Ἡ εἰρήνη εἶνε ἐκ φύσεως ἐπιθυμία κάθε ἀνθρώπου σὲ ὅλες τὶς ἐποχές. Στὸν 20ὸ αἰῶνα ἀναπτύχθηκαν πολὺ τὰ λεγόμενα εἰρηνιστικὰ κινήματα. Σκοπός τους ὅμως εἶνε, ὄχι ἁπλῶς ἡ ἐπιβολὴ τῆς εἰρήνης, ἀλλὰ ἡ ἐκμηδένισις τῶν διαφόρων κρατῶν γιὰ τὴν ἐπικράτησι ἑνὸς καταχθονίου παγκοσμίου κράτους ποὺ θὰ φέρῃ τὴ μάσκα τῆς εἰρήνης. Καὶ μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀκούγονται φωνὲς ποὺ υἱοθετοῦν αὐτὲς τὶς εἰρηνιστικὲς θεωρίες ἀπορρίπτοντας κάθε μορφὴ πολέμου.
Ὁ Χριστός μας βέβαια κατὰ τὴ σωματική του παρουσία στὴν γῆ στάθηκε ὑπεράνω κάθε μορφῆς σωματικῆς βίας. Μέσα στὸν μεταπτωτικὸ κόσμο ὅμως παραμένει ἀναγκαία ἡ παρουσία τῆς δυνάμεως τοῦ κράτους. Γι᾽ αὐτὸ ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει ὅτι ἡ ἐξουσία «Θεοῦ διάκονός ἐστί σοι εἰς τὸ ἀγαθόν. ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοβοῦ· οὐ γὰρ εἰκῆ τὴν μάχαιραν φορεῖ· Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν εἰς ὀργήν, ἔκδικος τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι» (Ῥωμ. 13,4).
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὑπέδειξε στὸν Μ. Κωνσταντῖνο στὴ μάχη μὲ τὸν Μαξέντιο στὴν Μουλβία γέφυρα στὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 312 νὰ βάλῃ τὸν τίμιο Σταυρὸ ὡς λάβαρο στὶς πολεμικὲς συρράξεις του. Δηλαδὴ εὐλόγησε τὸν πολεμικὸ ἀγῶνα του. Καὶ στὸ πόλεμο τοῦ 1940, ἡ Παναγία μας προπορευόταν τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ὅπως μαρτυροῦν πολλοὶ στρατιῶτες ποὺ τὴν εἶδαν. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι ἡ Παναγία μας εὐλογοῦσε τὸν πολεμικὸ ἀγῶνα ποὺ ἔδιναν οἱ πρόγονοί μας ἐναντίον τῆς ἄδικης ἐπιθέσεως τῆς Ἰταλίας, ἡ ὁποία ἐπὶ πλέον εἶχε βεβηλώσει τὴν ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου μὲ τὴν ὕπουλη καὶ ἐν καιρῷ εἰρήνης ἀνατίναξι τοῦ «Ἕλλη» στὴν Τῆνο. Ὑπάρχει λοιπὸν εὐλογημένος πόλεμος.
Ἂς δοῦμε ἐπίσης, γιατί ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ἐξεστράτευσε ἐναντίον τοῦ Μαξεντίου; Γιὰ τὴν τυραννία ποὺ εἶχε ἐπιβάλει στὴ ῾Ρώμη καὶ γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ λαὸς τῆς ῾Ρώμης ἐξεγειρόταν. Ἔχουμε καὶ ἄλλες περιπτώσεις πιστῶν Χριστιανῶν αὐτοκρατόρων ποὺ ἐπέδραμαν ἐναντίον ἄλλων βασιλέων, οἱ ὁποῖοι καταπίεζαν καὶ δολοφονοῦσαν Χριστιανούς.
Νὰ τὰ μεταφέρουμε τώρα αὐτὰ καὶ στὶς μέρες μας. Τὰ προηγούμενα χρόνια τί γινόταν στὴν Οὐκρανία; Συμμορίες μὲ ναζιστικὴ ἰδεολογία δίωκαν καὶ φόνευαν ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς μόνον καὶ μόνον γιατὶ ἦταν ῾Ρῶσοι στὴν καταγωγή. Ἐδῶ θὰ πρέπῃ νὰ σημειώσουμε, ὅτι αὐτὸ τὸ μῖσος ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν προσχώρησι αὐτῶν τῶν πληθυσμῶν ἀπὸ παλαιὰ στὴν Οὐνία. Ὑπάρχει λοιπὸν μῖσος, τὸ ὁποῖο στὶς μέρες μας τὸ ὑποδαύλισε ὁ ἀμερικανικὸς δάκτυλος.
Εἶχε τώρα τὸ δικαίωμα τὸ ῥωσικὸ κράτος νὰ ὑπερασπισθῇ τοὺς ῾Ρώσους ποὺ μαρτυροῦσαν; Εἶχε ὄχι μόνο τὸ δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ τὸ καθῆκον νὰ τὸ κάνῃ, ἐμπρὸς σὲ μία οὐκρανικὴ πολιτική, ἡ ὁποία ἄλλα ὑποσχόταν τὴ μία ἡμέρα καὶ ἄλλα (κατ᾽ ἐντολὴν τῶν ἀμερικανῶν προστατῶν) ἐφάρμοζε.
Ἡ Ἀμερικὴ μὲ τὸν πόλεμο, τὸν ὁποῖον αὐτὴ ὑποδαύλισε, κατορθώνει σήμερα τὴν ὑποβάθμισι ὅλης τῆς Εὐρώπης, μὲ τὴ συμφωνία δυστυχῶς τῶν Εὐρωπαίων πολιτικῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τῶν δικῶν μας. Τὸν ἐπιτρέπει δὲ ὁ Θεός, γιὰ τὰ ἁμαρτήματα ὅλων μας, ὡς προοίμιο τοῦ Ἁρμαγεδῶνος τῆς Ἀποκαλύψεως, κατὰ τὶς προφητεῖες τῶν ἁγίων.