Ὁ ὅσιος Δανιὴλ ὁ Στυλίτης (11 Δεκ.) κατέβηκε ἀπὸ τὸν στῦλο του ὑποτασσόμενος στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ πῆγε στὸν βασιλέα Βασιλίσκο (476-8 μ.Χ.) νὰ τὸν ἐλέγξῃ διότι ὑπερασπιζόταν τοὺς αἱρετικοὺς μονοφυσίτες. Πλῆθος λαοῦ ἀκολούθησαν τὸν ἅγιο κάνοντας αὐθόρμητα μία θεία διαδήλωσι.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἤλεγξε τὴ βασίλισσα Εὐδοξία γιατὶ ἔκανε χοροὺς μπροστὰ στὸ ναὸ ἐν ὥρᾳ θείας λειτουργίας καὶ γιατὶ ἅρπαξε τὸν ἀγρὸ μίας χήρας. Καὶ τόσοι ἄλλοι ἅγιοι ἤλεγξαν βασιλεῖς καὶ μεγιστᾶνες γιὰ τὶς ἀποκλίσεις τους σὲ θέματα πίστεως ἢ ἤθους.
Ἀσφαλῶς οἱ ἅγιοι μὲ τὶς ἐνέργειές τους αὐτὲς δὲν εἶχαν ἐκκοσμικευθῆ, ἀλλ᾽ ἀγωνίζονταν νὰ βάλουν φρένο στὴν κατηφόρα τῆς κολάσεως· καὶ γι᾽ αὐτὸ γεραίρονται αἰωνίως.
Ἀντιθέτως ἡ παράλλαξι ἢ ἡ ἀποσιώπησι τῆς φωνῆς τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ ἀρέσῃ στὰ αὐτιὰ τῆς ἐξουσίας ἢ στὰ παπαγαλάκια της, τὴν λεγομένη τετάρτη ἐξουσία (τὰ μ.μ.ἐ.), αὐτὴ ἀκριβῶς συνιστᾷ ἐκκοσμίκευσι. Ὁ ὅσιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ ἔλεγε· «Σήμερα οἱ πολιτικοὶ προσπαθοῦν νὰ πλησιάσουν τὴν Ἐκκλησία διὰ τῆς Ἱεραρχίας» (Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη).
Ἡ ἀπολυτοποίησι προσώπων, κομμάτων, ἰδεολογιῶν καὶ ἡ ταύτισι μὲ αὐτὰ συνιστᾷ ἐκκοσμίκευσι. Ἐξ ἴσου ὅμως ἐκκοσμίκευσι δὲν συνιστᾷ καὶ ἡ σιωπὴ μπροστὰ στὴν ἐπιβολὴ διεστραμμένων προτύπων σὲ θέματα πίστεως καὶ ἤθους; Ὅταν πίστι καὶ πατρίδα προδίδωνται, ὅταν οἱ ἅγιοι καθυβρίζωνται, ὅταν ὁ Ἐσταυρωμένος καὶ οἱ ἅγιες εἰκόνες ἐκβάλλωνται ἀπὸ τὴ δημόσια καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ὅταν ἡ νεολαία μέσα στὰ σχολεῖα ἐκμαυλίζεται, ὅταν ξεπουλιέται τὸ ὄνομα τῆς πατρίδος καὶ παραχωροῦνται ἐδάφη της, μποροῦν οἱ ἀληθινοὶ ποιμένες νὰ σιωποῦν; «Ὅταν μοῦ πειράξουν τὴν πατρίδα καὶ τὴ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θά ᾽νεργήσω κι ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάνουν», ἔλεγε ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης στὰ Ἀπομνημονεύματά του.
Φωτεινὸ ὁρόσημο στὶς μέρες μας μένει ὁ βίος τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου, ποὺ ἀγωνίστηκε πάνω ἀπὸ κόμματα καὶ παρατάξεις γιὰ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα.