«Οὐδὲν καινὸν καὶ ὅλα κενά» (Μ. Χάκκας)
Στὰ τριάντα περίπου χρόνια ποὺ εἶμαι δάσκαλος μάχιμος, «μὲ τὴν κιμωλία στὸ χέρι», πέρασαν ἀπὸ τὸ πολύπαθο ὑπουργεῖο Παιδείας δεκάδες ὑπουργοί, ὑφυπουργοί, «γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι» ὧν οὐκ ἔ στιν ἀριθμός. Ἀπὸ τὴν μεταπολίτευση καὶ ἕως σήμερα ὑπολογίζονται σὲ καμμιὰ τριανταριά, διπλάσιοι οἱ ὑφυπουργοί, ὅλοι τους μεταρρυθμιστές, ἀνακαινιστές, ἀναπτερωτὲς καὶ στὸ τέλος… «μηδὲν στὸ πηλίκιο» ποὺ θὰ ἔλεγε καὶ ὁ ΓΑΠ, ποὺ διετέλεσε καὶ αὐτός, δύο φορὲς μάλιστα, ὑπουργὸς στὸ πιὸ κρίσιμο κυβερνητικὸ πόστο, μετὰ τὸν πρωθυπουργό.
Μία παρένθεση. Ἕνα ἀνέκδοτο, ποὺ δημοσιεύτηκε σὲ ἀθηναϊκὸ περιοδικὸ τὸ 1878, ὑποδηλώνει τὴν ἀναξιοκρατία, τὴν τιποτοκρατία καλύτερα, τὶς ποταπὲς συναλλαγὲς καὶ τήν, ἀναρριχητικῷ τῷ τρόπῳ, ἄνοδο τῆς ἀσημαντότητας. Ὁ σουλτάνος διόρισε βεζύρη –(ὑπουργὸ)– ἕναν ἄνθρωπό του, ἐντελῶς ἀστοιχείωτο καὶ κακοήθη, Χασάνης τὸ ὄνομά του. Ἀρρωσταίνει βαριὰ ὁ πατέρας τοῦ Χασάνη, καλεῖ τὸν γιό του, τὸν ἀσπάζεται καὶ τοῦ λέει:
–Παιδί μου. Τώρα ποὺ θὰ πάω στὸν Κάτω Κόσμο, ἂν μὲ ρωτήσουν πῶς πάει τὸ δοβλέτι (=κράτος), τί νὰ πῶ;
–Πές τους ὅτι ὁ Χασάνης ἔγινε βεζύρης καὶ θὰ καταλάβουν!…
Μπαλτάς, Γαβρόγλου, Σπηλιωτόπουλος, Γιαννάκου, Φίλης, ΓΑΠ, Σημίτης ἀπὸ τὸν ἕνα Χασάνη στὸν ἄλλο ἡ ἔρμη ἡ Παιδεία, ἄνθρωποι ἀνίδεοι, ἀνονείρευτοι, ἄγευστοι τοῦ μεγαλείου ποὺ κομίζει ἡ παράδοσή μας, μετριότητες ποὺ ὁ καθένας τους ἔμπηγε καὶ ἀπὸ ἕνα καρφὶ στὸ φέρετρο τῆς, πάλαι ποτέ, ἀνθρωποποιοῦ, Ἑλληνικῆς Παιδείας.
Ἐπιστρατεύτηκε καὶ ἡ λέξη ποὺ συνοδεύει τὸ νέο νομοσχέδιο: ἀναβάθμιση. Μάλιστα. Ὡς συνήθως ἡ πρόθεση «ἀνὰ» καρυκεύει τὸ ἐγχείρημα καὶ «διασκεδάζει» τὴν δυσοσμία. Ἔχει χρησιμοποιηθεῖ πολλάκις. Ἀνακαίνιση, ἀναγέννηση, ἀναπτέρωση, ἀναμόρφωση, ἀνανέωση καὶ ἀνατίναξη ἢ ἀνασκόλπιση (=παλούκωμα), ποὺ θὰ ἦταν πιὸ ταιριαστά.
Μελετῶ τὶς ἀλλαγὲς ποὺ δημοσίευσε τὸ ὑπουργεῖο, γιὰ «ἀναβάθμιση τοῦ σχολείου καὶ ἐνδυνάμωση τῶν ἐκπαιδευτικῶν», συνοδευόμενες ἀπὸ ἕναν «ὁδηγὸ 17 σημείων», ποὺ θὰ «ἀπογειώσουν» τὸ σχολεῖο καὶ θὰ ἐνδυναμώσουν ἐμᾶς τοὺς ἐκπαιδευτικούς, γιατὶ ὄντως αἰσθανόμαστε καὶ ὑποφέρουμε ἀπὸ ἀδυναμία. Παρελαύνουν καὶ πάλι οἱ ἠχηρὲς «ἀναβαθμίσεις». Ἡ ἀξιολόγηση, ἡ αὐτονομία τοῦ σχολείου, τὸ πολλαπλὸ βιβλίο, ἡ ἐνταξιακὴ ἐκπαίδευση, ἐπιλογὲς στελεχῶν, κληρικοὶ πτυχιοῦχοι καὶ λοιπά. Διαβάζω τὴν ἀπάντηση στὴν ἐρώτηση «ποιά εἶναι ἡ βασικὴ φιλοσοφία τοῦ νομοσχεδίου». «Στόχος εἶναι ἡ δημιουργία ἑνὸς ἀκόμη καλύτερου σχολείου γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ ἐξασφαλίζει ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τους…». Ψάχνω ἐναγωνίως στὰ κείμενά τους νὰ ἐντοπίσω κάπου τὴν φράση «ἑλληνικὴ παιδεία», κάτι ποὺ νὰ ξεφεύγει ἀπὸ τὶς τετριμμένες, ἀφόρητες καὶ κουραστικὲς φλυαρίες, κάτι ποὺ νὰ ἔχει ἄρωμα καὶ εὐωδία Ρωμιοσύνης, ποὺ νὰ ἔχει φῶς ἐν μέσῳ τῆς ζοφερῆς ἀμάθειας καὶ ἀπαιδευσίας. Τίποτε.
Καὶ ρωτῶ: Ποιά εἶναι αὐτὰ τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια ποὺ ἐξασφαλίζουν τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῶν μαθητῶν μας; Τὸ πολλαπλὸ βιβλίο; Τί λογῆς θὰ εἶναι αὐτὰ τὰ βιβλία; Ἀπαντῶ. Βιβλία «πανέρια μὲ ὀχιὲς» θὰ μᾶς προτείνουν, ποὺ θὰ ψάχνεις κείμενα μὲ ἰθαγένεια ἑλληνική. Ἀξιολόγηση ἐκπαιδευτικῶν χρειάζεται, ἢ νὰ ἐκπαραθυρωθοῦν ἀπὸ τὰ παιδαγωγικὰ τμήματα ὅλοι οἱ ἐθνομηδενιστὲς καθηγητές τους, ποὺ μᾶς στέλνουν στὰ σχολεῖα νέους δασκάλους γεμάτους δηλητήρια κατὰ τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων μας, σχολὲς αἰχμάλωτες ἀπὸ τὴν κάθε Ρεπούση, ποὺ συνεχίζει νὰ διακινεῖ τοὺς «συνωστισμούς» της, ἤ, ἄλλοι ὁμοφρονοῦντες της, μὲ τὶς ἀντιρατσιστικὲς τσιρίδες τους καὶ τὴν προώθηση τῆς διαστροφῆς-«διαφορετικότητας»; Γιατί λείπει ἡ πατρίδα καὶ τὰ τζιβαϊρικά της ἀπὸ τὸ σχέδιο ἀναβάθμισης τῆς Παιδείας; Δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ τωρινὴ ἐκπαίδευση ἀφήνει τὰ παιδιὰ ἔκθετα σὲ κάθε κίνδυνο καὶ ἀπειλή, ἄρριζα, ἕτοιμα νὰ πέσουν μὲ τὸ πρῶτο φύσημα τοῦ ἀνέμου; Γιατί δὲν μᾶς λένε τί εἴδους ἄνθρωπο θέλουν σήμερα; Μὲ τὶς νέες τεχνολογίες, μὲ τὶς ξένες γλῶσσες, μὲ τὴν σεξουαλικὴ ἀγωγὴ ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο, θὰ λάβουν τὰ ἐφόδια γιὰ τὸ μέλλον; Αὐτὸ εἶναι Παιδεία; Δὲν ἔχουν καταλάβει ὅτι τὰ παιδιὰ αἰσθάνονται ναυτία ἀπὸ ὅλον αὐτὸν τὸν πνευματικὸ ὑποσιτισμὸ καὶ τὶς ἀκαθαρσίες τύπου «Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ Κοκκινοσκουφίτσα»; Ποιός τοὺς εἶπε καὶ ποῦ τὸ βρῆκαν γραμμένο ὅτι τὰ παιδιά μας «φιλοδοξοῦν» νὰ γίνουν ἐξαρτήματα τῆς ἑτοιμόρροπης μηχανῆς τους, ποὺ τὰ πολτοποιεῖ, τὰ μετατρέπει σὲ ἀνδράποδα; Ἀφοῦ τὸ σχολεῖο τους εἶναι καλὸ καὶ θὰ γίνει καλύτερο, γιατί δραπετεύει, κυριολεκτικά, στὸ ἐξωτερικὸ ἡ «χρυσὴ νεολαία», ὅπως τὴν ὀνόμαζαν κάποτε, μία πραγματικὴ λεηλασία ἐγκεφάλων;
Εἶναι δυνατὸν νὰ διακονεῖς τὴν Παιδεία ἀπὸ τὸ ὑψηλότερο ἀξίωμα, ὑπουργός, νὰ παρουσιάζεις ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνοις τὸ νέο νομοσχέδιο ἀναβάθμισης τῆς ἑλληνικῆς, ἐπαναλαμβάνω ἑλληνικῆς Παιδείας, καὶ νὰ μὴν ἀναφέρεις ὅτι στόχος τῆς Παιδείας εἶναι νὰ μορφώσει τὸν αὐριανὸ Ἕλληνα πολίτη, ὁπλισμένο μὲ τὶς ἀειθαλεῖς ἀρετὲς τοῦ λαοῦ μας, τὴν φιλοπατρία, τὴν πίστη, τὴν ἀκεραιότητα τοῦ χαρακτήρα, τὸ χιλιοτραγουδισμένο φιλότιμο, τὸ σέβας στὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, τὴν τελευταία Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή; Καμμιά ἀναβάθμιση ἢ μεταρρύθμιση δὲν θὰ ἀναστήσει τὸ ἄταφο πτῶμα τῆς Παιδείας, ὅσο ἔχουμε ὑπουργοὺς καὶ πρωθυπουργοὺς «Χασάνηδες», τυφλοὺς σὰν ἐκείνους τοὺς οἰκιστὲς τῆς Χαλκηδόνας, ποὺ δὲν ἔβλεπαν ἀπέναντί τους τὴν πανώρια περιοχὴ ποὺ ἔμελλε νὰ γίνει ἡ Βασιλεύουσα Πόλη τῆς οἰκουμένης. «Πόλη» γιὰ μᾶς εἶναι τὰ ἀδαπάνητα κοιτάσματα τῆς ἐξαίσιας Παράδοσής μας.
Ἡ μόνη λύση εἶναι μία: Νὰ συσταθοῦν σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα «Φροντιστήρια Ἑλληνικῆς Παιδείας». Ἂς μὴν περιμένουν οἱ γονεῖς ἀπὸ τὸ κράτος ὅτι θὰ «ἐφοδιαστοῦν» τὰ παιδιά τους. Τὰ μόνα «ἐφόδια» ποὺ λαμβάνουν εἶναι ἀκαταστασία, ἐξάρτηση ἀπὸ τὶς νέες τεχνολογίες, ἀποαθωοποίηση, ἀφιλοπατρία καὶ ἀθεΐα.
Ὅπως, λοιπόν, ὑπάρχουν φροντιστήρια ἰδιωτικὰ ξένων γλωσσῶν ἢ σχολὲς μουσικῆς, ἔτσι νὰ ἱδρυθοῦν καὶ φροντιστήρια ὅπου θὰ διδάσκονται τρία μαθήματα ποὺ προσφέρουν ταυτότητα καὶ καλλιεργοῦν τὰ γερὰ καὶ τρανὰ γράμματα τοῦ ἔθνους: Γλώσσα, Ἱστορία καὶ Θρησκευτικά. Ὑπάρχουν δάσκαλοι καὶ καθηγητὲς συνταξιοῦχοι, πραγματικὰ διαμάντια, ἔμπειροι καὶ μορφωμένοι, ἀλλὰ κυρίως μὲ ἀναφορὰ στὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα. Αὐτοὺς νὰ «ξετρυπώσουμε» καὶ ὅσους νέους, ἀδιόριστους δασκάλους, κάνουν τὸν σταυρό τους καὶ «δακρύζουν», ὅταν ὑψώνεται ἡ γαλανόλευκη σημαία μας. Γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ μαγιὰ τοῦ Μακρυγιάννη, γιὰ νὰ ζήσει ἡ Ἑλλάδα.
Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς