ἑταιρεία Stone and Webster Engineering Corporation. Ξεπουλιόταν γιὰ ἄλλη μία φορὰ γιὰ νὰ μὴ μιλήσει. Τὸ ἴδιο εἶχε γίνει καὶ στὸ παρελθόν.
Τὰ γεγονότα τῆς 11/09/ 2001 ποὺ ἔγιναν στὴ Νέα Ὑόρκη ἔκαναν τὸν John Perkins νὰ τελειώσει ὁριστικὰ αὐτὸ ποὺ τόσες φορὲς εἶχε ξεκινήσει στὸ παρελθόν. Στὸ βιβλίο του καταλήγει νὰ ἀναφέρει ὅτι ἡ συγγραφή του τοῦ χάρισε μία πρωτόγνωρη αἴσθηση ἀνακούφισης, μία αἴσθηση ποὺ δὲν θὰ δίσταζε νὰ περιγράψει ὡς ἐκστατική. Ἡ ἐξομολόγησή του εἶχε φτάσει στὸ τέλος της.
Χρῆστος Νικολόπουλος
Δρ Θεολογίας –
Βυζαντινολόγος