«Θάνατος εἶνε κυρίως ὁ χωρισμὸς ἀπὸ τὸ Θεό. Κεντρὶ δὲ τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία (Α´ Κορ. 15, 56 βλ. καὶ Ὠσηὲ 13, 14). Αὐτὸ δέχτηκε ὁ Ἀδὰμ καὶ ἐξορίσθηκε καὶ ἀπὸ τὸ δένδρο τῆς ζωῆς καὶ ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ μαζί. Σὲ αὐτὸ ἀκολούθησε ἀναγκαστικὰ καὶ ὁ σωματικὸς θάνατος.
Ζωὴ εἶνε κυρίως αὐτὸς ποὺ εἶπε· Ἐγὼ εἶμαι ἡ ζωή (Ἰωάν. 11, 25). Αὐτός, ὅταν θανατώθηκε, αὐτὸν ποὺ εἶχε νεκρωθῇ ἐπανέφερε στὴ ζωή» (Ἁγ. Μαξίμου ὁμολογητοῦ, Περὶ ἀγάπης κεφαλαίων ἑκατοντὰς δευτέρα, 93, Φιλοκαλία, τ. 2ος).
Χωρὶς Θεό, χωρὶς Χριστό, χωρὶς τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, θάνατος. Ἂς διαλέξουμε…
Χριστὸς Ἀνέστη,
Ἀληθῶς Ἀνέστη.
Ὁ καθηγούμενος τῆς
Ἱ. Μονῆς Ζ. Πηγῆς Λογγοβάρδας
Ἀρχιμ. Νικόδημος
καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ