Βαρυσήμαντη πνευματικὴ ὑποθήκη τοῦ π. (†) Ἀθανασίου Μυτιληναίου (1927-2006)

Ὅσο ὑπάρχετε στὴ ζωή,
θὰ δείξετε ἀντίστασι στὸν Οἰκουμενισμό.
Νὰ τὸ πεῖτε καὶ στὰ παιδιά σας.

…Στὸ τέλος ὁ Ἀντίχριστος θὰ κάνη τὸ ἑξῆς. Ἀφοῦ βέβαια θὰ ὁδηγηθῆ ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα στὸν Ἀντίχριστο διὰ τῆς λεωφόρου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχουν ὁμάδες ἀντιδράσεως –προσέξτε, νὰ μὴν ὑπάρχουν ὁμάδες ἀντιδράσεως εἰς ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη–, τότε ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ δεχτῆ αὐτὸ νὰ τὸ κρατήση. Αὐτὸ τὸ σχῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θὰ τὸ καταργήση καὶ θὰ πῆ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες περίμεναν νὰ φτάσουν νὰ βροῦν τὸν Μεσσία, ὁ Μεσσίας εἶμαι ἐγώ. Καὶ ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, τότε θὰ χτίση τὸν ναὸ τοῦ Σολομῶντος καὶ θὰ καθίση εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καὶ θὰ ἀποδεικνύη ὅτι αὐτὸς εἶναι θεός. Τὸ λέει στοὺς Θεσσαλονικεῖς ὁ ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Β΄ Θέσ. 2,3-4).

Βλέπετε λοιπόν, ὅτι πᾶμε στὸν Οἰκουμενισμό· αὐτὸς θὰ καταργηθεῖ καὶ θὰ ἀναδειχθεῖ ὁ Ἀντίχριστος ὡς θεός. Ἀντιλαμβάνεστε ὅτι ὅλα αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶναι πάρα πάρα πολὺ σοβαρά. Μιλᾶμε γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶνε Μία· ἀλλὰ δὲν σημαίνει μ’ αὐτὸ ὅτι πρέπει νὰ γίνη ἐκμετάλλευσις τοῦ πράγματος, νὰ φθάσωμε εἰς αὐτὸ τὸ φοβερὸ θέμα, σ’ αὐτὴν τὴν φοβερὴ θεωρία, νὰ μιλᾶμε περὶ τῆς ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο.

Ἐγὼ δὲν ξέρω, δὲν ξέρω πῶς νὰ σᾶς τὸ πῶ, ἀλλὰ θὰ σᾶς τὸ πῶ. Θὰ δείξετε ἀντίστασι ὅσο ὑπάρχετε στὴ ζωή σας. Κ᾽ ἐσεῖς νὰ τὸ πῆτε στὰ παιδιά σας. Ἀντίστασι, ἂν αὔριο ἀρχίση νὰ προπαγανδίζεται πιὸ φανερά.

Προπαγανδίζεται. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει σχεδὸν ἁλώσει τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς. Ναί. Ἔχει σχεδὸν ἁλώσει τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς, γιατὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος εἶναι οἰκουμενιστής. Δὲν σᾶς λέω καινούργια πράγματα, οὔτε ὑβρίζω, οὔτε συκοφαντῶ. Εἶναι γνωστό.

Καταλαβαίνετε λοιπόν, ὅτι αὔριο ἔρχεται ἕνας ἀρχιεπίσκοπος ὁ ὁποῖος εἶνε οἰκουμενιστής. Τότε ἀπὸ τὴ Σκύλα πᾶμε στὴ Χάρυβδι. Γι’ αὐτὸ προσέξτε πάρα πολύ. Εἶνε θέματα ἐκτάκτως λεπτὰ καὶ ἐκτάκτως σπουδαῖα, ὥστε, [μπροστὰ σ᾽] ἐκεῖνα ποὺ ἔρχονται αὔριο, τὰ σημερινά, ὅσο φοβερὰ καὶ νά ᾽ναι, νὰ ὠχριοῦν. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν πρέπει ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι σὲ μία διαρκῆ ἐπιφυλακὴ στὰ θέματα τῆς Πίστεώς του καὶ στὰ θέματα ἐκείνων ποὺ εἶναι φύλακες τῆς Πίστεώς του.

Διότι ὁ κάθε ἐφημέριος στὸ χωριό, δὲν εἶναι ὁ φύλακας τῆς Πίστεως στὸν κλῆρο ποὺ τοῦ ἔβαλε ὁ Θεός; Σ’ αὐτὸ τὸ μικρὸ κομματάκι ποὺ λέγεται χωριό, 100, 200, 500, 1000 ψυχές; Δὲν εἶναι ὁ φύλακας αὐτοῦ τοῦ χωριοῦ, τῆς ὀρθῆς Πίστεως ὁ φύλακας;

Γι’ αὐτό, προσέξατέ το, ἐπειδὴ οἱ μὲν ποιμένες μεταβάλλονται σὲ λύκους, ὅπως λέει ὁ Κύριος, καὶ οἱ φρουροὶ σὲ προδότας, καθὼς λέει ὁ Κύριος. Γι’ αὐτὸ ἂς προσέξουμε πάρα πολύ.

Τὰ πράγματα εἶνε μακροπρόθεσμα. Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶνε μέγας-μέγας κίνδυνος. Ὁ τελευταῖος κίνδυνος. Δὲν ὑπάρχει πιὸ μεγάλος. Ὅπως σᾶς εἶπα, λέει ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ὅτι εἶνε ἡ παναίρεσις ὁ Οἰκουμενισμός.

Πρέπει νὰ προσέξωμε πολύ. Μὴν πῆτε, «Καλὰ δὲν εἶνε;». Ξέρετε τί ἐπιχειρήματα θὰ χρησιμοποιηθοῦν; Τί «λογικὰ» (ἐντὸς εἰσαγωγικῶν) καὶ «ὡραῖα» ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῆς ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν; «Γιατί νὰ μὴν θέλωμε εἰρήνην;». «Γιατί νὰ μὴν εἴμεθα ἡνωμένοι;». «Γιατί, ποὺ ὅλα αὐτὰ εἶνε τόσο ὡραῖα;». «Ὁ Θεὸς δὲν θέλει νὰ εἴμεθα ἡνωμένοι;»

Προσέξτε. Εἶνε (=ὑπάρχει) καὶ «εἰρήνη» τῶν ληστῶν, εἶνε (=ὑπάρχει) καὶ  «εἰρήνη» τῶν δαιμόνων. Δὲν εἶνε ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν εἶνε ἡ ἑνότητα τοῦ Θεοῦ.

Πρέπει λοιπὸν νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι καὶ ἀκέραιοι στὴν Πίστι μας. Καὶ πρέπει νὰ καταλάβωμε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶνε Μία ὅπως ἀκριβῶς τὴν ὥρισαν αἱ Σύνοδοι καὶ καταχωρήθηκε μέσα στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως.

«Πιστεύω… εἰς ΜΙΑΝ Ἐκκλησίαν».

(15-01-1990)