γράφει ὁ κ. ΚΩΝ. ΧΟΛΕΒΑΣ πολιτικὸ́ς ἐπιστήμων
Μὲ τὸ τέλος τοῦ 2022 εἶναι χρήσιμο νὰ κάνουμε ἕναν σύντομο ἀπολογισμὸ τῶν ἐκδηλώσεων Μνήμης τοῦ Μικρασιατικοῦ, Ποντιακοῦ καὶ Θρακικοῦ Ἑλληνισμού. Πέρασαν 100 χρόνια ἀπὸ τὸ 1922, τὸ ὁποῖο συνδέεται μὲ τὸ ἐθνικὸ τραῦμα τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς. Πιστεύω ὅτι πλέον ἔχουμε τὴν ὡριμότητα νὰ ἐξαγάγουμε συμπεράσματα χωρὶς φόβο καὶ πάθος. Χωρὶς τίς παρερμηνεῖες ποὺ εἶχαν διαμορφωθεῖ στὸ παρελθόν.
Μάθαμε, λοιπόν, ὅτι ἦταν Γενοκτονία καὶ ὄχι ἐθνοκάθαρση ἢ συνωστισμός. Ἀπὸ τὸ 1914 μέχρι τὸ 1923 ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Ἀνατολῆς ὑπέστη μία προσχεδιασμένη Γενοκτονία, μὲ τὴ νομικὴ καὶ τὴν οὐσιαστικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου. Αὐτὴ εἶναι ἡ σωστὴ ὁρολογία καὶ ἂς μὴν προσπαθοῦν κάποιοι νὰ μᾶς ποῦν ὅτι ἡ ἐμμονή μας στὴν ἀναγνώ́ριση τῆς Γενοκτονίας βλά́πτει δῆθεν τὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις. Εἴδαμε καὶ τὰ πειράματα μὲ τὶς μεικτὲς Ἑλληνοτουρκικὲς Ἐπιτροπὲς καὶ μὲ τὶς περικοπὲς ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας ποῦ ὁδήγησαν. Ἁπλῶς ἀποθράσυναν τὴν Τουρκία.
Μάθαμε ὅτι ἡ γείτων Τουρκία ἀρνεῖται νὰ ἀναγνωρίσει τὰ ἐγκλήματα ποὺ διέπραξαν κατὰ Ἑλλήνων καὶ Ἀρμενίων τρία καθεστῶτα. Οἱ Ὀθωμανοὶ Σουλτάνοι (βλέπε Ἀμπντοὺλ Χαμὶτ Β´), οἱ Νεότουρκοι καὶ οἱ Κεμαλικοὶ ἐθνικιστές. Τρία καθεστῶτα ποὺ διαφωνούσαν μεταξύ τους, ἀλλὰ συμφωνοῦσαν σὲ ἕνα στόχο: Στὴν ἀπαλλαγὴ μὲ κάθε τρόπο τῆς Τουρκίας ἀπὸ τοὺς δραστήριους Χριστιανικοὺς πληθυσμούς.
Μάθαμε ὅτι ἡ Γενοκτονία ἄρχισε τὸ 1914 μὲ τὸ Μαῦρο Πά́σχα τῆς Θράκης καὶ μὲ τὴ σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων στὴν Παλαιὰ Φώκαια τὸν Ἰούνιο τοῦ 1914. Ἄρα δὲν ἰσχύει ἡ προπαγάνδα τοῦ Ἐρντογὰν ὅτι ἡ τουρκικὴ ἀντίδραση ἦταν δικαιολογημέ́νη, ἐπειδὴ ἀμύνθηκαν κατὰ τῶν Ἑλλήνων εἰσβολέων. Ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἀποβιβάσθηκε στὴ Σμύρνη τὸν Μάιο τοῦ 1919, ἐνῶ ἡ σφαγὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἄρχισε ἀποδεδειγμένα πρὶν ἀπὸ πέντε χρόνια. Ὑπάρχει καὶ ἡ σχετικὴ Μαύρη Βίβλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία ἐξεδόθη τὸ 1919.
Μάθαμε ὅτι, λόγῳ τοῦ Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ, μετὰ τὸ 1922 ἐπικράτησαν σκοπίμως ἀτεκμηρίωτες ἀπόψεις γιὰ προπαγανδιστικοὺς λόγους. Π.χ. γράφουν ὁρισμένοι ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση ψήφισε Νόμο τὸ καλοκαίρι τοῦ 1922 γιὰ νὰ ἐμποδίσει τὴν ἄφιξη προσφύγων ἀπό τὴ Μικρά Ἀσία. Ἔγκυροι συγγραφεῖς ἀποδεικνύουν ὅτι πρόκειται περὶ παρερμηνείας. Ὁ Νόμος ψηφίσθηκε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1922 ἀπὸ τὰ μεγάλα κόμματα τῆς Βουλῆς (καὶ ἀπὸ τὸ Κόμμα τῶν Φιλελευθέρων) καὶ ἀπαγόρευε τὴν ἐκμετάλλευση τῶν ταλαιπώρων Ἑλλήνων ποὺ ἔφευγαν ἀπὸ τὸν Καύκασο καὶ ἔπεφταν θύματα ἐπιτηδείων πλοιά́ρχων καὶ πλοιοκτητῶ́ν. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐρευνήσουμε τὴν τραγικὴ ἐκείνη περίοδο χωρὶς ψεύδη καὶ προπαγανδιστικοὺς μύθους.
Μάθαμε ὅτι ἡ Δίκη τῶν Ὀκτὼ καὶ ἡ Ἐκτέλεση τῶν Ἕξι (15.11.1922) ἦταν μία δικαστικὴ παρωδία μὲ πλήρη παραβίαση τῶν δικονομικῶν κανόνων καὶ τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οἱ Ἕξι εἶχαν σοβαρὲς πολιτικὲς εὐθύνες, ἀλλὰ δὲν ἦσαν προδότες.
Μάθαμε νὰ ἀντλοῦμε ἐλπίδα ἀπὸ τὴ διάθεση ἀναδημιουργίας τῶν προσφύγων. Ξεριζώθηκαν, ἀλλὰ ξαναρίζωσαν. Μὲ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ εὐλάβεια καὶ δημιουργικὴ διάθεση ξανάφτιαξαν τὴ ζωή τους καὶ συνέβαλαν θετικὰ στὴ διαμόρφωση τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας.
Ἄς μιλήσουμε στὰ παιδιά μας γιὰ τὸν Ἑλληνικό καὶ Χριστιανικὸ Πολιτισμὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Πόντου καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης. Ἂς διδάξουμε σωστὰ τὴν Ἱστορία στὰ σχολεῖα ἀποφεύγοντας τὰ δύο ἄκρα: Ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν τὴν ἐθνικὴ ἀλαζονεία καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου τὸν ἐθνομηδενισμό.
[πηγὴ ἐφημ. «Παραπολιτικά», 26-11-2022]