ΣΧΟΛΙΑ
Ἀπὸ τὸν πόλεμο στὴν Οὐκρανία
Ὀρθὴ στάσι
Χωρὶς ἀκόμη νὰ ἔχουμε ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν πληγὴ τοῦ κορωναϊοῦ, ἡ μὲν περιοχὴ Φλωρίνης τὸν Ἰανουάριο δοκιμάστηκε ἐν καιρῷ χειμῶνος καὶ ἀπὸ σεισμούς, σὲ ὅλη δὲ τὴ χώρα μας καὶ τὴν ἀνατολικὴ Εὐρώπη ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο στὰ χρόνια κακὰ τῆς ἐποχῆς μας προστέθηκε ἐπὶ πλέον ὁ πόλεμος ποὺ ἄρχισε στὴν Οὐκρανία.
Τὰ κρατικὰ μέσα ἐνημερώσεως τάσσονται ἀναφανδὸν ὑπὲρ τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, ἐπικρίνουν τὸ ῾Ρῶσο πρόεδρο Πούτιν καὶ δικαιολογοῦν τὴν ἀποστολὴ ὅπλων μας ἐναντίον του· λὲς καὶ οἱ νατοϊκοὶ εἶχαν ἀνάγκη τὰ δικά μας ὅπλα, λὲς καὶ ἡ πατρίδα μας δὲν τὰ χρειάζεται τὴν ὥρα ποὺ δέχεται προκλήσεις ἀπὸ τὴν Τουρκία στὸ Αἰγαῖο, λὲς καὶ δὲν φοβόμαστε τὴ δυσμένεια τοῦ ῾Ρώσου ποὺ κινεῖται πάνω ἀπ᾽ τὴ γειτονιά μας. Παρ᾽ ὅλο λοιπὸν ποὺ αὐτὰ δείχνουν μία δουλοπρέπεια καὶ δὲν συμφέρουν στὴν πατρίδα, ὑπάρχουν συμπολῖτες μας ποὺ μὲ τὴν ἐντατικὴ ἐνημέρωσι πείθονται καὶ συμφωνοῦν μὲ τὴν κυβέρνησι τοῦ κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, ὅπως καὶ ὅλα σχεδὸν τὰ κόμματα τῆς σημερινῆς βουλῆς.
Παρὰ τὴν ἰσχυρὴ ὅμως αὐτὴ πίεσι πολλοὶ στὴν Ἑλλάδα δικαιώνουν τὴ ῾Ρωσία γιὰ τὶς ἐνέργειές της – μακάρι αὐτὴ ἡ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ λαοῦ μας καὶ κυβερνήσεώς του νὰ μὴ διαφύγῃ τὴν προσοχὴ τοῦ ῾Ρώσου προέδρου. Κανείς ἀσφαλῶς δὲν ἀθῳώνει τὸν πόλεμο καὶ τὰ δεινά του, ἀναγνωρίζεται ὡστόσο τὸ δικαίωμα νὰ προστατεύσουν καὶ οἱ ῾Ρῶσοι τὸ κράτος τους, ποὺ –κατὰ παράβασιν τῆς διεθνοῦς συμφωνίας– περικυκλώθηκε ἀπειλητικὰ ἀπὸ χῶρες τοῦ ΝΑΤΟ.
Ποιά πρέπει νὰ εἶνε τώρα ἡ δική μας στάσι ὡς ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ ἁγνῶν πατριωτῶν; τί μᾶς συμβουλεύει ἡ ἁγία Γραφή; Στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ τῆς παλαιᾶς διαθήκης, ὅταν ὁ πιστὸς λαὸς ἀντὶ νὰ στηρίζεται στὸν Κύριό του ἀπέβλεπε σὲ συμμαχίες μὲ τὶς τότε μεγάλες δυνάμεις (ἢ τῶν Ἀσσυροβαβυλωνίων ἢ τῶν Αἰγυπτίων), οἱ προφῆτες κήρυτταν ὅτι μόνο ἡ συμμαχία μὲ τὸν Κύριο σῴζει· οἱ ἄλλες συμμαχίες ἀπατοῦν καὶ ἀπογοητεύουν. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ στὴν περίοδο τῆς καινῆς διαθήκης καὶ τῆς ἱστορίας τοῦ ὀρθοδόξου γένους μας. Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης π.χ., ὅταν τὸν ἐρώτησαν τί εἶνε, ἀγγλόφιλος, γαλόφιλος ἢ ῥωσόφιλος, τί ἀπήντησε· Ἐγὼ εἶμαι Θεό-φιλος.
Τὸ δίκαιο καὶ ἡ ἀλήθεια δὲν βρίσκεται ἐξ ὁλοκλήρου οὔτε μὲ τὴ Δύσι οὔτε μὲ τὴν Ἀνατολή, οὔτε μὲ τὴν Ἀμερικὴ καὶ Εὐρώπη οὔτε μὲ τὴ ῾Ρωσία. Ὅλοι ἔχουν τὰ καλὰ καὶ τὰ δίκαιά τους, ὅλοι ἐπίσης ἔχουν τὶς ἀδικίες, τὰ λάθη καὶ τὰ ἐγκλήματά τους. Γι᾽ αὐτὸ δὲν εἶνε σωστὸ νὰ τάσσεται κανεὶς ἀνεπιφύλακτα εἴτε μὲ τὴ μία εἴτε μὲ τὴν ἄλλη πλευρά. Ἡ ἀλήθεια εἶνε στὸ μέσον, ὄχι στὰ ἄκρα. Ἄλλωστε καὶ αὐτὴ ἡ γεωγραφικὴ θέσι τῆς πατρίδος, δηλαδὴ ἡ Θεία Πρόνοια γι᾽ αὐτήν, τὴν ἔθεσε ἀνέκαθεν ἐδῶ, «σ᾽ αὐτὰ τὰ βράχια» ὅπως ἔλεγε ὁ π. Αὐγουστῖνος, μεταξὺ τῶν δύο κόσμων, Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Συνεπῶς δὲν ἀνήκουμε ἀποκλειστικὰ οὔτε στὴ Δύσι οὔτε στὴν Ἀνατολή· ἀνήκουμε καὶ στὰ δύο, σὲ ὅλο δηλαδὴ τὸ ἀνθρώπινο γένος, καὶ κυρίως στὸν Κύριό μας. Ἀπὸ τὴν ὥρα μάλιστα ποὺ τὸ γένος μας ἐνστερνίσθηκε τὸν Χριστό, οἱ Ἕλληνες ταχθήκαμε στὴν ἀκολουθία του, εἰσήλθαμε στὴν Ἐκκλησία του, διαθέσαμε ὅ,τι εἴχαμε καὶ μᾶς ἀξίωσε νὰ γίνουμε φωτισταὶ ἄλλων.
Ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ εἰρήνη, ἡ νηφαλιότης ἂς ἐπικρατήσουν στὶς ψυχές μας κατὰ τὶς κρίσιμες ἡμέρες στὶς ὁποῖες εἰσήλθαμε.
Μπροστὰ στὰ τεκταινόμενα
Αὐτὰ ποὺ βλέπουμε νὰ ἐκτυλίσσωνται στὶς ἡμέρες μας τὰ εἶχαν σχεδιάσει οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἐδῶ καὶ 2-3 αἰῶνες, ὅπως εἶπε καὶ ὁ ἅγ. Παΐσιος. Ὅμως ὁ Θεὸς τὰ ἔχει ἐντάξει μέσα στὸ σχέδιό Του προαιωνίως. Πόσο ταλαίπωρος εἶνε ὁ ἄνθρωπος, ποὺ τὰ βάζει μὲ τὸν Θεό. «Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;» (Ψαλμ. 2,1).
Ἡ προσπάθεια γιὰ τὴν ἐπιβολὴ παγκόσμιας ὑγειονομικῆς δικτατορίας δὲν προχώρησε τόσο ὅσο σχεδίαζαν. Ἀναστέλλεται μᾶλλον πρὸς τὸ παρὸν γιὰ νὰ προχωρήσουν ἄλλα σχέδια…
Κάποιοι ἅγιοι προσεύχονταν· Καλύτερα πόλεμος παρὰ χάραγμα.
Γιατί ὁ Κάιν μίσησε τὸν Ἄβελ; Γιατὶ εἶχε τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ. Μήπως τὸ ἴδιο μῖσος δὲν κρυβόταν καὶ μέσα στοὺς σταυροφόρους ποὺ κατέλυσαν τὸ ὀρθόδοξο Βυζάντιο; Μήπως τὸ ἴδιο μῖσος ὑπάρχει καὶ σήμερα στοὺς δυτικούς, ποὺ πολεμοῦν μία ἀναγεννώμενη ὀρθόδοξη ῾Ρωσία; Μέσα στὴν ἀντιρρωσσικὴ ὑστερία κρύβεται ἀντορθόδοξο μένος.
«Τὸ τί ἀπάτη γίνεται σήμερα δὲν περιγράφεται. Οἱ μεγαλύτεροι ἀπατεῶνες, διεθνοῦς φήμης, εἶνε οἱ διπλωμάτες. Οὔτε μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὸ τί παιχνίδια παίζουν εἰς βάρος τῶν μικρῶν ἐθνῶν». Αὐτὰ σημείωνε ὁ μακαριστὸς π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης τὸ 1976 στὴν ἑρμηνεία του στὴν Β´ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολὴ τοῦ Ἀπ. Παύλου (ὑπὸ ἔκδοσιν).
Σήμερα ἐπιτυχία τῆς διπλωματίας δὲν εἶνε πῶς θὰ ἀποτρέψῃς ἕναν πόλεμο ἢ πῶς θὰ δικαιολογήσῃς τὸ ξεκίνημά του, ἀλλὰ πῶς θὰ προκαλέσῃς τὸν ἀντίπαλό σου νὰ τὸν ξεκινήσῃ αὐτός, γιὰ νὰ τὸν συκοφαντήσῃς μετὰ ὡς πολεμοχαρῆ. Αὐτὸ εἶνε πραγματικὰ «εὐγενὴς διπλωματία». Ἐπὶ πλέον, ἐὰν δὲν τὸν πολεμᾷς ἐσύ, ἀλλὰ κάποιος τρίτος, δὲν ἔχεις καὶ φθορές, ἐνῷ ὁ ἀντίπαλός σου ἔχει. Μπορεῖς λοιπὸν μετὰ νὰ τὸν καταβάλῃς εὐκολώτερα σὲ κάποιο ἄλλο στάδιο μὲ εὐνοϊκώτερες συνθῆκες. Ἡ Ἀποκάλυψις ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Εὐφράτη ποταμό.
Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Πάπας καὶ ἡ ὑποτεταγμένη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δραστηριοποιοῦνται γιὰ τὴν προσφορὰ «ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας» στὰ «θύματα». Ὅλοι συντονισμένοι στὸ παιχνίδι τῆς Νέας Τάξης. Ἐξ ἄλλου κερδίζουν κι αὐτοὶ προβολή. Ἀφοῦ τακτοποιηθοῦν οἱ «κακοὶ Ρῶσοι», οἱ ὑπόλοιποι εὔκολα θὰ τακτοποιηθοῦν μὲ ἡγεσίες ὑποτεταγμένες.
Κάποτε μιλούσαμε γιὰ ἕνωσι ὀρθοδόξων κρατῶν. Σήμερα μιλᾶμε γιὰ σχίσμα μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Τὸ κράτος μας, πιστὸ στὶς ὁδηγίες τοῦ ΝΑΤΟ (ὅταν ἐπιτίθετο στὴν ὀρθόδοξη Σερβία μιλούσαμε γιὰ τὸν στρατὸ τοῦ «ἀντιχρίστου»), στέλνει ὅπλα στοὺς Οὐκρανοὺς καὶ ἀπελαύνει ῾Ρώσους διπλωμάτες. Ἂς ἀναλογιστοῦμε μονάχα, ὅταν ἡ Νέα Τάξη θελήσῃ νὰ μᾶς ῥουφήξῃ στὴν χοάνη της, ποῦ θὰ στραφοῦμε γιὰ βοήθεια;
Κ᾽ ἐμεῖς πῶς θὰ σταθοῦμε; Φοβία; Πανικός; Στήσιμο ἀδιαλείπτως μπροστὰ στὰ κουτιὰ τῆς τηλεόρασης καὶ τοῦ ὑπολογιστοῦ γιὰ νὰ παρακολουθοῦμε τὶς ἐξελίξεις;
Ἡ προπαγάνδα τοῦ μίσους καὶ ἡ λογοκρισία τῶν ἀντιθέτων ἀνεμπόδιστα.
«Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια εἶνε πολὺ λίγοι. Δὲν βλέπετε κάθε βράδι τί γίνεται μὲ τὰ ῥαδιόφωνα καὶ τὰ ἄλλα μέσα ἐνημερώσεως; Αὐτὸς ὁ κόσμος εἶνε ἀνόητος, εἶνε τρελλοκομεῖο. Ὁ ἱστορικὸς τοῦ μέλλοντος –ἐὰν σωθῇ τίποτε μὲ τὴν ἀπάτη ποὺ κυκλοφορεῖ– θὰ τὸ γράψῃ. Οἱ περισσότεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ῥαδιοφωνικοὺς σταθμούς, γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅλοι, εἶνε μεγάλοι ἀπατεῶνες. Ἁπλώνουν κάθε βράδι τὰ δίχτυα τους. Τ᾿ ἁπλώνουν ὅπως ὁ ψαρᾶς. Ἔχουν μέσα μασκαρᾶδες, λωποδύτες, ἀπατεῶνες, ψεῦτες… Καὶ λένε, Τὸ βράδι θὰ τὰ ποῦμε! Καὶ ἀπατοῦν τὸν κόσμο κι ἁρπάζουν ὅ,τι μποροῦν.
Βλέπεις τὸν ἄλλο, τὸ χάνο, νὰ κάθεται ὧρες ὁλόκληρες καὶ ν᾿ ἀκούῃ τὸ ῥαδιόφωνο. Ὁ ἕνας ἀκούει τὸ Βελιγράδι, ὁ ἄλλος τὴ Σόφια, ὁ ἄλλος τὰ Τίρανα, ὁ ἄλλος τὴ Μόσχα, ὁ ἄλλος τὴν Ἀγγλία, ἄλλος ἀκούει ἀπὸ ᾿δῶ κι ἄλλος ἀπὸ ᾿κεῖ. Καὶ κάθεται καὶ τοὺς θαυμάζει καὶ τοὺς πιστεύει. Ἆ, σοῦ λέει, τὸ εἶπε τὸ ῥαδιόφωνο, τὸ ἔγραψε ἡ ἐφημερίδα!
Δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος, ὅπως κατήντησαν αὐτά, οὔτε νὰ τ᾿ ἀνοίγῃ. Θὰ εἶνε πολὺ καλύτερος ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δὲν ἀσχολῆται μ᾿ αὐτά. Τώρα ὅλοι πέφτουν στὰ δίχτυα αὐτὰ καὶ δημιουργεῖται ἕνα πνεῦμα πλάνης. Τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης εἶνε σὰν μιὰ ἀσθένεια. Ἂν δὲν προλάβουμε νὰ καταπολεμήσουμε τὴν ἀσθένεια ἐγκαίρως, ἐπεκτείνεται καὶ δημιουργεῖται ῥεῦμα πλάνης» (ὅπ. παρ.).
Κάποιος ἀσκητὴς εἶπε στὸν ἅγ. Σιλουανό· «Ὅταν διαβάζω ἐφημερίδες, θυμᾶμαι τὸν κόσμο καὶ προσεύχομαι γι᾽ αὐτὸν στὴ Λειτουργία, στὴν προσευχή μου, στὸ κελλὶ κλπ.».
Καὶ ὁ Σιλουανὸς ἀπάντησε: «Ὅταν κάποιος προσεύχεται τὴ νύχτα γιὰ τὸν κόσμο, τὸ αἰσθάνεται αὐτὸ καλύτερα παρὰ ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες. Μὲ τὴν προσευχὴ γνωρίζει κανεὶς καὶ τὴν κατάσταση τοῦ κόσμου καὶ τὶς ἀνάγκες του» (ἁγ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Οἰκοδομώντας τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, τ. Α΄, σ. 211).
Ἡ μετάνοια εἶνε ἡ μόνη δύναμις, λένε οἱ πατέρες, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀναστείλῃ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅσα τὴν βοηθοῦν· ἡ νηστεία, ἡ προσευχή, ἡ ἐγκράτεια, ἡ ὁμολογία πίστεως. Γιατί, γιὰ ὅσα συμβαίνουν, ὅλοι μας ἔχουμε κάποια εὐθύνη.
Ἡ σιωπηλὴ ἅλωσι
Ὁ Τουργκοὺτ Ὀζὰλ ἀπὸ παλαιὰ ποὺ ἦταν πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας ἔλεγε, ὅτι δὲν θὰ χρειαστῇ πόλεμος γιὰ νὰ κατακτήσῃ τὴν Ἑλλάδα. Ἀρκεῖ νὰ στείλῃ μερικὰ ἑκατομμύρια ἀπὸ τοὺς ὑπηκόους του ἐδῶ. Καὶ αὐτὸ βλέπουμε νὰ πραγματοποιῆται σήμερα.
Ἀξίζει νὰ δῇ κανεὶς τὸ βίντεο ποὺ τιτλοφορεῖται «Μὲ αὐτὸ τὸ βίντεο θὰ κλάψετε ὅλοι γιὰ τὴν κατάντια τῆς Ἑλλάδας» τῆς Παγχιακῆς Ἐπιτροπῆς Ἀγώνα (βλ. youtube.com/watch?v= 1gX2FL2Mp-0).
Μὲ τὰ κονδύλια τῶν Ἑβραίων τύπου Σόρος καὶ τῶν Εὐρωπαίων δημιουργοῦνται στὰ νησιά μας τεράστιες δομὲς γιὰ μετανάστες, ποὺ λειτουργοῦν ὡς πρόχωμα ἀλλοίωσης τῆς ταυτότητος τοῦ τόπου μας. Ἄνθρωποι εἶνε, δὲν τὸ ἀρνούμαστε (ὅπως κάποιοι Οὐκρανοὶ ἀρνοῦνται τὴν ἀνθρώπινη ὑπόστασι τῶν ῾Ρώσων). Ἀλλὰ χρησιμοποιοῦνται ὡς μοχλὸς γιὰ τὴν ἐθνολογικὴ ἀλλοίωσι τῆς Ἑλλάδος. Ἡ μόνη λύσι εἶνε ἡ ταχύτερη ἐπιστροφὴ στὶς ἑστίες τους.
Ὁ μακαριστὸς π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης τὸ 1976 στὴν ἑρμηνεία του στὴν Β´ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολὴ τοῦ Ἀπ. Παύλου (ὑπὸ ἔκδοσιν) σημείωνε προφητικά·
«Δὲν βλέπετε τί γίνεται στὸ Λίβανο; Θὰ τοὺς φάῃ ὅλους ὁ μουσουλμανικὸς κόσμος. Ἐκεῖ αὐτοὶ ἦταν πιστοὶ Χριστιανοί. Ἦταν ἡ μόνη γωνία χριστιανική. Εἶνε 400.000, λείψανα ἡρώων καὶ μαρτύρων. Εἶνε τὰ μέρη ἀπ᾿ ὅπου καταγόταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἁγιασμένα μέρη. Ἔχουμε καὶ τὸ πατριαρχεῖο τῶν Ἰεροσολύμων, ἀλλ᾿ αὐτὸ δὲν ἔχει παραπάνω ἀπὸ 500 ἄτομα. Ἐνῷ στὸ Λίβανο ἦταν μισὸ ἑκατομμύριο Χριστιανοί. Τώρα; Πᾶνε αὐτοί… Τοὺς ἔφαγαν τὰ σχέδια τῶν μεγάλων ἀπατεώνων.
Καὶ σ᾿ ἐμᾶς αὐτὸ θὰ κάνουν. Ἐγὼ προφητεύω, καὶ εὔχομαι νὰ βγῶ στὸ τέλος ψεύτης. Θὰ μᾶς δημιουργήσουν αὐτοὶ πόλεμο μὲ τὴν Τουρκία. Ἐμεῖς δὲν θέλουμε πόλεμο καὶ οὔτε οἱ Τοῦρκοι θέλουν. Αὐτοὶ θέλουν καὶ “γαργαλιοῦνται”».